Mam jeszcze coś
http://bialczynski.wordpress.com/2013/0 ... ir-snowid/

Tutaj o tęczowym ciele można poczytać
http://108mohicans.blogspot.com/2012/03 ... yzmie.html

Kilka obrazków które wyjasniają skąd zaczerpnięto pewne idee
tworząc "jedyna w swoim rodzaju,niepowtarzalną" religię światową/polityczną.


Tutaj widać ognie nad głową,czyli przebudzenie Kundalini przez CZI/Ducha Św. 7 świec,miecz wskazujący serce.Dlaczego akurat tak?
E=Atman,Jaźń,Dusza,Świadomość.

Snajper pisze:Ateiści są niekonfesyjni. Powtórzę coś, co kiedyś już powiedziano: "Jeśli niewiara jest formą wiary, to niełowienie ryb jest formą wędkowania".

przyznasz, że wielu z ateistów zachowuje się jak krucjatowcy.

znaczy krzyżem po krzyżu? e tam

Krucjatowcy?
Nie spotkałem się jeszcze z paleniem wierzących czy mordowaniem ich i gwałceniem.

Ateiści wierzą w siłę rozumu i wszystko co da się zbadać i udowodnić jego siłą.

A jak zbadasz sam rozum.
Takie badanie będzie ze wszech miar niewiarygodne.

A tak na marginesie ateiści wierzą, że boga- ów nie ma.
To ich wiara.

Łosiu niedowiarek

Podstępna zagadka

Dodać to muszę, że jeżeli istnieje jakiś stan w którym czegoś nie ma.

To pytając czego nie ma należało by stwierdzić, że istnieje stan w którym to "czegoś" istnieje.

Inaczej o co byśmy pytali ?


Łosiu coś tam hmm...

oj tam oj tam Łosiu

weź na tapetę spółdzielnię to taka firma bez boga; a taki PGR? - w założeniach to fajny pomysł

a z krasnoludkami jak? głupi przykład bo u mnie są

elfy też są

czego nie ma ?

zakałapućkamy się zmyślając czego nie ma zgodnie z Twoja teorią zaprzeczymy potwierdzimy błędność założenia

choć tu draniu Łosiu - nie ma wyniku dzielenia przez zero

Trochę mnie denerwuje spostrzeganie wszystkich ateistów jako ludzi nie posiadających żadnej wiary. Z tego co wiem, ateista zaprzecza jedynie istnieniu osobowego boga, a nie boga, jako absolutu, bytu, energii. Idąc tym tropem - ateista może wierzyć w cokolwiek, co tylko nie charakteryzuje boga w sposób osobowy.

Vakaru pisze:Trochę mnie denerwuje spostrzeganie wszystkich ateistów jako ludzi nie posiadających żadnej wiary. Z tego co wiem, ateista zaprzecza jedynie istnieniu osobowego boga, a nie boga, jako absolutu, bytu, energii. Idąc tym tropem - ateista może wierzyć w cokolwiek, co tylko nie charakteryzuje boga w sposób osobowy.

No niezupełnie: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ateizm

Jestem za tym by pojęcia rozumieć wspólnie w sposób jednolity. To jak każdy z nas osobna widzi dane pojęcie, w sposób odmienny od innych ludzi, jest raczej wyrazem naszych poszukiwań i pytań niż ostateczna definicją danego pojęcia. Przejście od własnego redefiniowania świata do poszukiwania wspólnego rozumienia świata jest jednym z kluczowym sygnałów wzrostu dojrzałości danej osoby. Oznacza to bowiem iż nie chcemy już narzucać innym tego jak widzimy świat. Narzucanie innym tego jak chcemy widzieć świat wynika z faktu iż w swoim nie czujemy się do końca bezpiecznie. A nie czujemy się bezpiecznie tak długo jak nie rozpoznamy w sposób bezpośredni własnej duchowej natury. W momencie tego rozpoznania znika bowiem podział na mnie i świat a zatem związane z poczuciem "mnie" bezpieczeństwo (czyli jego brak w takim czy innym stopniu) również. Od tego momentu przestajemy narzucać innym swoje widzenie świata gdyż znika motywacja do tego.

CM

Wiesz, problem w tym, że definicje też tworzy człowiek. I jak teizm jest jasny, tak ateizm powinien być równie jasny. Po co utrudniać?

Vakaru pisze:Wiesz, problem w tym, że definicje też tworzy człowiek. I jak teizm jest jasny, tak ateizm powinien być równie jasny. Po co utrudniać?

To nie utrudnianie lecz pogodzenie się iż nie wszystko da się zawrzeć w słowach

CM

To po co w takim razie wytykać innym niedoskonałość?

Vakaru pisze:To po co w takim razie wytykać innym niedoskonałość?

Proszę jaśniej.

CM

Skoro nie wszystko idzie zawrzeć w słowach, bo co kogoś poprawiać w jego definiowaniu czegoś?

Dlatego nie jestem za jakimś niebotycznych kształtów definiowaniem czegoś, co jest tak zmienne. Teista wierzy w boga, ateista nie. I są niby stadia pogłębienia ateizmu... ale skoro ktoś nie doprecyzowuje sam... tylko narzuca ogólną definicję, to logiczne, że bierze się na cel podstawę. A podstawa stwierdza, że bogowie nie istnieją.

A może teista wierzy, że Bóg istnieje, a ateista wierzy, że Bóg nie istnieje?... .

Bo wiecie, wiara (nie ta w Boga czy religia, a generalnie) jest u podstawy ludzkiego życia, więc napędza też i ludzi, którzy w Boga nie wierzą.

Mnie trochę bawi zarzucanie ateistom, ze wierzą w nieistnienie boga. Jeśli ktoś twierdzi, że czegoś nie ma, na swój sposób jest pewien (a nie tylko pokłada wiarę w to), że tego nie ma. Ale w sumie rozumiem taką czepialskość.

Vakaru pisze:Skoro nie wszystko idzie zawrzeć w słowach, bo co kogoś poprawiać w jego definiowaniu czegoś?
...

Bo coś się wyrazić da.

CM

Vakaru pisze:Mnie trochę bawi zarzucanie ateistom, ze wierzą w nieistnienie boga. Jeśli ktoś twierdzi, że czegoś nie ma, na swój sposób jest pewien (a nie tylko pokłada wiarę w to), że tego nie ma. Ale w sumie rozumiem taką czepialskość.

Ale to nie za bardzo 'czepialskość', taka jest natura ludzka, po prostu (oparta na wierze, nie na niewierze) .

(i ja tam ateistom nic nie zarzucam)

Nie upierałabym się tak, że każdy w coś wierzy... bo tak i już. Może nie wierzy. I nie mi to oceniać.

Vakaru pisze:Nie upierałabym się tak, że każdy w coś wierzy... bo tak i już. Może nie wierzy. I nie mi to oceniać.

Vakaru, ale tu nie ma żadnej oceny . Będzie, jak będzie się usiłowało twierdzić, że się wie lepiej, w co ktoś tam wierzy i jakie ma uczucia.

To jest krótki opis systemu funkcjonowania psychiki ludzkiej. On jest oparty właśnie na wierze. To dzięki temu w dorosłym życiu człowiek może również nie wierzyć. To stanowi jedną całość.

Uwarunkowanie mentalne to, najkrócej mówiąc, efekt tego, w co człowiek, świadomie lub nie, uwierzył. To go warunkuje na dalsze życie, dyktuje mu zachowania, wybory, postrzeganie itd.

Spójrz, dlaczego do małych dzieci powinno się mówić dosłownie? Bo one z natury rzeczy (nie rozwinięty umysł i nie działający jeszcze zmysł krytyczny) wierzą we wszystko, co się do nich mówi. Nie rozumieją, ale wierzą. Bardzo łatwo jest w dziecku zaszczepić jakieś fobie na dorosłe życie, jeśli będzie się je straszyło, czy mówiło bzdury. Dla dorosłego to żarty bez znaczenia, ale nie każdy dorosły zdaje sobie sprawę, że dla dziecka nie.

Dopiero w miarę dorastania wykształca się zmysł krytyczny i człowiek sam zaczyna dobierać sobie to, co chce wierzyć i to w co nie chce wierzyć. Oczywiście on już jest uwarunkowany tym, co przyjął w dzieciństwie, a ucząc się życia, popełnia wiele błędów, przyjmuje (wierzy i warunkuje się) coś, co się w życiu nie sprawdza, zatem zmienia to i w to miejsce wpisuje coś innego.

Na tym właśnie polega rozwój: poprzez zmianę uwarunkowań aż do odkrycia swojej natury, która jest nie uwarunkowana (i każdy dochodzi do tego w swoim rytmie, tempie, czasie i na swojej drodze). A fakt, że każdy ma prawo wierzyć w coś innego, jest też naturalny, gdyż każdy z nas jest innym aspektem Całości, więc dobiera sobie takie 'narzędzia', jakie jemu pasują najbardziej. Tym niemniej wszystko to opiera się na ludzkiej naturze, u podstawy której jest wiara, jako 'narzędzie' tegoż rozwoju. Ateista wierzy jak każdy inny człowiek, ale nie w Boga. W to miejsce ma wpisane coś innego. Nie wiem, co, więc i nie mogę tego powiedzieć, ale wiem, że.

(i w ogóle uważam za bardzo niefortunne określanie religii 'wiarą', to narodziło kolejne 'nieporozumienie': podział ludzi na 'wierzących' i 'nie wierzących', podczas gdy dokładnie każdy człowiek jest wierzący, bo taka ludzka natura; myślę, że takie określanie bierze się z nieświadomości)

Lidka pisze:A może teista wierzy, że Bóg istnieje, a ateista wierzy, że Bóg nie istnieje?... .

Bo wiecie, wiara (nie ta w Boga czy religia, a generalnie) jest u podstawy ludzkiego życia, więc napędza też i ludzi, którzy w Boga nie wierzą.

Pewnie ze tak; gdzies pisalam to na poczatku tego watku - ateisci wierzac ze nie ma Boga/ podmiotu - nie dostrzegaja ze w ten sposob potwierdzaja istnienie tegoz podmiotu. W koncu - to czego nie ma, nie wymaga wiary lub niewiary, to jest zwyczajnie niemozliwe.
Mysle ze dobrze byloby wyjasnic czym jest wiara - lub jej brak.
Dla mnie wiara oznacza nie odrzucanie tego czego istnienia nie jestem pewna, o czym wiem skads, ale nie poznalam osobiscie. Poniewaz dopiero poznanie daje wiedze; to co poznamy, o czym wiemy, juz nie wymaga wiary - zmienia sie w pewnosc. Do tego czasu pozostaje wiara jako swoista niepewosc.
Przy czym zadna wiara nie wyrosnie z niczego - u podstaw kazdej lezy rzeczywista wiedza o czyms - przechodzaca w wiare prowadzaca do potwierdzenia wiedzy.
Wiec w sumie i wiara i niewiara sa dwiema stronami tego samego etapu, ktory powinien prowadzic do poznania. Niestety, wielu ludzi zatrzymuje sie na tym etapie, dorabiajac ideologie do teorii.

Vakaru, ale tu nie ma żadnej oceny img/smilies/smile. Będzie, jak będzie się usiłowało twierdzić, że się wie lepiej, w co ktoś tam wierzy i jakie ma uczucia.

Zakamuflowana ocena?
Wspieranie komuś wiary na siłę jest dość infantylne. I na pewno nie świadczy o tym, że trzymasz się tego, by na siłę komuś czegoś nie wpierać. Nawet ogólna ocena zjawiska jakoś klasyfikuje elementy zjawiska. I dobrze o tym wiesz.

Vakaru pisze:

Vakaru, ale tu nie ma żadnej oceny img/smilies/smile. Będzie, jak będzie się usiłowało twierdzić, że się wie lepiej, w co ktoś tam wierzy i jakie ma uczucia.

Zakamuflowana ocena?
Wspieranie komuś wiary na siłę jest dość infantylne. I na pewno nie świadczy o tym, że trzymasz się tego, by na siłę komuś czegoś nie wpierać. Nawet ogólna ocena zjawiska jakoś klasyfikuje elementy zjawiska. I dobrze o tym wiesz.

Nie ma nawet zakamuflowanej oceny . To jest dokładnie takie samo stwierdzenie jak to, że człowiek tak funkcjonuje, że musi jeść, pić, spać itd. Tylko to dotyczy jego fizycznej strony, a wiara psychicznej.

Myślę, że rozumiesz mnie właśnie zgodnie z tym stereotypem, jaki się utworzył (czyli z tym uwarunkowanym rozumieniem słowa 'wiara') i dlatego nie bardzo załapujesz, o czym ja mówię. W takiej sytuacji rzeczywiście się nie dogadamy. Bo dla mnie słowo 'wiara' nie oznacza wiary w Boga jedynie, ani nie łączy się tylko z religią. Wiara w Boga i religia to tylko obiekty wiary, jakie obrały te osoby. Ale oprócz religii i wiary w Boga te osoby, jak wszystkie inne, codziennie wierzą w całe mnóstwo innych rzeczy, choć niekoniecznie muszą sobie to uświadamiać.

Na pewno wiesz, że jak coś się robi i 'wkłada w to serce', jak się potocznie mówi, to znaczy, że robi się to z wiarą. I wówczas to daje pozytywny efekt.

I na odwrót: jak coś się robi niechętnie, bez wiary, że się uda, to się raczej nie uda.

I dotyczy to dokładnie wszystkiego, co w życiu robimy. Nie tylko religii i światopoglądu.

Ale jak wierzysz, że nie musisz tego wiedzieć, to nie ma sprawy .

Jak już wcześniej pisałam nieco dziwne jest łącznie w to samo wiary w coś, a wiary w wymiarze religijnym. Wierzę, że but mi się zaraz rozleci, wierzę, że anioły istnieją. Rozumiesz o czym ja mówię? To tak jakby miało się gdzieś, że zamek oznacza wiele rzeczy.
Wiara nie jest równa wierze, więc kiedy ja cały czas trąbie o wierze w wymiarze religijnym, zważ na to i nie wciskaj w rozmowę wiary w wymiarze życia codziennego.
Poza tym, przytoczę naszą rozmowę, z której wynikło całe zamieszanie:

L: A może teista wierzy, że Bóg istnieje, a ateista wierzy, że Bóg nie istnieje?... img/smilies/smile.
V: Jeśli ktoś twierdzi, że czegoś nie ma, na swój sposób jest pewien (a nie tylko pokłada wiarę w to), że tego nie ma.
L: taka jest natura ludzka, po prostu (oparta na wierze, nie na niewierze)

Więc dla mnie jasne było i JEST, że mowa była o wierze w wymiarze religijnym, a nie zwykłej nadziei, że do czegoś dojdzie. Nie mieszaj proszę.

Risthalion pisze:Hej, ateiści wierzą w to, że nie boga nie ma. To jest ich wiara.
Pytanie brzmi czy istnieją ludzie którzy w nic nie wierzą?
A mówiąc "w nic" mam na myśli także naukę, siebie, obecność, brak, lub nieokreśloność czegoś...

Oczywiście ze są !! Gdyz aby w coś wierzyc musi byc przeciwieństwo..Jesli wierzysz w dobro to musi istnieć tez zło gdyz nigdy bez zła nie bedziesz mógł stwierdzić czym jest dobro...To brak wiary w to co zastane i kwestionowanie tego ,daje siłe rozwoju..Gdyby istniała tylko wiara to nie można było by dokonać rozwoju bo wierzyłbys iz stan zastany jest stanem doskonałym...zas podważanie tego byłoby odchodzeniem od wiary

Przepraszam - a jak mozna wierzyc w to czego nie ma? Albo nie wierzyc?

Ayalen pisze:Przepraszam - a jak mozna wierzyc w to czego nie ma? Albo nie wierzyc?

W to, czego nie ma nie da się wierzyć. Ale można wierzyć, że czegoś nie ma.

Vakaru pisze:Jak już wcześniej pisałam nieco dziwne jest łącznie w to samo wiary w coś, a wiary w wymiarze religijnym. Wierzę, że but mi się zaraz rozleci, wierzę, że anioły istnieją. Rozumiesz o czym ja mówię? To tak jakby miało się gdzieś, że zamek oznacza wiele rzeczy.
Wiara nie jest równa wierze, więc kiedy ja cały czas trąbie o wierze w wymiarze religijnym, zważ na to i nie wciskaj w rozmowę wiary w wymiarze życia codziennego.
Poza tym, przytoczę naszą rozmowę, z której wynikło całe zamieszanie:

L: A może teista wierzy, że Bóg istnieje, a ateista wierzy, że Bóg nie istnieje?... img/smilies/smile.
V: Jeśli ktoś twierdzi, że czegoś nie ma, na swój sposób jest pewien (a nie tylko pokłada wiarę w to), że tego nie ma.
L: taka jest natura ludzka, po prostu (oparta na wierze, nie na niewierze)

Więc dla mnie jasne było i JEST, że mowa była o wierze w wymiarze religijnym, a nie zwykłej nadziei, że do czegoś dojdzie. Nie mieszaj proszę.

Nadzieja to jest jednak coś nieco innego niż wiara, ale OK, rozumiem, mówisz o wierze w wymiarze religijnym, nie ma sprawy.

W związku z tym, że ja mówię o wierze jako zjawisku poza wszelkimi poglądami, mam nadzieję, że teraz rozumiesz, iż nie 'wpieram komuś wiary', jak to wcześniej zrozumiałaś?...

Kończę :pa:

:lato:

Ayalen pisze:Przepraszam - a jak mozna wierzyc w to czego nie ma? Albo nie wierzyc?

Hmmm...A co to jest ciemna energia albo ciemna materia ??? Nikt tego nie widział ani nie wie czym to jest a jednak na podstawie badań stwierdzono iz 75% wszechswiata sklada się własnie z tego...