Zmieniłem tytuł wątku na obecny bo coś widzę że bije rekordy popularności
Zapraszam więc Was do pisania i umieszczania informacji o sylwetkach Wielkich Polaków,którzy Wam osobiście imponują dorobkiem
Jacek Malczewski
Malarz i rysownik, inicjator i czołowy reprezentant symbolizmu w polskim malarstwie przełomu XIX i XX wieku. Urodzony w 1854 w Radomiu, zmarł w 1929 w Krakowie.
Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni Jana Matejki oraz w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. W pierwszym okresie swojej twórczości malował wiejskie sceny rodzajowe. W nawiązaniu do twórczości Grottgera i Słowackiego malował obrazy związane z męczeństwem Polaków w walce o wolność kraju - Niedziela w kopalni (1882), Na etapie (1883), Wigilia zesłańców (1892). Od realizmu przeszedł do symbolizmu, w którym stworzył swój niepowtarzalny styl – Melancholia (1890-94), Błędne koło (1895-97). Malował także portrety i liczne autoportrety. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, był także rektorem tej uczelni. Jego malarstwo należy do największych fenomenów polskiej sztuki nowoczesnej. On sam został uhonorowany m.in. Orderem Polonia Restituta IV klasy, nagrodą artystyczną miasta Warszawy, Wielkim Złotym Medalem na Wystawie Krajowej w Poznaniu. Pod koniec życia malarz stracił wzrok. Został pochowany Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie.
http://www.poland.gov.pl/Jacek,Malczewski,,6896.html
"...Spośród wielu setek portretów, jakie Malczewski namalował, osobną grupę stanowią kompozycje, w których werystycznie ujęta postać modela wypełnia znaczącą część pierwszego planu, stwarzając iluzję wychodzenia poza ramy obrazu i narzucania swej fizycznej obecności widzowi; tej zastygłej zazwyczaj w bezruchu, pełnoplastycznej dzięki wyrazistemu modelunkowi postaci, towarzyszy w tle alegoryczno-metaforyczny sztafaż - fantastyczne i realne postacie ucieleśniające moralne dylematy, egzystencjalne rozterki bądź świat artystycznej wizji portretowanej osoby; postacie poruszone emocjami, dynamicznie gestykulujące lub odgrywające - niczym na teatralnej scenie - swe role w tajemniczej fabule ("Portret Adama Asnyka z Muzą", 1895-1897; "Dzieje piosenki - Portret Adama Asnyka", 1899; "Portret Feliksa Jasieńskiego", 1903; "Portret Edwarda Raczyńskiego", 1903). Snuta w tle narracja mówi o usposobieniu, profesji i życiowym powołaniu modela o wiele więcej niż jego wizerunek będący jedynie mimetycznym ujęciem fizycznej powierzchowności ("Hamlet polski - Portret Aleksandra Wielopolskiego", 1903; "Portret Wacława Karczewskiego", 1906; "Portret Erazma Barącza", 1907). W tej dwudzielności przestrzeni obrazowej przejawia się znamienne dla symbolistów pojmowanie dwoistości świata, dostrzeganie jego duchowej i materialnej natury zarazem."
http://www.culture.pl/pl/culture/artyku ... wski_jacek
"Portret Adama Asnyka z Muzą"
Adam Asnyk
Adam Asnyk występował pod pseudonimem Jan Stożek oraz kryptonimem El...y. Urodził się 11 września 1838 roku w Kaliszu. Studiował w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Marymoncie oraz w Akademii Medycznej w Warszawie i we Wrocławiu.
Brał udział w ruchu konspiracyjnym, powstańczym (członek radykalnego rządu wrześniowego w powstaniu styczniowym). Był więziony w warszawskiej Cytadeli. Po upadku powstania przebywał m.in. we Włoszech i Niemczech, gdzie 1866 uzyskał w Heidelbergu stopień doktora filozofii. Debiutował we lwowskim "Dzienniku Literackim" (1864). Podróżował do Włoch, Tunezji, Algierii oraz na Cejlon i do Indii. Był jednym z pierwszych członków Towarzystwa Tatrzańskiego. Od 1870 osiadł w Krakowie, w latach 1882-1894 współredagował "Nową Reformę".
Brał czynny w życiu społecznym i politycznym (radca miejski, poseł na sejm galicyjski, współorganizator Towarzystwa Szkoły Ludowej). Popularny poeta swej epoki, łączył tradycje romantyczne z pozytywistyczną problematyką filozoficzną i społeczną. Adam Asnyk umarł na gruźlicę 2 sierpnia 1897 roku w Krakowie. Został pochowany wśród zasłużonych na Skałce.
W twórczości Asnyka przeważa liryka refleksyjna (cykl sonetów "Nad głębiami", 1883-1894). W dramatach podejmował współczesną sobie tematykę polityczną i historyczną ("Walka Stronnictw" 1869, "Cola Rienzi" 1875), społeczną ("Bracia Lerche" 1888), a także obyczajową ("Gałązka heliotropu 1869). Utwory poetyckie ogłaszał w tomach "Poezje" (1869, 1872, 1880, 1894). Był również autorem nowel i studiów literackich.
Asnyk był poetą epoki przejściowej. Pisał o potrzebie godzenia nowych idei z tradycją. W jego wierszach możemy odnaleźć zapowiedź symbolizmu i parnasizmu. Krytykował lojalizm, praktycyzm pozytywistów, nigdy nie pogodził się z upadkiem powstania styczniowego. Nawoływał do aktywności młode pokolenie. Po mistrzowsku opanował formę sonetu, zachowywał niezwykłą harmonię wersyfikacyjną i subtelność w wyrażaniu uczuć. Do dziś powodzeniem cieszą się pełne lirycznej prostoty wiersze erotyczne oraz opisujące monumentalne piękno przyrody utwory poświęcone Tatrom.
http://asnyk.kulturalna.com/
"Nieśmiertelni"
Przez mgły czasu, w otchłań wieków
Zaglądając - widać w dali
Pośród mętnych plemion ścieków,
Wśród burzliwej ludów fali,
Nieśmiertelnych, co przetrwali
Długą kolej pierzchłych wieków.
W próchnie ziemi, w dziejów pyle
Rozjaśnione twarze świecą;
Ku nieznanej ich mogile
Duchy nowych mężów lecą,
By wyprosić światła nieco
Na jutrzejszą świtań chwilę.
Na świeczniku z trupich kości,
Nie zgryzieni pleśnią rdzawą,
Stoją żywcem wśród ciemności
Nad przebrzmiałą życia wrzawą
I płomieniem swym jaskrawo
Oświecają twarz ludzkości.
Każdy w swego wieku łonie
Całą jego myśl zawiera -
Ster przyszłości biorąc w dłonie,
Nową jutrznię rozpościera,
A zaczęta przezeń era
Nieśmiertelne wieńczy skronie.
Re: Sylwetki sławnych polaków w sztuce i literaturze
1
Ostatnio zmieniony 11 cze 2010, 21:21 przez Abesnai, łącznie zmieniany 1 raz.
Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie, wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoją opowieść. Porównując się z innymi, możesz stać się próżny i zgorzkniały, zawsze bowiem znajdziesz lepszych i gorszych od siebie.