Lidka pisze:

Ayalen pisze:Przepraszam - a jak mozna wierzyc w to czego nie ma? Albo nie wierzyc?

W to, czego nie ma nie da się wierzyć. Ale można wierzyć, że czegoś nie ma.

A myslałem ze tu sami wierzący w Boga chrzescijanie ...

No wiec najpierw to cos musi pojawic sie w przestrzeni naszej swiadomosci - zeby mozna bylo je odrzucic jako nieistniejace. Dlatego kiedys mowilam - niewierzacy w cos, paradoksalnie swoja niewiara przyznaja racje bytu temu co odrzucaja.

Nie wiemy czym jest dobro nie znając zła..Wierzymy w Boga jednoczesnie go obwiniając za obojętność.
Zawsze będzie istnieć Ying i Yang czyli czarne i białe dobre i złe Bog i niewierzacy bo bez przeciwieństwa nie potrafilibysmy powiedzieć co to jest wiara lub czym jest dobro

Lecisz przeciwienstwami? Miedzy biela a czernia jest masa odcieni, polcieni stanowiacych przestrzen zycia.

Oczywiście ze istnieje mnóstwo odcieni Ale aby odróznic dobro od zła musi istnieć zło !! Niezależnie od tego czy jest tylko małe i szarawe czy juz całkiem duż i czarne..Aby więc odróznić wierzącego od niewierzacego muszą istnieć ci drudzy inaczej wszystko traci sens Opierasz się więc na odnosnikach i porównaniach w ten sposób budujac system wartości. W karinie 100% szczęśliwosci ,szczęśliwcy wcale nie muszą być szczęśliwi..

Spryciarzu - nic z tego:-) ;a skad bedziesz wiedzial ze to juz 100%, a nie 99,9? Aha?

Przecież nie chodzi o to iz stykasz się z krystalicznym 100% lub czystą postacią zła...( zwróć tez uwagę ze to co dla ciebie jest złem dla innego moze byc dobrem np casus kanibala który chce zjeść Ciebie ) Chodzi o to i z coś jest złe lub dobre
W jakim procencie ..??Nie ma znaczenia

PS Jesli Ci chodzi o 100% szczęśliwość ...np niebo..To tam nie ma ani szczesliwych ani nieszczesliwych..Są tylko tacy co tam są..Aby byc szczesliwym trzeba miec porównanie z tym co to jest nieszczescie..A w niebie nie moze byc przeciez nieszczesc bo było by to nie logiczne...
PS Zastanawia mnie niebo Arabów.. Każdy muzułmanin, w ogrodzie Dżannah może mieć do 72 hurys-dziewic nie skalanych i zależnie od jego woli będą one (lub nie będą) rodzić dzieci, osiągające pełną dojrzałość w ciągu godziny.
Jesli straciły dziewictwo to nie są juz nieskalane więc wywala się je z nieba..?? Czy odrasta im dziewictwo i biedaczki co noc nie moga cieszyc się w pełni sexem...

Ty byles w niebie?
Zastanawia mmie ta skrajnosc; nie sadzisz ze aby byc bardziej szczesliwym - wystarczy byc mniej nieszczesliwym? Przeciez to my jestesmy wskazowka na tej skali, poruszajaca sie pomiedzy jedna a druga strona. Rzecz w tym zeby nie wyleciec poza skale.

Ja byłam w niebie. Samolotem. Liczy się?

Taka prawda, że żadne z nas nie jest w stanie przekonać drugiego.

A po co przekonywac?

Bo inaczej po co rozciągać rozmowę do nie wiem jak wielkich rozmiarów?

No, ale to już nie tyczy dyskusji, więc ja pasuję.

Zeby porownac to co swoje z tym co nie swoje - przy okazji zauwazyc cos, czego nie widac z naszego punktu patrzenia. Zeby podzielic sie tym co swoje, z tymi ktorzy sa ciekawi czegos ponad to co ich. Z tysiaca innych powodow.

Ayalen pisze:Ty byles w niebie?
Zastanawia mmie ta skrajnosc; nie sadzisz ze aby byc bardziej szczesliwym - wystarczy byc mniej nieszczesliwym? Przeciez to my jestesmy wskazowka na tej skali, poruszajaca sie pomiedzy jedna a druga strona. Rzecz w tym zeby nie wyleciec poza skale.

Aby istniały wskazówki musza być punkty odnoszenia :dobro- zło, czarny-biały..Brak punktów odniesienia nie pozwala na okreslenie stanu badz położenia..Nie mogę więc powiedzieć czy byłem w niebie nie wiedząc co to jest piekło..

Zgoda, tylko widzisz - to sa bardzo indywidualne, subiektywne odczucia, wiec czasami wydaje nam sie ze siegnelismy nieba - a potem okazuje sie ze byl to zaledwie jego przedsmak. I czasami zdaje nam sie ze jest tak zle, ze gorzej juz nie moze - a potem jest jeszcze gorzej, i to tez zdaje nam sie ostatecznoscia. I czesto to co ktos uwaza za pieklo lub niebo - dla innego kogos jest czyms normalnym.
Masz racje - ta amplituda warunkuje ruch na ktorym opiera sie zycie, jednak wartosci skrajne sa zawsze niebezpiecznie blisko miejsca w ktorym nastepuje przewrocenie sie na druga strone, tam gdzie zycie jako proces staje sie niemozliwe - w sumie co rozni pustynie spalona sloncem, od pustynii skutej lodem? Wiec moze lepiej trzymac sie ziemi, czyniac z niej niebo, a nie - pieklo?

To juz gdzieś na tym forum dyskutowaliśmy Chyba w egzystencjalizmie ..który twierdzi iz człowiek nie jest w stanie porozumiec się z innym człowiekiem gdyz nie moze zweryfikowac swoich zmysłów ( czy czerwony jest szorstki lub basowy lub o smaku kawy i jaki ma zapach ) więc jak mozemy coś przekazc komukolwiek jesli sami nie jestesmy w stanie okreslic co czujemy ( zauwaz jak czesto gdy tobie jest ciepło inni twierdza iz jes chłodno...lub gdy tobie coś smakuje innym nie..lub gdy tobie się coś podoba innym nie...Przecież gdyby wszystko dla wszystkich byłoby takie same to wszyscy czuliby to samo ...Wszystko dla wszystkich jest więc rózne !! )

egoista99 pisze:zauwaz jak czesto gdy tobie jest ciepło inni twierdza iz jes chłodno...

do pewnych granic bo kazda goła dupa na 20 stopniowym mrozie odczuje zimno

Egoisto, totez i kazdy ma swoje niebo.

skrawek nieba

Baaa ...które dla innych są piekłem

Crows pisze:

egoista99 pisze:zauwaz jak czesto gdy tobie jest ciepło inni twierdza iz jes chłodno...

do pewnych granic bo kazda goła dupa na 20 stopniowym mrozie odczuje zimno

Widzę ze zasięgałeś opinii Eskimosów !!

Risthalion pisze:Hej, ateiści wierzą w to, że nie boga nie ma. To jest ich wiara.
Pytanie brzmi czy istnieją ludzie którzy w nic nie wierzą?
A mówiąc "w nic" mam na myśli także naukę, siebie, obecność, brak, lub nieokreśloność czegoś...

Ja w nic nie wierzę.Nic nie przyjmuję za pewnik.

Umbriel pisze:

Risthalion pisze:Hej, ateiści wierzą w to, że nie boga nie ma. To jest ich wiara.
Pytanie brzmi czy istnieją ludzie którzy w nic nie wierzą?
A mówiąc "w nic" mam na myśli także naukę, siebie, obecność, brak, lub nieokreśloność czegoś...

Ja w nic nie wierzę.Nic nie przyjmuję za pewnik.

A żyjesz?

Czy nie można żyć nie wierząc w nic?

Ateiści w nic nie wierzą.
Dlatego są ateistami.
I dlatego powinniśmy się za nich modlić.
Aby Pan Bóg dał im Łaskę Wiary.

Niewiara jest lepszym punktem wyjścia niż fanatyzm...
Zostawia miejsce na jakąś treść nową, na rozwój wnętrza.
Fanatyzm ( w tej dyskusji religijny) wręcz nie zostawia miejsca na Boga - całość jest zajęta przez jedyną słuszną Jego interpretację. A jak można mieć rację interpretując Boga?

Bolaren pisze:Niewiara jest lepszym punktem wyjścia niż fanatyzm...
Zostawia miejsce na jakąś treść nową, na rozwój wnętrza.
Fanatyzm ( w tej dyskusji religijny) wręcz nie zostawia miejsca na Boga - całość jest zajęta przez jedyną słuszną Jego interpretację. A jak można mieć rację interpretując Boga?

Celnie trafiasz w sedno :good:

Teoretycznie mogę się podpisać pod tym, co piszesz o fanatyzmie.
Ja niestety, nie znam żadnego fanatyka osobiście, nigdy mnie zresztą nie ciągnęło do takich osobowości. Więc mogę się opierać tylko na postaciach opisanych w mediach lub sztuce.

Spotkałem w życiu pewną, niewielką liczbę uczciwych niewierzących. Uczciwych, bo nie fanatycznych, zwalczających naokoło każdy przejaw wiary. Mieli czyste, piękne serca. Tylko uważny obserwator mógł dostrzec, że były w tych ludziach pewien smutek i tęsknota, nie wiadomo czemu i nie wiadomo za czym...

A Bóg jest, jaki jest.
Myślę, że dla nas ludzi, przydatne jest nieustanne poznawanie Boga. Natomiast wszelkie interpretacje Jego Istoty są nieuzasadnione. Za mało danych.

Zwalczający Boga nie zasługują na miano ateistów. To idioci.

Tylko idiota walczy z nieistniejącymi "rzeczami".

Prawda obroni się sama.

k4cz0r200 pisze:Czy nie można żyć nie wierząc w nic?

Dla przykładu, jak żyć bez wiary w siebie i w to co się robi?

Bolaren pisze:Niewiara jest lepszym punktem wyjścia niż fanatyzm...
Zostawia miejsce na jakąś treść nową, na rozwój wnętrza.
Fanatyzm ( w tej dyskusji religijny) wręcz nie zostawia miejsca na Boga - całość jest zajęta przez jedyną słuszną Jego interpretację. A jak można mieć rację interpretując Boga?

Obie te postawy są podobne z punktu widzenia duchowości i obie zmierzają do fundamentalizmu. Ateista też będzie głosił jedynie słuszną interpretację Boga.

Rzekomi ateiści, którzy spędzają wszystkie wolne chwile na rozmowach o Bogu, by udowodnić nieszczęsnym słuchaczom, że Boga nie ma, to są w moich oczach nieszczęśliwi schizofrenicy, lub osoby zakodowane na fałsz i kłamstwo.

Prawdziwy ateista nie rozmawia o Bogu, bo po co?