Ludzie stworzyli ideę Boga, lecz zwykle nie uświadamiają sobie że to o czym mysla jako o Bogu jest wytworem wyobrazni człowieka. Ta idea rodzi sie z powodu ograniczen czlowieka niedoskonałości i frustracji, wiara w Boga jest ucieczka od rzeczywistości.
Dużo ludzi wierzacych niechce sie do tego przyznac poniewasz sa zaslepieni boskimi przykazaniami.
Sam Fryderyk Nietzsche udowodnił jak zydowska idea Boga zmieniała sie odpowiednio do zmian materialnych i społecznych Żydów. W okresie gdy Żydzi podbijali Izrael posiadali silnego i wojowniczego Boga, ale gdy zostali zniewoleni przez Asyryjczyków i Rzymian koncepcja Boga sie zminiła na miłującego pokój i należacego do innego świata który być może stał się opium dla chrześcijan po postacią Boga miłości.

Wierzysz zatem w to ze Boga nie ma? Pytalam Cie juz, ale nie odpowiedziales:)

Hitch pisze:Ludzie stworzyli ideę Boga, lecz zwykle nie uświadamiają sobie że to o czym mysla jako o Bogu jest wytworem wyobrazni człowieka. Ta idea rodzi sie z powodu ograniczen czlowieka niedoskonałości i frustracji, wiara w Boga jest ucieczka od rzeczywistości.
Dużo ludzi wierzacych niechce sie do tego przyznac poniewasz sa zaslepieni boskimi przykazaniami.
Sam Fryderyk Nietzsche udowodnił jak zydowska idea Boga zmieniała sie odpowiednio do zmian materialnych i społecznych Żydów. W okresie gdy Żydzi podbijali Izrael posiadali silnego i wojowniczego Boga, ale gdy zostali zniewoleni przez Asyryjczyków i Rzymian koncepcja Boga sie zminiła na miłującego pokój i należacego do innego świata który być może stał się opium dla chrześcijan po postacią Boga miłości.

To co piszesz to sprawa nazbyt oczywista, wiadomo ze narody i społeczeństwa mają swoich bogów na swoje podobieństwo mniej więcej, albo tez uosabiają ich dązenia i aspiracje, natomiast Bóg w sensie duchowości jednostki moze uosabiać pewną górnolotność tkwiącą w naszej naturze, w imię czego mielibyśmy z tego zrezygnować? Równie dobrze mozna być za małrzeństwem z rozsądku Owszem ktoś moze ochajtać się z pierwszą lepszą ale ktoś inny ma na tyle siły ze osiąga to czego naprawdę chce.

No i Tu Conan dotknąłeś tego co umyka jakoś w tej rozmowie. Bo czy faktycznie tam gdzie jest wiedza nie ma miejsca na wiarę? Wiara nie musi się ograniczać do jednego znaczenie "czyli kulawy zamiennik braku wiedzy (zespól urojonych wyobrażeń)". A co z wiarą którą się operuje właśnie mając wiedzę? Wiara jako prawdziwa intencja, nie to co się mówi a to co się wie w głębi serca. To co naprawdę stanowi o powodzeniu i niepowodzeniu. Bo wiedzieć a wiedzieć, to dwie różne sprawy o czym mądrzy wiedzą Język prawdy więc nadrzędny.

Przybliżę na przykładzie.

Bez wiary:

"Proszę Bożę daj mi mądrość". W tłumaczeniu na język wiary brzmi. "To co jest moje to brak mądrości". I to dostajesz, Głupotę.

Albo z wiarą:

"Dziękuję Ci Ojcze za dar mądrości". W tłumaczeniu "Mam mądrość" i to dostajesz, Mądrość.

SeJa pisze: Bo wiedzieć a wiedzieć, to dwie różne sprawy o czym mądrzy wiedzą .

czy w tym zdaniu wkradł sie jakiś chochlik ? czy jam nie kumaty

SeJa pisze:No i Tu Conan dotknąłeś tego co umyka jakoś w tej rozmowie. Bo czy faktycznie tam gdzie jest wiedza nie ma miejsca na wiarę? Wiara nie musi się ograniczać do jednego znaczenie "czyli kulawy zamiennik braku wiedzy (zespól urojonych wyobrażeń)". A co z wiarą którą się operuje właśnie mając wiedzę? Wiara jako prawdziwa intencja, nie to co się mówi a to co się wie w głębi serca. To co naprawdę stanowi o powodzeniu i niepowodzeniu. Bo wiedzieć a wiedzieć, to dwie różne sprawy o czym mądrzy wiedzą Język prawdy więc nadrzędny.

Uwazaj bo i Tobię broda urośnie, mi lekki zarost nie zaszkodzi bo jak się tak pogładze to się czuje bardziej męski i silny, ale kobietom to niewypada A na powarznie, to przecierz wiedza na nic się nie zdaje jeśli się ma zbyt przymulone serce, głupek z walecznym sercem padnie i powstanie, a uczony bez serca nawet niewie co ma robić, ktoś musi mu powiedzieć poco i naco.

Crows pisze:

SeJa pisze: Bo wiedzieć a wiedzieć, to dwie różne sprawy o czym mądrzy wiedzą .

czy w tym zdaniu wkradł sie jakiś chochlik ? czy jam nie kumaty

Nie, nie wkradł się (tak miało być), do edytowałam to może pokazać co miałam na myśli. Poza tym wielokrotnie coś się wie, niby wie ale nie potrafi z tego czerpać korzyści. ... I jakoś ta wiedza do nas nie dociera, bo niby wiemy a nie wiemy. Tak samo niby chcemy jedno a wychodzi całkiem co innego mino naszej wydawało by się dobrej wiary popartej wiedzą.

Wiedza a wiara to nie swoje zamienniki a coś zupełnie niezależnego od siebie. Choć z mądrością idą w parze od założenia świata i osobno ich nie widziano.

Conan Barbarzynca pisze:

SeJa pisze:No i Tu Conan dotknąłeś tego co umyka jakoś w tej rozmowie. Bo czy faktycznie tam gdzie jest wiedza nie ma miejsca na wiarę? Wiara nie musi się ograniczać do jednego znaczenie "czyli kulawy zamiennik braku wiedzy (zespól urojonych wyobrażeń)". A co z wiarą którą się operuje właśnie mając wiedzę? Wiara jako prawdziwa intencja, nie to co się mówi a to co się wie w głębi serca. To co naprawdę stanowi o powodzeniu i niepowodzeniu. Bo wiedzieć a wiedzieć, to dwie różne sprawy o czym mądrzy wiedzą Język prawdy więc nadrzędny.

Uwazaj bo i Tobię broda urośnie, mi lekki zarost nie zaszkodzi bo jak się tak pogładze to się czuje bardziej męski i silny, ale kobietom to niewypada A na powarznie, to przecierz wiedza na nic się nie zdaje jeśli się ma zbyt przymulone serce, głupek z walecznym sercem padnie i powstanie, a uczony bez serca nawet niewie co ma robić, ktoś musi mu powiedzieć poco i naco.

Dobra to spadam do łazienki

Sejka. Wiemy ale nie rozumiemy...skad ja to znam. Wiec czujemy ze wiemy, ale pojecia nie mamy co i skad i dlaczego. Wiec rozumem nie wiemy. Rozumem musimy wierzyc ze czujemy dobrze, prawdziwie.
Ale my mowimy o czyms innym, o innym aspekcie wiary. Wiesz ze woda jest mokra, wlazlas do niej, czulas. Tu nie ma miejsca na watpliwosci, na przypuszczenia. Wiesz bo doswiadczylas na sobie. Teraz temu ktory nie widzial wody na oczy, pozostaje uwierzyc ze to cos niebieskie, przejrzyste itd. Co sobie wyobrazi, dospiewa i co przekaze dalej? Zgadnij co z tego wyjdzie? A teraz powiedz komus kto wlazl do tego niebieskiego ze to woda, jak mu wczesniej powiedzieli ze woda nie istnieje w tym miejscu, ze trzeba jej szukac gdzies tam, a to w czym stoi zanurzony po pachy nazywa sie ...no cos tam. I on w to swiecie uwierzyl... I za cholere nie pojme dlaczego ludziom przychodzi latwiej wierzyc w slowa innych niz uwierzyc sobie, w to ze czuja prawdziwie. Doswiadczajac Boga w kazdej chwili, z kazdym oddechem. Boja sie uwierzyc w siebie?

Sorki Andra odniosłam się do samej siebie jako kontynuacja więc tak to zrobię

Se Ja ;) pisze:

Crows pisze:

SeJa pisze:Bo wiedzieć a wiedzieć, to dwie różne sprawy o czym mądrzy wiedzą .

czy w tym zdaniu wkradł sie jakiś chochlik ? czy jam nie kumaty

Nie, nie wkradł się (tak miało być), do edytowałam to może pokazać co miałam na myśli. Poza tym wielokrotnie coś się wie, niby wie ale nie potrafi z tego czerpać korzyści. ... I jakoś ta wiedza do nas nie dociera, bo niby wiemy a nie wiemy. Tak samo niby chcemy jedno a wychodzi całkiem co innego mino naszej wydawało by się dobrej wiary popartej wiedzą. img/smilies/smile

Wiedza a wiara to nie swoje zamienniki a coś zupełnie niezależnego od siebie. Choć z mądrością idą w parze od założenia świata i osobno ich nie widziano.

Więc wiedza wiedzą, to tylko rusztowanie dla małej wiary jak już pisałam. Ale liczy się to w co na prawdę w głębi siebie wierzysz. Więc wiara stoi ponad wiedzą i jest równa Mądrości.

istnieje słowo => WIEM i tu nie ma miejsca na wiare .

Wiara to język (język programowania), nie określenie na zamiennik względem wiedzy. Bez wiary możesz sobie wiedzieć :D:D

Ale ludzie nawet marchewkę z pietruszką pomylili jeśli chodzi o nazewnictwo. Wiarę z religią, Jezusa z połową biblii jak zbawiciel, Chrystus. Wiarę z brakiem wiedzy. Potępienie z zagładą, ... Istnienie Boga z urojeniem...

Warunek wiary = brak wiedzy = fałsz
Wiedza = bezzasadność wiary = fałsz

jakieś dziwne przesłanki by z nich logiczny wniosek wyciągnąć ,
jesli nie wiem to muszę wierzyć ,
zanim bede wiedział muszę wpierw uwierzyć ,
kiedy już wiem ze 2+2=4 to po co mi wiara
kiedy już wiem , że uderzenie młotkiem w głowę boli to po co mi wiara ,
kiedy wiem ze ................to po co mi wiara

W tym aspekcie masz racje, bo wiary się do tego nie używa. Bo była by zespołem wyobrażeń. Jeśli tylko do tego możesz jej używać i zawsze jako zamiennik dla wiedzy (przy jej braku) to oki. Po co komu taka wiara? jeśli nie do wróżenia przyszłości i tego co jest na zasadzie własnych przekonań.

I tu już wychodzi jej nadrzędność, bo mówi prawdę o nas w przeciwieństwie do jakiejś tam wiedzy (mniemaniu) jaką mamy o sobie, o innych, o relacjach i świecie... i na nie się przekłada, jawnie to co jest w skrytości. Ani to co jest na transparentach tego co wiadome a to co tajemne.

Więc podstawą magii jest wiedza czy wiara? A może obie? Skoro tak wolisz

Seja, ale po pierwsze, zeby nie mylic tych aspektow- oddziel zaufanie/ ufnosc, od wiary, bo to wprowadza balagan. Zauwaz roznice: wierze Ci. A : wierze w Ciebie.
A teraz traktujac wiare jako echo wiedzy, nawet nierozumianej i przeczuwanej. Jednak zawsze u podstaw wiary lezy wiedza. Tak jak u podstaw zaufania milosc. A milosc to takze odczucie wiedzy. Zatem gdzie nastepuje rozdzial...?

Wiedza to jedynie rusztowanie dla wiary, nie wiara rusztowaniem dla wiedzy. A rozdział następuje tam gdzie tkwi różnica pomiędzy stwierdzeniem
(jest chory) a (jest-em chory). Te stwierdzenia z siebie nie wynikają, są niezależne. Szara maź. Wszystko z wszystkimi i wszystkim i nic z niczego... skoro wszystko z wszystkiego A ja powiem Wszystko z niczego.

Bo kiedy wmieszałam w to zaufanie albo miłość, by je oddzielać. Diabły nie mają ani jednej ani drugiej a wiarą czynią cuda.

Więc Andra skoro mówisz oddziel to oddzieliłam

Oj Siostra, znow krecisz piruety. To rozum nie rozumie tego co wie serce, a my czujemy, przeczuwamy. Wiec co mu zostaje? Wierzyc w to ze to co czujemy jest prawda, albo wierzyc slowom innym.

Andra pisze:To rozum nie rozumie tego co wie serce, a my czujemy, przeczuwamy. Wiec co mu zostaje? Wierzyc w to ze to co czujemy jest prawda, albo wierzyc slowom innym.

Ale to, co przeczuwamy, wiemy tylko wtedy, kiedy zinterpretujemy to naszym rozumem...

Dlaczego z uporem maniaka odłączasz serce od rozumu? Przecież one są nierozłączne, stanowią jedną całość. A człowiek nie jest ani sercem, ani rozumem, posługuje się tylko i tym, i tym... I nie posłuży się jednym bez drugiego. Twierdząc, że idzie się za głosem serca, automatycznie twierdzi się jednocześnie, że idzie się za rozumową interpretacją tegoż głosu. Inaczej byłoby się automatem, nie człowiekiem.

PS. Czasami słowa innych są dużo bliżej Prawdy niż nasze własne przekonania o naszej nieomylności w interpretacji odczuć.

Niom. Dlatego nie warto odrzucac czegokolwiek tylko dlatego ze nie pasuje nam do naszej wizji/ aspektu, pogladow, tego czego zostalismy nauczeni. Dlatego nie warto przywiazywac sie do pojec, wyobrazen, ,, swoich czasteczek". W kazdym slowie tkwi ziarno prawdy:), odrzucajac te niepasujace nam slowa latwo jest odrzucic takze te ziarna. Czy Ty jestes aby pewna ze mowisz to mnie a nie sobie?
Zauwaz Lidko ze te slowa innych to takze ich subiektywna interpretacja. A ja nie oddzielam serca od umyslu, a wyluskuje prawde plynaca z serca spod tego czym okrywa to ludzki rozum, rozumiejacy lub nie rozumiejacy, interpretujacy to nierozumiane i niepojete wedlug znanych mu regul, pojec, obrazow. Poza tym- automatem jest sie uzywajac jedynie rozumu. Automaty nie maja serc, nie czuja, dlatego jedynie przetwarzaja naplywajace dane dopasowujac je zgodnie z wczesniejszym zaprogramowaniem. Cos Ci sie pomylilo Lidka. Kazdy ma serce i kazdy ma razum, roznice polegaja na tym co czemu sluzy. Ja uwazam ze to rozum sluzy sercu i sercu podlega. Wielu traktuje serce jak pompe poslugujac sie rozumem i dopasowujac to czucie/ uczucia do regul umyslu. Czy tak jest lepiej lub gorzej. Nie, po prostu inaczej. Inna droga, dobra jak kazda inna. Madrosc tworzy polaczenie wiedzy i rozumienia jej. Wiec i tak droga serca i droga rozumu spotkaja sie w koncu, te drogi sie spotkaja. Ale tym niemniej- zauwaz ze centrum wszystkiego jest Tiferet. W kazdym szczegole i w calosci. Jest poczatkiem i koncem tej naszej drogi, wiec...

A skoro juz wjechalam na Tiferet- to ona jest tym zlotym ziarnem z ktorego rozwijaja sie platki.. Tym czyms z ktorego powstaje wszystko. W tym punkcie logika jest nieublagana- z niczego powstaje nic. Wiec to co zwiemy niczym jest skoncentrowanym w punkcie zero wszystkim, stajac sie zlotym ziarnem zycia. Z ktorego rozwija sie czlowiek, z ktorego powstaja wszechswiaty. Nie wiem czy fizyka juz do tego doszla, jesli nie, wczesniej czy pozniej to odkryje. Daat jest wiedza ktora zawiera sie w kazdym ziarenku. W kazdym platku, czastce zycia, dlatego pozornie bezbarwna, przybiera kolory tych czastek. Ale zawsze zaczyna sie i konczy w sercu, czyz nie? Z niego powstaje wszystko i do niego powraca. Do zrodla.

Andra, odniosłam się do tych Twoich słów:

Andra pisze:To rozum nie rozumie tego co wie serce, a my czujemy, przeczuwamy. Wiec co mu zostaje? Wierzyc w to ze to co czujemy jest prawda, albo wierzyc slowom innym.

Z nich wynika jednoznacznie, że rozum jest poza nami i kieruje się swoją wolą. A także że serce ma swój rozum, bo samo wie.

Wynika też, że nie interpretujemy rozumem tego, co czujemy (bo 'rozum nie rozumie'), bo wiemy bez użycia rozumu, co czujemy.

A w odpowiedzi dostałam stek uwag osobistych... :rolleyes:

Niesamowite.Wierzacy inaczej zdominowali temat o ateizmie i zawladneli przestrzen swymi marzeniami i wizjami
Co za bzdury tu pisza:
nie wierze w sw.Mikolaja tzn. ze on istnieje.Nie wierze w ufo,to ufo tez istnieje
Moj ateizm zawierza nauce i jestem gotow do dyskusji jedynie na polu doswiadczen i logicznych wnioskow,teorii. Nie w wizjach i przypowiesciach typu "bo ktos cos widzial ,poczul lub wymyslil!.


"Kreacjonizm (od łac. creatio - stwarzanie): pogląd filozoficzno-religijny głoszący, że istnienie i obecny kształt życia na Ziemi jest wynikiem działania ponadnaturalnych sił wyższych, bóstw lub kosmitów.
Współcześnie przejawia się najczęściej podważaniem osiągnięć biologii ewolucyjnej, często także geologii i innych dziedzin nauk przyrodniczych. Tak rozumiany kreacjonizm należy do najbardziej agresywnych nurtów pseudonaukowych, i korzysta ze wsparcia fundamentalistycznych ruchów religijnych, którym zależy na dosłownej interpretacji własnych świętych ksiąg opowiadających o początkach człowieka.
Zwykle żeruje też na wyznawcach spiskowej wizji świata, sugerując istnienie światowej zmowy na rzecz upowszechnienia myślenia naukowego, związanego z uznaniem ewolucji życia i naturalnego powstania naszego gatunku.

Powszechność i perfidia kreacjonistycznej propagandy - ostatnio także w Polsce - sprawia, że konieczne staje się udostępnianie wiedzy o faktycznym stanie poglądów naukowych, a także demaskowanie nadużyć kreacjonistów, trudnych do wychwycenia przez niespecjalistów.

Żaden wariant kreacjonizmu z nauką nie ma nic wspólnego, a używanie przez jego wyznawców przymiotnika "naukowy" jest jedynie nieusprawiedliwionym chwytem propagandowym nastawionym na zmylenie potencjalnych czytelników ich prac.
Z braku dowodów jednoznacznie przemawiających na korzyść ich tez, kreacjoniści skupiają się na próbach podważania faktów naukowych przemawiających za teorią ewolucji. W tym celu uciekają się do przeinaczania teorii, przedstawiania wyrwanych z kontekstu fragmentów lub wręcz przypisywania ewolucjonistom poglądów, które w rzeczywistości nigdy ewolucyjne nie były lub dawno już zostały przez samych ewolucjonistów odrzucone.
Najczęściej wykazują przy tym nieznajomość podstawowych faktów naukowych i niezrozumienie teorii, o których piszą; a ich wywody zawierają elementarne błędy rzeczowe (czasem nawet na poziomie szkoły średniej...)."

mont_kaw pisze:nie wierze w sw.Mikolaja tzn. ze on istnieje.Nie wierze w ufo,to ufo tez istnieje
Moj ateizm zawierza nauce i jestem gotow do dyskusji jedynie na polu doswiadczen i logicznych wnioskow,teorii. Nie w wizjach i przypowiesciach typu "bo ktos cos widzial ,poczul lub wymyslil!.

Znaczy się nauka bez zadnych doświadczeń?

Ok Mont, to sprobuj nie wierzyc w cos o istnieniu czego nie masz pojecia, to pogadamy. Bo jak na razie- powiedziales ze nie wierzysz w ufo. Tym samym mowisz ze wiesz ze cos takiego moze istniec, abys mogl nastepnie w to nie wierzyc. Wiec?
Lidko, niczego nie dostalas, jak zwykle z moich slow wybralas sobie to co Ci nie pasuje, czastkowo. A sens tkwi w calosci a nie pojedynczych slowach. Juz kiedys Ci mowilam ze jesli nie ogarniesz calosci skupiajac sie na pojedynczych linijkach, nie dojrzysz sensu, i nie zrozumiesz. A rozumienie, coz- zeby miec co zrozumiec, musi byc to cos. Co zatem? Skad? Z nieba, z sufitu? Pewnie jak komu:). Nie chce mi sie przerzucac slowami z Toba, skoro nie rozumiesz tego co mowie, lub rozumiesz wedlug tego co Ty wiesz, trudno:). Jakos to przezyje

mont_kaw pisze:Żaden wariant kreacjonizmu z nauką nie ma nic wspólnego, "

patrząc na dzisiejsze czasy trzeba stwierdzić , że korbe ewolucji człowiek wziął w swoje ręce , tworzy nowe gatunki na swoje potrzeby , tworzy nowe szczepy bakterii ,
kreacja obok ewolucji idą w parze , czy jestes w stanie udowodnić , że kiedyś już tak mogło nie być ?
oczywiście nie podpisuje sie pod definicją kreacjonizmu w wersji fanatyków religijnych

Conan Barbarzynca pisze:

mont_kaw pisze:nie wierze w sw.Mikolaja tzn. ze on istnieje.Nie wierze w ufo,to ufo tez istnieje
Moj ateizm zawierza nauce i jestem gotow do dyskusji jedynie na polu doswiadczen i logicznych wnioskow,teorii. Nie w wizjach i przypowiesciach typu "bo ktos cos widzial ,poczul lub wymyslil!.

Znaczy się nauka bez zadnych doświadczeń?

O jakie doswiadczenia chodzi? o cuda sw. Mikolaja ?