Zapowiedź filmu - Ścieżka Góry - Grand Prix 5. Krakowskiego Festiwalu Górskiego
[youtube][/youtube]
Wojciech Kurtyka
"...Góry są przede wszystkim miejscem szczególnym, gdyż jako środowisko stanowią zagęszczenie wszelkich przyrodniczych zjawisk i form. Są niejako koncentracją prawdy o przyrodzie, albo wręcz jej kwintesencją.(...) Góry są zatem miejscem, gdzie przyrodę tej planety doświadczamy najzupełniej. Dlatego sam pobyt w górach może stać się wielkim odkryciem."
Wojciech Kurtyka, pseud. "Voytek" (ur. 20 września 1947 w Skrzynce k. Kłodzka) – alpinista, himalaista, przedsiębiorca, inżynier elektronik.
Ukończył w 1970 roku Wydział Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, uzyskując dyplom inżyniera elektronika. Na stałe mieszka w Krakowie. Pracował kolejno w Instytucie Napędu na AGH, w "Elektromontażu", ZURT i jako kierownik ośrodka obliczeniowego w biurze projektów elementów lotniczych. Od 1989 roku jest właścicielem hurtowni artykułów orientalnych "Orient Express". Jest synem Tadeusza Kurtyki, pisarza publikującego pod pseudonimem Henryk Worcell.
Wspinaczka
Jeden z najwybitniejszych polskich i światowych himalaistów. Pierwsze kroki stawiał od 1968 roku w Tatrach. Już w drugim sezonie przechodził skrajnie trudne drogi skałkowe i tatrzańskie. W 1971 poprowadził nową drogą na północno-wschodniej ścianie Małego Młynarza. Była to pierwsza droga w stopniu VI+ w Tatrach i została nazwana Kurtykówką. W latach 1973–1975 poprowadził kilka nowych dróg skalnych i skalno-lodowych w Alpach oraz drogi w górach Norwegii. Twórca najpopularniejszej w Polsce skali trudności dróg skalnych nazywanej skalą Kurtyki lub skalą krakowską.
Ma na swoim koncie liczne pierwsze przejścia letnie i zimowe w Tatrach, Alpach i Norwegii. Jednym z największych jego osiągnięć w alpinizmie jest trzynastodniowe pierwsze przejście zimowe północnej ściany Trollveggenu w Norwegii (1974). Od 1974 wspinał się w Hindukuszu, Karakorum i Himalajach.
Jest współtwórcą stylu alpejskiego w himalaizmie polskim i światowym – zakładającego wysokogórskie przejście o charakterze sportowym, podejmowane jako pojedyncza, ciągła próba bez zakładania obozów i lin poręczowych, wykonane po raz pierwszy w Himalajach i Hindukuszu (1972 i 1977). Po udziale w wielkich wyprawach na Lhotse (1974) i K2 (1976) poświęcił się działalności czysto sportowej, zrywając z himalaizmem oblężniczym.
Był inicjatorem kilkunastu pierwszych przejść wielkich ścian w stylu alpejskim, w tym na 6 szczytów ośmiotysięcznych. Część tych przejść uważana jest za najtrudniejsze we współczesnym himalaizmie: trawers trzech szczytów masywu Broad Peak (1984), zachodnia ściana Gaszerbruma IV (1985), wschodnia ściana iglicy skalnej Trango Tower (1988). Dwukrotnie wszedł jako pierwszy na świecie nowymi drogami w ciągu jednej doby bez przerwy na ośmiotysięczniki – południowo-zachodnimi ścianami na Czo Oju i Sziszapangmę (1990).
Wspinał się z najwybitniejszymi współczesnymi himalaistami. Jego partnerami byli m.in.:
Alex MacIntyre: w przejściu południową ścianą Changabang (1978), wschodnią ścianą Kohe Bandaka (1977), wschodnią ścianą Dhaulagiri (1981),
Jerzy Kukuczka w latach 1981–1984: w przejściu nowymi drogami na Gaszerbrum I i Gaszerbrum II oraz trawersie Broad Peaków (1984),
Doug Scott: w nieudanym wejściu na Nanga Parbat (1993),
Erhard Loretan: na Czo Oju, Sziszapangmie i Trango Tower (1988–1990),
Reinhold Messner: w nieudanej próbie zimowego wejścia na Czo Oju (1982),
Jean Troillet.
Mimo wybitnie sportowego charakteru wypraw jest uważany za przedstawiciela trendu antysportowego w himalaizmie. Kutyka traktuje wspinaczkę jako pewnego rodzaju sztukę, w której najistotniejsze są aspekty estetyczny i mistyczny.
Jest autorem publikacji na temat wspinaczek i nowych przejść (m.in. Trango Tower, Łamaniec, Losar, Szkocka piątka, Góry świetliste), które były wydawane w polskich i zagranicznych pismach alpinistycznych w kilku językach (angielski, francuski, japoński). Od 1974 roku był członkiem Klubu Wysokogórskiego w Krakowie, w latach 80. był jego wiceprezesem, następnie członkiem honorowym.
Najważniejsze osiągnięcia wspinaczkowe
Wspinaczka skałkowa
1993 – "Chiński Maharadża" VI.5, free solo (bez asekuracji)
Tatry
1970 – nowa droga na północno-wschodniej ścianie Małego Młynarza (Kurtykówka, wraz z Januszem Kurczabem i Michałem Gabryelem)
1973-1978 – kilka nowych dróg na Kazalnicy Mięguszowieckiej, latem i zimą.
Alpy
1971 – pierwsze polskie przejście drogi Rattiego i Vitaliego na zachodniej ścianie Aiguille Noire de Peuterey w masywie Mont Blanc
1975 – dwie nowe drogi na północnych ścianach Aiguille du Dru i Grandes Jorasses, z Jerzym Kukuczką i Markiem Łukaszewskim.
Góry Skandynawskie
1974 – pierwsze przejście zimowe północnej ściany Trollveggenu.
Hindukusz
1972 – północno-wschodnia ściana Akher Chagh (7017 m) w stylu alpejskim
1977 – północno-wschodnia ściana Kohe Bandaka (6843 m) z Aleksem MacIntyre w ciągu 6 dni, pod kierownictwem Andrzeja Zawady.
Himalaje i Karakorum
18-29 września 1978 – południowy filar Changabang (6864 m) z Krzysztofem Żurkiem, MacIntyre i Johnem Porterem
18 maja 1980 – pierwsze przejście wschodniej ściana Dhaulagiri (8167 m) z MacIntyre, René Ghiline i Ludwikiem Wilczyńskim
1981 – dwie nieudane próby pokonania zachodniej ściany Makalu: wiosną z MacIntyre, jesienią z Kukuczką
1982 – trawers grani Broad Peaku i wejście na szczyt (30 lipca) wraz z Kukuczką
1 lipca 1983 – Gaszerbrum II (8034 m) wraz z Kukuczką po trawersie grani wschodniej z dziewiczego dotąd Gasherbrum II East (7772 m)
23 lipca 1983 – Gaszerbrum I (8080 m) wraz z Kukuczką nową drogą ścianą południowo-zachodnią
16 lipca 1984 – Broad Peak Middle, z Kukuczką
17 lipca 1984 – Broad Peak (8051 m), z Kukuczką – zakończenie trawersu trzech szczytów masywu
1985 – pierwsze przejście zachodniej ściana Gaszerbruma IV (7925 m), bez wejścia na wierzchołek, wraz z Robertem Schauerem
1988 – pierwsze przejście wschodniej ściany iglicy Trango Nameless Tower (6238 m) z Erhardem Loretanem, czwarte wejście na szczyt w ogóle
21 września 1990 – południowo-zachodnia ściana Czo Oju (8201 m, z Loretanem i Jeanem Troillet)
3 października 1990 – południowo-zachodnia ściana Sziszapangmy (8027 m), bez wejścia na wierzchołek główny, z Loretanem i Troillet
1997 – próba wejścia na Nanga Parbat z Loretanem
Re: Wielcy polscy sportowcy dumą narodu
1
Ostatnio zmieniony 26 cze 2010, 0:23 przez Abesnai, łącznie zmieniany 1 raz.
Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie, wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoją opowieść. Porównując się z innymi, możesz stać się próżny i zgorzkniały, zawsze bowiem znajdziesz lepszych i gorszych od siebie.