Ostrożnie,
medytacja nie zawsze jest praktyką myślowo - umysłową.
Właściwie to takie jej znaczenie jest coraz rzadsze w praktykowaniu.
Medytacja współczesna, tak chrześcijańska, jak duchowa, polega na koncentracji na zagadnieniu, a nie na jego roztrząsaniu myślowym.
Koncentracja, skupienie i porzucenie myśli. Pozwalamy działać Bogu, Wielkiemu Duchowi, czy jak tam kto wierzy.
Aby łatwiej dojść do stanu skupienia, mantruje się proste, krótkie, zdania śpiewem, lub słowami.
Bywa też medytacja w ciszy, zazwyczaj w otoczeniu przyrody, albo z zamkniętymi oczami.

Efektem takich medytacji jest doskonałe wyciszenie się i w tej ciszy ujrzenie tezy, treści, kwintesencji, rozwiązania problemu, który medytowaliśmy.

Aha, buddyzm oczywiście jest również religią, tylko religia w której nie ma Boga.
Pojęcie Boga w buddyzmie zastępuje Universum, w którym każde istnienie ma za zadanie się rozpłynąć.
Prędzej czy później.
Taki swoisty panteizm, bardzo sympatyczny skądinąd, logiczny i posiadający miliony zwolenników na całym świecie.
Buddyzm jako filozofia też istnieje i ma wpływy również na całym świecie, stąd ludzie mieszają wymiar religijny i filozoficzny buddyzmu.

To moje skromne zdanie na temat buddyzmu, który bardzo lubię i szanuję.

Oj, to zupełne nieporozumienie,
Chodziło mi o pokazanie, że poza analizą myślową o której ty pisałeś, nazywając ją medytacją, są współcześnie w powszechnym zastosowaniu medytacje duchowe, NIE POLEGAJĄCE na ewolucjach myślowych, tylko przeciwnie, na wyciszeniu myśli. Wyższe Ja osoby medytującej łączy się z Tym co w Górze.
Koncentracja i trwanie w takim połączeniu, czy oczekiwaniu na połączenie jest podstawą każdej duchowej medytacji.

Opis Boga takiego czy innego nie ma tu żadnego znaczenia, bo każdy łączy się z takim Bogiem, w którego wierzy.