Politeizm - wiara w istnienie wielu bogów Według islamu, politeizm (szirk) jest ciężkim grzechem; w podobnym tonie wypowiada się również Biblia.
Zazwyczaj nie są wszechwiedzące ani wszechmogące, choć są o wiele bardziej potężne od ludzi i nieśmiertelne.

Cechą większości religii politeistycznych jest występowanie panteonów, czyli hierarchii bóstw. Bogów w obrębie panteonu łączą zazwyczaj więzi pokrewieństwa czy też małżeństwa.

Najprecyzyjniej wyjaśnia to Katechizm Kościoła katolickiego:

Trójca jest jednością. Nie wyznajemy trzech bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach: "Trójcę współistotną". Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: "Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury" . "Każda z trzech Osób jest tą rzeczywistością, to znaczy substancją, istotą lub naturą Bożą".

Osoby Boskie rzeczywiście różnią się między sobą. "Bóg jest jedyny, ale nie jakby samotny". "Ojciec", "Syn", "Duch Święty" nie są tylko imionami oznaczającymi sposoby istnienia Boskiego Bytu, ponieważ te Osoby rzeczywiście różnią się między sobą: "Ojciec nie jest tym samym, kim jest Syn, Syn tym samym, kim Ojciec, ani Duch Święty tym samym, kim Ojciec czy Syn". Różnią się między sobą relacjami pochodzenia: "Ojciec jest Tym, który rodzi; Syn Tym, który jest rodzony; Duch Święty Tym, który pochodzi". Jedność Boska jest trynitarna.

Osoby Boskie pozostają we wzajemnych relacjach. Rzeczywiste rozróżnienie Osób Boskich - ponieważ nie dzieli jedności Bożej - polega jedynie na relacjach, w jakich pozostaje jedna z nich w stosunku do innych: "W relacyjnych imionach Osób Boskich Ojciec jest odniesiony do Syna, Syn do Ojca, Duch Święty do Ojca i Syna; gdy mówimy o tych trzech Osobach, rozważając relacje, wierzymy jednak w jedną naturę, czyli substancję". Rzeczywiście, "wszystko jest (w Nich) jednym, gdzie nie zachodzi przeciwstawność relacji". Z powodu tej jedności Ojciec jest cały w Synu, cały w Duchu Świętym; Syn jest cały w Ojcu, cały w Duchu Świętym; Duch Święty jest cały w Ojcu, cały w Synu".

Nie, nie drogi czytelniku... tego dogmatu nie sformułował pensjonariusz z ośrodka w Tworkach, ale wcale nie zdrowsi na umyśle kościelni dygnitarze.

lufestre pisze:Teoretycznie można powiedzieć, że jeśli ktoś modli się do Matki Boskiej, to jest to prośba o wstawiennictwo u Boga, tak samo ze świętymi.
Ale zacząłeś, Szymonie, temat, którego nie wygrasz. Ponieważ istnieje niechęć do podważania logiki dogmatów. Wzrost niechęci jest wprost proporcjonalny do wzrostu braku logiki

Lizawieta pisze:Zacznę od końcowych postów.
Nebo...poproszę o wiedzę źródłową w sprawie chrześcijaństwa "poli", a jeśli występowało ono po podziałach, to oczywiście prośba dotyczy katolicyzmu.
Logika?
Nebo...skąd wiesz, że z Biblii usunięto ciekawe rzeczy? i skąd wiesz, to mogłby one być ciekawe, skoro ich nie ma? a w ogóle jest Ci wiadome, że one były...jeśli znasz źródło, to przedstaw i również w tejże sprawie ...Biblii.

Tak więc, niezależnie od pobudek czciciela według Biblii jedynie sam Bóg zasługuje na pokłon jako wyraz czci i Chrystus jako wcielony Bóg akceptował pokłony od ludzi (Jana 9:38). Oddawanie pokłonów przed jakimikolwiek posągami czy obrazami w wyrazie czci jest absolutnie niedopuszczalne niezależnie od pobudek. Chrześcijanie i Żydzi mieli oddawać pokłon jedynie samemu Bogu.

Po drugie, Izraelitom nie wolno było sławić lub wychwalać jakiejkolwiek ponadnaturalnej, niewidzialnej czy nadprzyrodzonej istoty poza samym Bogiem (Sędziów 16:24; Daniela 5:4). Po trzecie, nie wolno było wzywać w modlitwie innych imion poza samym Bogiem ani też zanosić modłów z prośbą o pomoc do kogokolwiek poza samym Bogiem Izraela (Sędziów 10:14; Psalm 16:4; Daniela 6). Po czwarte, nie wolno było wznosić jakichkolwiek ołtarzy dla kogokolwiek poza samym Bogiem Izraela i poza jednym jedynym ołtarzem przed arką przymierza (Jozuego 22:19). Po piąte, nie wolno było palić kadzidła czy składać innych ofiar komukolwiek poza samym Bogiem (1 Królewska 11:8; 1 Królewska 17:35; 22:17). Dlatego też, wszelka duchowa i ponadnaturalna cześć wyrażona w pokłonach, modlitwach, pieśniach pochwalnych i dziękczynnych czy wszelkich ofiarach miała być związana jedynie z imieniem Bogiem Izraela, gdyż ku Niemu była skierowana. Bóg bardzo dobitnie wyraził to przez usta proroka Izajasza:

"Ja, któremu na imię jest Jahwe, chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom." (Izajasza 42:8)

Czym zaś jest katolicyzm? Katolicyzm jest dosyć charakterystycznym połączeniem monoteizmu z pogańskim politeizmem. Tego rodzaju religie powstawały także za czasów Starego Testamentu kiedy to Izraelici w buncie przeciwko Bogu tworzyli swoisty politeizm polegający na tym, iż Jahweh pozostawał nadal najwyższym i głównym Bogiem, zaś Baal i inne bóstwa były jedynie dodatkiem i rozszerzeniem tego kultu. Nierzadko Hebrajczycy ulegali także wpływom kananejskim przyjmując kult pomniejszych duchów opiekuńczych czy zmarłych. Izraelici niechętnie powracali do czysto monoteistycznego kultu i z tego też powodu zostali ostatecznie wygnani do Babilonu. Jednakże, po tej nauczce Żydzi już nigdy nie powrócili do formy politeizmu, w której najwyższym bóstwem jest Jahweh. Jezus nie musiał tłumaczyć faryzeuszom, że nie wolno oddawać boskiej czci nikomu poza samym Bogiem, gdyż za Jego czasów czysty monoteizm był już ostatecznie ukształtowany i jeden z Bożych celów względem Izraela został po ciężkich przeprawach osiągnięty.

Jednak chrześcijaństwo, które otworzyło się także na pogan przywykłych do bałwochwalstwa i politeizmu stanęło przed ponownym wyzwaniem uświadamiania wyznawcom Chrystusa, że boską cześć można okazywać wyłącznie Bogu i tylko Jego kult jest dopuszczalny. Czasami nawet szczerze nawróceni i duchowo odrodzeni chrześcijanie z pogan mieli pewien problem ze zmianą starego sposobu myślenia i pojmowania świata duchowego. Apostołowie wymieniają ten problem kilkakrotnie (Dzieje Apostolskie 14:8-18; 1 Koryntian 8:5-7; Kolosan 2:18; 1 Jana 5:21; Apokalipsa 2:14.20). W IV i V wieku politeistycznych pogan siłą zmuszano do zanichania swoich praktyk i przyjmowania katolicyzmu, czyli upolitycznionej wersji chrześcijaństwa. Opornych szykanowano i publicznie wyśmiewano, biczowano, karano wysokimi grzywnami, konfiskowano majątki, skazywano na wygnanie, ale ostatecznie wprowadzono także karę śmierci za praktykowanie pogaństwa, gdy bardziej łagodne rozwiązania zawodziły. 'Święty' Augustyn w oparciu o Łukasza 14:23 wierzył, że pogan należy nawrać siłą. Liczba katolików, czyli pseudochrześcijan, wpędzanych jak bydło pod opiekę biskupa Rzymu gwałtownie wzrastała z roku na rok, ale poganom udało się zachować swój politeizm: zamiast Asztarte, Artemidy, Ateny i Wenus oddali się oni całym sercem kultowi innej bogini - Marii; zamiast bóstw opiekuńczych zaczęto czcić aniołów i świętych; zamiast swoich ołtarzy otrzymali oni ołtarze w kościołach; zamiast swoich ofiar otrzymali oni ciągle odtwarzaną ofiarę Golgoty w postaci Mszy; zamiast swoich kapłanów otrzymali oni katolickich biskupów i księży; zamiast swojego najwyższego kapłana otrzymali oni papieża, który przejął pogański tytuł Pontifex Maximus.

Katolicy modlą się do aniołów, klękają przed świętymi zmarłymi, wychwalają Marię i palą kadzidła przed wizerunkami - ten pseudochrześcijański kult trwa już od połowy IV wieku. Jednak, Bóg się nie zmienił, ani też nie zmienił swojego zdania:

"Chwały mojej nie oddam innemu." (Izajasza 48:11)

Zwoje znad Morza Martwego, pochodzące z lat 100 p.n.e. - 100 n.e. zostały zachowane w glinianych naczyniach w jaskiniach Qumran. Odkryto je w roku 1948.
Zapisano na nich wszystkie księgi Starego Testamentu z wyjątkiem Księgi Estery.

Kompletna księga kosztowałaby ok. 50 tys. Biblia Jakuba Wujka też jest niekompletna, dlatego została wyceniona na 12 tys., a nie na 40 tys. zł. Będzie można kupić zestaw osiemnastowiecznych map Ameryki, które w Stanach są drogie, a u nas są istotnietańsze z uwagi na mniejsze zainteresowanie tematem - mówi Piotr Wójtowicz.

Sensacją medialną stało się ostatnio pochodzące z III-IV w. n.e. koptyjskie tłumaczenie greckiego tekstu zwanego “Ewangelią Judasza”, znalezione na pustyni w pobliżu egipskiej miejscowości El Minya pod koniec lat 70. XX w. Znaleziony rękopis znajdował się w bardzo złym stanie – nie był kompletny, fragmenty rozpadały się w palcach, prawie tysiąc kawałków wymagało składania i dopasowywania.

Kodeks zweryfikowano jako autentyczne dzieło starożytnej chrześcijańskiej literatury apokryficznej przy pomocy datowania metodą węglową, analizy atramentu, obrazowania multispektralnego, analizy kontekstu i pisma.
Maleńkie próbki papirusu i skóry zostały datowane metodą węglową w cenionym na całym świecie laboratorium Uniwersytetu Arizońskiego w styczniu 2005 roku. Rezultaty wykazały, że kodeks mógł powstać pomiędzy 220 a 340 rokiem naszej ery. Analiza atramentu przeprowadzona przez firmę McCrone Associates Inc. z Westmont w stanie Illinois potwierdziła obecność składników typowych dla atramentów z III i IV wieku. Ponadto ustalono, że atrament zawierał związek żelaza odpowiadający pod wieloma względami innym tuszom na bazie metali sporządzanym w Egipcie w III wieku. Wybrane strony manuskryptu poddano obrazowaniu multispektralnemu (multispectral imaging – MSI) w celu oceny charakteru antycznego tekstu i wszelkich poczynionych w nim modyfikacji. Badanie wykonane w laboratorium szwajcarskiego Uniwersytetu Brighama Younga, wykazało, że papirus, na którym zapisano kodeks, jest autentycznym egipskim dokumentem z czasów starożytnych. W tekście nie znaleziono śladów wielokrotnego przepisywania czy nadpisywania.
Czołowi uczeni, którzy badali zawartość i językowy styl kodeksu, napisanego sahidyjskim dialektem staroegipskiego języka koptyjskiego, twierdzą, że jego koncepcje teologiczne i rysy lingwistyczne są zbliżone do tych, które spotykamy w zbiorze tekstów odkrytych w Nag Hammadi w Egipcie w 1945 roku, pochodzącym z pierwszych wieków chrześcijaństwa.

National Geographic publikuje zdjęcia kolejnych “stron”, tłumaczenie fragmentów tekstu wraz z opisem, jak owe fragmenty znaleźć. Warto spojrzeć, jak wygląda praca nad odczytaniem manuskryptu. Praca, która uwzględnia tekst zapisany, ale też wymaga jego umieszczenia w odpowiednim miejscu (złożenia właściwych fragmentów), dopisania brakujących słów, tak aby tekst stał się zrozumiały i jego interpretacji w kontekście innych tekstów, w tym wypadku zarówno Nowego Testamentu, jak i np. filozofii platońskiej.

Wiemy, że do roku 200 po Chr. Kościół używał oficjalnie tylko czterech Ewangelii i żadnych innych; istniały także fikcyjne opowieści o Jezusie, poprzedzone listami przywódców chrześcijań­skich, którzy nastali po apostołach. Ale główny nurt Kościoła akcep­tował jedynie Ewangelie Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, im tylko przyznając autorytet w sprawach życia i nauczania Jezusa. Do tego czasu także listy Pawła uznano powszechnie za pisma dorównu­jące wagą Ewangeliom.



Pozostałe księgi Nowego Testa­mentu zaakceptowano powszech­nie później. Na przykład Apoka­lipsa św. Jana była z pewnością czytana w 11 w., ale dopiero w I11 w. została ogólnie przyjęta. List do Hebrajczyków znano pod koniec

I w., ale aż do IV w. po Chr., częś­ciowo ze względu na wątpliwości dotyczące tego, czy był on napisany przez Pawła, nie był aprobowany przez niektóre Kościoły.



2 List św. Piotra, 2 i 3 List św. Jana, List św. Jakuba, List św. Judy także musiały przez pewien czas czekać, zanim zostały uznane przez Kościół jako Pismo Święte. Być może ostrożność Kościoła wynikała z wątpliwości w stosunku do ich autorstwa i tego, że mają one charakter raczej pry­watny. Pierwotnym kryterium za­liczenia listu do Nowego Testa­mentu była jego przydatność do czytania publicznego. Jeśli więc nie nadawał się do tego celu, jego użyteczność wydawała się ograniczona.



O tym, które pisma są użyteczne i powinny być zaliczone do Nowe­go Testamentu, nie zdecydowała arbitralnie żadna rada.

Według mitologii hebrajskiej, nie żaden bóg a bogowie stworzyli świat. Legenda Genesis powstała w okresie politeistycznym judaizmu a właściwie nie tyle powstała co została zapożyczona od Sumerół i Kaananitów i zlepiona w to co znamy jako Genesis. Do dziś dnia ostało się w tej mitologii określenie Elohim - bogowie (a nie El - bóg).

„Koniecznie ja muszę święto nadchodzące w Jeruzalemie obchodzić” (Dz.Ap. 18:21 BG[1]).

[1] Te słowa można znaleźć tylko w niektórych polskich przekładach (m.in. Biblii Gdańskiej oraz Biblii Brzeskiej) – uwaga tłum.

Masę manuskryptów, które miejscami nie odnoszą się do siebie nawzajem a nierzadko sobie nawzajem zaprzeczają. Teolodzy szacują liczbę różnych wariantów manuskryptów na setki tysięcy, niektórzy nawet na 400 000. Bart D. Ehrman opisał ten fakt sławnym, dzisiaj, stwierdzeniem: “Prawdopodobnie najłatwiej zrozumieć ten problem używając porównania: istnieje więcej różnic w naszych manuskryptach niż słów w Nowym Testamencie.”
Jak do tego doszło?
Marne prowadzenie rejestru. Nieuczciwość. Niekompetencja. Doktrynalne uprzedzenie. Do wyboru, do koloru.
Żaden z oryginalnych manuskryptów z czasów wszesnego okresu chrześcijańskiego nie przetrwał do dnia dzisiejszego. , , W efekcie, “nigdy nie będziemy w stanie posiadać pewnej wiedzy o dokładnej zawartości jakiegokolwiek biblijnego tekstu.
Najstarsze kompletne manuskrypty (Manuskrypt Watykański Nr. 1209 oraz Sinaitic Syriac Codex) pochodzą z czwartego wieku, trzysta lat po czasach Jezusa. A co z oryginałami? Zagubione. A kopiami oryginałów? Również zagubione. Nasze najstarsze manuskrypty są, innymi słowy, kopiami kopii kopii kopii niewiadomo-ilu-kopii oryginałów.
Nic dziwnego, że różnią się one między sobą.
Przebywając w dobrych rękach, błędy popełnione przy kopiowaniu nie byłyby czymś niezwykłym. Problem jednak w tym, że manuskrypty Nowego Testamentu nie znajdowały się w dobrych rękach.Od początków chrześcijaństwa przepisujący manuskrypty byli niewykształceni, nierzetelni, niekompetentni, a w niektórych przypadkach byli nawet analfabetami. Mający wady wzroku mogli popełnić błędy przy przepisywaniu podobnie wyglądających liter lub wyrazów, słabo słyszący mogli się łatwo pomylić słabo słysząc czytane na głos manuskrypty. Bardzo często skrybowie byli przepracowani, a co za tym idzie skłonni do popełniania błędów towarzyszących fatydze.
Metzger i Ehrman skomentowali to następującymi słowami: “Skoro większość z nich [przepisujących manuskrypty], jeśli nie wszyscy, byli amatorami tego fachu, nic dziwnego, że względnie duża liczba pomyłek w tekście pojawiła się w czasie ich pracy.” Co gorsza, niektórzy z nich pozwolili, aby doktrynalne uprzedzenie wpłynęło na rzetelność ich tłumaczenia. Ehrman ujął to dosadnymi słowami: “Skrybowie przepisujący Biblię zmieniali jej tekst.” A dokładniej: “Liczba rozmyślnych zmian dokonanych w celu poparcia doktryny jest trudna do ustalenia.” A nawet jeszcze dokładniej: “Mówiąc technicznym językiem krytyki tekstu—którego używam z powodu jego znaczących ironii—skrybowie ‘sfałszowali’ teksty manuskryptów mając na względzie teologiczne powody.”
Popełnione przez nich błędy istnieją w formie usunięcia, dodania, modyfikacji, najczęściej słów lub linijek, ale nierzadko również całych wersów. , Faktem jest, że “liczne zmiany i naleciałości zostały wprowadzone do biblijnego tekstu” , co w efekcie spowodowało, że “wszystkie znane manuskrypty Nowego Testamentu są w większym lub mniejszym stopniu pomieszanymi tekstami, a nawet kilka z najstarszych manuskryptów zawiera skandaliczne błędy.” Wymiar tych błędów jest tak ogromny, że dwustu teologów Seminarium Jezusa doszło do wniosku, że “osiemdziesiąt dwa procent słów przypisanych Jezusowi w ewangeliach nie było przez niego wypowiedzianych.”
Popatrzmy na kilka przykładów. Biblijny teolog, J. Enoch Powell, wypowiedział się w następujący sposów na temat Ew. wg św. Mateusza:

Fragmenty o Janie Chrzcicielu zostały dodane do biblijnego tekstu, prawie za każdym razem, kosztem ogromnego naruszenia przekazywanej treści. Wszystkie te zmiany mają na celu ukazanie Jana Chrzciciela uznającego Jezusa jako wypełnienie jego własnej misji.

Co gorsza, “Jest bardzo możliwe, że wszystkie dłuższe przemowy wypowiedziane rzekomo przez Jezusa są sztucznie wprowadzone do tekstu.” Dotyczyłoby to, oczywiście, ‘kazania na górze’, ‘ostatniego rozkazu’ oraz każdej przypowieści opowiedzianej przez Jezusa w Ew. wg św. Mateusza.
W książce Misquoting Jesus (Błędnie cytując Jezusa), Ehrman przedstawia przekonywujący dowód na to, że ani historii o kobiecie, którą pochwycono na cudzołóstwie (Ew. wg św. Jana 8:1-12) ani dwunastu ostatnich wersów Ew. wg św. Marka nie było w oryginalnych manuskryptach; zostały one później dodane do tekstu. Co więcej, te przykłady “reprezentują tylko dwa z tysięcy miejsc, w których manuskrypty Nowego Testamentu został zmienione przez przepisujących je skrybów.”
Tak naprawdę całe księgi Biblii zostały sfałszowane. Nie znaczy to, że ich zawartość jest w całości błędna, ale z pewnością nie jest ona poprawna. Które księgi zostały więc sfałszowane? List do Efezjan, List do Kolosan, 2 List do Tesaloniczan, 1 i 2 List do Tymoteusza, List do Tytusa, 1 i 2 List św. Piotra oraz List św. Judy—solidna dziewiątka z dwudziestu siedmiu ksiąg Nowego Testamentu—w mniejszym lub większym stopniu są posądzone o fałsz.
Sfałszowane księgi? W Biblii?
Dlaczego nie jesteśmy aż tak zdziwieni? Przecież nawet autorzy ewangelii nie są znani. Są oni “anonimowi”. Teolodzy rzadko, jeśli w ogóle, przypisują autorstwo ewangelii Mateuszowi, Markowi, Łukaszowi lub Janowi. Jak podaje Ehrman: “Większość teologów przestała używać tych identyfikacji, przyznając, że księgi te zostały napisane przez nieznanych, ale względnie dobrze wykształconych, mówiących (i piszących) po grecku chrześcijan podczas drugiej połowy pierwszego wieku.” Graham Stanton potwierdza następującymi słowami: “Ewangelie, w odróżnieniu od greko-rzymskich pism, są anonimowe. Znajome nam tytuły nadające im autorstwo (“Ewangelia według . . .”) nie były częścią oryginalnych manuskryptów, gdyż zostały one dodane na początku drugiego wieku.” Dodane przez kogo? “Przez nieznane osoby we wczesnym Kościele. W większości przypadków imiona autorów zostały domniemane lub są rezultatem pobożnych życzeń.”
Co więc, jeśli w ogóle, mieli wspólnego z autorstwem ewangelii apostołowie? Z tego co wiemy, niewiele lub nic. Według Ehrmana: “Mojżesz nie napisał Pięcioksięgu (Pentateuchu, pięciu pierwszych ksiąg Starego Testamentu) a Mateusz, Marek, Łukasz i Jan nie napisali ewangelii.” Co więcej, “Spośród dwudziestu siedmiu ksiąg Nowego Testamentu, w przypadku jedynie ośmiu potwierdzono, że autorem był człowiek, który widnieje w ich tytule: siedem niekwestionowanych listów Pawła (List do Rzymian, 1 i 2 List do Koryntian, List do Galatian, List do Filipian, 1 List do Tesaloniczan oraz List do Filemona) a także Apokalipsa św. Jana (chociaż nikt nie wie kim był ów Jan).”

Lizawieta pisze:warto wiedzieć, że religia chrześcijańska...katolicka, bo o takiej mowa jest monoteistyczną. Wielu Bogów...ona nie ma.

Profesor Bart Ehrman z Uniwersytetu Północnej Karoliny rzucił wyzwanie chrześcijańskiej teologii dotyczące jej podstawowych twierdzeń. Z jego ostatnich badań, których rezultaty zawarł w książce "Jesus, Interrupted", wynika, że 19 z 27 ksiąg Nowego Testamentu zostało sfałszowanych, a doktryny dotyczące świętości Jezusa oraz istoty nieba i piekła nie są oparte na praktykach pierwszych chrześcijan.

Ewangelia Judasza - Potwierdzenie Autentyczności
Potwierdzenie autentyczności dokumentu bazowało między innymi na metodach: węgla radioaktywnego C14 (wiek określono na ok. 1700 lat), analizy lingwistycznej, analizy grafologicznej, chemicznej analizy atramentu.

Badania rozpadu C14 przeprowadzona w Tucson na "University of Arizona" wykazała, że pięć fragmentów papirusu i skórzanej oprawy powstały pomiędzy 220 a 340 rokiem naszej ery.

Analiza semantyczna i leksykograficzna potwierdziła podobieństwo do innego autentycznego manuskryptu znalezionego w Nag 'Hammadi w 1945. Jak twierdzi językoznawca Stephen Emmel i historyk prof. Rodolphe Kasser podrobienie takiego dokumentu byłoby w dzisiejszych czasach niezwykle trudne. Jak mówi Emmel autor : "musiałby poczuć świat, który jest zupełnie inny od naszego" a jest to niezwykle trudne, zważywszy, że 'gubią się' w nim dzisiejsi poważni naukowcy. I dodaje : "Fałszerz musiałby być geniusz aby sfabrykować taki dokument, i osobiście sądzę, że jest to niemożliwe".

Badania paleograficzne dokumentu znów dowodzą jego autentyczności - jak twierdzi Emmel, imitacja skryptu koptyjskiego wymaga ogromnej wiedzy a taką dysponuje jedynie garstka współczesnych ludzi.

Analiza atramentu przeprowadzona Elektonowym Mikroskopem Transmisyjnym (TEM) przez firmę 'McCrone Associates', jednoznacznie wykazała, że składniki atramentu są identyczne z używanymi w 3. i 4. stuleciu.

Analiza porównawcza MSI (Multispectral Imaging) przeprowadzona w Genewie wykazała, że pobrane próbki manuskryptu 'zachowują' się dokładnie tak samo jak próbki średniowiecznych dokumentów.

Żródło: Tłumacznie własne na podstawie materiałów NationalGeographic

Szymon pisze:

Lizawieta pisze:warto wiedzieć, że religia chrześcijańska...katolicka, bo o takiej mowa jest monoteistyczną. Wielu Bogów...ona nie ma.

hmmmm ...a potrafisz to uzasadnić? "wielu Bogów nie ma...." to ma byc uzasadnienie? Czy dobrze rozumiem: to, że nie czci się tzw "świętych", Maryi jako Boga - to ma byc monoteizm?
Skoro ich jako Boga się nie czci - to skąd te wszystkie litanie, modły do nich o wstawiennictwa itp i td - skoro nie są bogami, to jaka jest ich rola w katolicyzmie?

Nebogipfel pisze:Eh..wszędzie widzisz to co chesz Liz.
Racjonalistę tam gdzi ego nie ma.
Z tskakim podejściem to nie przeczytalbym pewnie żadnej książki.
Z góry się nastawiasz, ze "od rzeczy" i dalej ci nie idzie.
Wymienieni są ludzie z imienia i nazwiska, lecz z powodu pierwszego zdania nie che ci się nawet wyszukać z google.
Myślę, że badania na pewno ci panowie robili.


Ok, idę na rękę:

Szymon pisze:i to MA WYSTARCZYĆ????? bo ktosciemnotę wciska???? własnie tak rodza sie fanatycy i bezkrytyczni. Własnie tak religia "odmóżdża"- nie chcesz tego zauwazyć? A skoro Bóg jest JEDEN to po kiego diabła cała czeredka "świętych" ??? - powiem Ci: dla KASY - tego NIE ZNAJDZIESZ w Biblii.

Lizawieta pisze:

Nebogipfel pisze:Eh..wszędzie widzisz to co chesz Liz.
Racjonalistę tam gdzi ego nie ma.
Z tskakim podejściem to nie przeczytalbym pewnie żadnej książki.
Z góry się nastawiasz, ze "od rzeczy" i dalej ci nie idzie.
Wymienieni są ludzie z imienia i nazwiska, lecz z powodu pierwszego zdania nie che ci się nawet wyszukać z google.
Myślę, że badania na pewno ci panowie robili.


Ok, idę na rękę:

Matko i córko...oby Twe słowa się spełniły...bym widziała co chcę.
Tak, masz rację...sorry wielkie...moja wina...z ateisty zrobiłam racjonalistę, a to podobny portal forumowy...kiedyś tam pisałam, jeszcze raz sorry za pomyłkę.
Co do podejścia nigdy nie robię tego na co nie mam ochoty, więc nie czytam niczego z przymusu...bo tak wypada lub warto wiedzieć.

Och Ty mój psychologu, jak świetnie wiesz, że się nastawiam z góry...a może z dołu lub z boku...jestes pewien, że z góry.
Drogi Neboi...akurat temat o jakim rozmawiamy...mnie bardzo interesuje i przykro mi, że wyzywasz mnie od lenia, a nie bierzesz pod uwagę, że nie jestem czasowa. No cóż młody jesteś...19 latek...jak będzie jeszcze raz tyle, to będziesz patrzył na problem ze wszystkich stron, a nie tylko z góry.
Muszę się zapoznać z tym co zapodałeś, więc teraz nie odpowiem.

Szymon pisze:skąd to pytanie? Właśnie On jest w nim zawsze - dzieki odrzucaniu fałszu religijnego - m.in.tego, że to religia monoteistyczna
a od Ciebie oczekuje troche więcej ptawdziwego rozsądku i - mimo wszystko - rozumu podczas dyskusji, bo stwierdzenia: "kiedyś inni ludzie zadecydowali, że jest jeden Bóg" - to kpina z rozmówców, a dopytywanie się , czy Bóg jest w moim zyciu, to...widzę, żekompletnie nie czytasz albo w ogóle nie rozumiesz tego, co pisze w wielu innych watkach - a wszystko, co staram sie powiedziec, to: LUDZIE - szukajcie Boga W SOBIE - nie w sfałszowanych "naukach" religii, których celem jest rrzymanie Was w ciemnocie - chyba sie wyraziłem wystarczająco jasno i łatwo do zrozumienia?"
Bo chyba nie próbujesz "uzasadniać", że Bóg w życiu człowieka może zaistnieć jedynie w ramach sformalizowanej religii? Bo - "kiedys ludzie tak zadecydowali i"...basta. "ludzie zadecydowali, że WBREW FAKTOM jest JEDEN Bóg, i - jak widac wielu to wystarcza. I o tym jest ten wątek: uzasadnienia, że katolicyzm NIE JEST monoteistyczny

Nebogipfel pisze:Mam 28 lat i wszystko godzę, lecz dzięki za odmłodzenie.
A wyglądam zapewne na minimum te 19 lat bo dostałem zniżkę studencką w pewnym punkcie i to bez okazywania legitymacji(nawet takiej nie posiadam, nie jestem studentem).

Poza tym ten "ateista" to tylko jeden z wielu linków co podałem.
Niezależnie od forum, ja werset, który był tam wymieniony odnalazłem w internecie w innym linku - o gadajacej oślicy.
Moim zdaniem dość ciekawe to jest jak ktoś próbuje spojrzeć na Biblię jako rzetellny zapis historii. Popmijany jest bo nie słyszałem wcześniej o nim ani na katechezie ani w kościele. Myślę, źe tez o pijaku Noe też można znaleźć..tylko trzeba właśnie szukać i być dociekliwym. Numery są wymienione - co wiec za problem sprawdzić?
Stwierdzenie, ze to racjonalista zabrzmiało tak - "aha, to znów ten niewiarygodny portal". Zresztą sama potem dopisałaś, że nie jest wiarygodny.
A teraz, że podobne - czyli oba niewiarygodne, ale sprawdzić szkodzi?

Więc jak chcesz zapodam ten link, gdzie jest biblia.
Jak nie wierzysz możesz jeszcze poszperać.
Przeprosiny przyjęte.

ps. racjonalista ma nawet inny kolor - stereotyp wiec jakoby kobiety lepiej rozróżniały i pamiętały kolory obalony.