Skoro Bóg jest Istotą najdoskonalszą, może być tylko jeden, podobnie jak jeden tylko może być najwyższy szczyt w górach. Nie ma innych istot równych Jemu. Cokolwiek istnieje oprócz Boga jest Jego stworzeniem, Jego dziełem. Nie ma wielu bogów ani bóstw. Istnieje tylko jedna Istota nieskończenie doskonała, duchowa, będąca samą Prawdą i Miłością.

Ten Bóg objawił się nam w ciągu wieków, ukazał nam, jak bardzo nas miłuje.Objawił się jednak nie jako jedna osoba, lecz jako trzy Osoby Boskie, które ujawniły wobec nas swoją zbawczą miłość. Historia zbawienia ukazała nam Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego: trzy Osoby, które z miłości nas stworzyły i – każda we właściwy sobie sposób – pomogły nam i nadal pomagają w osiągnięciu wiecznego zbawienia.

Chociaż w Piśmie św. nie spotykamy takich określeń, jak Trójca Święta, natura, substancja, trzy Osoby Boskie, używanych w nauczaniu Kościoła, to jednak z treści Nowego Testamentu można wywnioskować, że w jedynym Bogu, który jest Miłością, są trzy Osoby. Osoba, w przeciwieństwie do rzeczy, jest kimś, kto może poznawać, kochać, działać.

Pismo św. przedstawia Boga Ojca jako Boską Osobę zdolną poznawać, miłującą swojego Syna i nas, pragnącą nas zbawić, posyłającą swojego Syna.

Również Syn Boży jest osobą. Uważa się On za równego Ojcu, dlatego mówi do apostoła Filipa: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14,9). Chociaż Chrystus świadom jest swojej równości i jedności z Ojcem (por. J 14,10-11), jednak zwraca się do Niego jako do odrębnej Osoby, modli się do Niego, rozmawia z Nim. Chrystus, Syn Boży, jest osobą dlatego, że posiada odrębność osobową, potrafi poznawać, kochać i działać.

W świetle nauczania Pisma św. również Duch Święty jawi się jako odrębna osoba, zdolna oświecać człowieka i rozpalać w jego sercu miłość Bożą (por. Rz 5,5). Ten Duch jest zdolny do poznania, ponieważ przenika wszystko „nawet głębokości Boga samego” (1 Kor 2,10), zdolny do miłości, skoro wznieca w nas miłość Bożą. On to posiada niezwykłą, Boską moc odradzania człowieka (por. J 3,5), czynienia go dzieckiem Bożym (por. Rz 8,14-16), doskonalenia jego modlitwy (por. Rz 8,26-27). Duch Święty pomaga nam wyzwolić się z wewnętrznej niewoli egoizmu (por. Ga 5,16-25). Duch Święty spełnia też ważną rolę w Kościele. On bowiem jednoczy Kościół i zespala go w jedno Mistyczne Ciało Chrystusa, w którym każdy ma do spełnienia określone przez Jego dar zadanie (por. 1 Kor 12,1-31). Tenże Duch udziela sił wszystkim należącym do Kościoła, aby – jak pierwsi uczniowie – gorliwie troszczyli się o jego wzrost i rozszerzenie się w całym świecie (por. Dzieje Apostolskie).

Biorąc pod uwagę naukę Pisma św., Kościół określił, że jest tylko jeden Bóg, jednak w trzech Osobach Boskich. W pewnym zatem sensie Bóg jest doskonale zjednoczoną wspólnotą, chociaż każda z osób zachowuje swoją odrębność osobową. Jedność trójosobowego Boga pozostanie dla nas największą tajemnicą.

Andy72 pisze:Przykład z koniczyną sugeruje że jest łatwa do zrozumienia a w istocie nie można jej zrozumieć (patrz św. Augustyn). Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem, Duch Święty jest Bogiem a nie ma trzech Bogów tylko jeden.

Lizawieta pisze:Nie 3 osoby, a 3 osoby boskie.

Nebogipfel pisze:

Lizawieta pisze:Nie 3 osoby, a 3 osoby boskie.

Czym się różnią osoby "nieboskie"(to w ogóle możliwe, skoro wszystko stworzył Bóg?) od boskich?

Lizawieta pisze:Człowiek jest obdarzony takim rozumem, który nie przekracza zdolności poznania tej tajemnicy, a poza tym wiara nie równa się dociekaniu prawdy, jeśli się docieka...znaczy, że jest jej brak.

Lizawieta pisze:Osobami jesteśmy my ludzie. Biorąc pod uwagę naukę Pisma św., Kościół określił, że jest tylko jeden Bóg, jednak w trzech Osobach Boskich.

Lizawieta pisze:Wiara w Trójcę Świętą nie może być wyjaśniona rozumowo, bo to tajemnica Boga, który jest Absolutem...ponad wszystkim.
Człowiek jest obdarzony takim rozumem, który nie przekracza zdolności poznania tej tajemnicy, a poza tym wiara nie równa się dociekaniu prawdy, jeśli się docieka...znaczy, że jest jej brak.

bezemocji pisze:

Lizawieta pisze:Wiara w Trójcę Świętą nie może być wyjaśniona rozumowo, bo to tajemnica Boga, który jest Absolutem...ponad wszystkim.
Człowiek jest obdarzony takim rozumem, który nie przekracza zdolności poznania tej tajemnicy, a poza tym wiara nie równa się dociekaniu prawdy, jeśli się docieka...znaczy, że jest jej brak.

I jak tu dyskutować o tajemnicy wiary? Na wiarę Trójcę trzeba przyjąć, bo rozumowo nijak pojąć się nie da. A wiara nie równa dociekaniu prawdy (!).
Poważniej to koncepcja, idea chrześcijańska określona dogmatem niemal 400 lat po Jezusie. On sam nigdzie idei trynitarnej nie głosił, nie zna jej wczesny kościół. Sama idea rodziła się latami i w sporach rozdzierających kościół.
I tu byłoby pole do dyskusji - skąd się wzięła? W Piśmie nie znajdziemy takiego określenia, nie znają pierwsi chrześcijanie, wywodzi się ją domyślnie z przeróżnych fragmentów i po zabiegach egzegetycznych. Rzecz jasna w judaizmie czy islamie nie do przyjęcia.

bezemocji pisze:Tak czy owak dla wierzących Trójca jest Wielką tajemnicą wiary nie do ogarnięcia ludzkim rozumem. Tym samym nie bardzo nadaje się do dyskusji. Wystarczy takie wyznanie wiary i kropka

Szymon pisze:NIEDOCIEKANIE prawdy jest dowodem na posiadanie mózgu wypranego przez "dobrodziejów". Tylko pozwolenie sobie samemu na bycie bezmyślnym,.