maly_kwiatek pisze:Kto ma problem, ten ma.
Panteizm (Bóg jest wszystkim stworzeniem) to pojecie bardzo bliskie Boga, a jednak fałszywe.
Bo nie bylibyśmy obdarowani Wolnością, Wolną Wolą i nie moglibyśmy z niej korzystać, gdybyśmy byli cząstką Boga.
Jesteśmy całością i w ramach naszej całości posiadamy w sobie Boże tchnienie płynące z Miłości i dające nam pełnię Wolności.

Rozmawiam z Bogiem bez przerwy, nie rozumiem tych problemów.
Może przestańcie krzyczeć do Boga i uciszcie się, a usłyszycie co On do Was mówi?

Lidka pisze:Dlatego, że pływając w tym symbolicznym garze, nie postrzegamy, że w połowie jesteśmy w nim zanurzeni?... Że, to, co nas łączy z Bogiem, to Miłość?... Że, pochłonięci życiem materialnym, uznaliśmy, iż uwarunkowania są najważniejsze i blokujemy nimi nasze stałe połączenie z Bogiem?... Nie pozwalamy Jego bezwarunkowej Miłości wypływać z naszego serca i przenosić się na to uwarunkowane i rodzące cierpienie życie?...

Lidka pisze:Dlatego, że pływając w tym symbolicznym garze, nie postrzegamy, że w połowie jesteśmy w nim zanurzeni?... Że, to, co nas łączy z Bogiem, to Miłość?... Że, pochłonięci życiem materialnym, uznaliśmy, iż uwarunkowania są najważniejsze i blokujemy nimi nasze stałe połączenie z Bogiem?... Nie pozwalamy Jego bezwarunkowej Miłości wypływać z naszego serca i przenosić się na to uwarunkowane i rodzące cierpienie życie?...

maly_kwiatek pisze:Trzeba dobrze medytować nad pojęciem wolności i wolnej woli i relacjami miedzy Bogiem, sobą i innymi ludźmi, by pojąć jak ta wolność działa.
Kościół od wieków nad tym pracuje i wypracował coś w rodzaju pojęcia ograniczonej woli, która musi się zgadzać z Wolą Boża bo jak nie, to ...
Otóż według mnie to fałszywa droga.

W moim przekonaniu:

Człowiek ma naprawdę wolną wolę i pełnię wolności, ograniczoną jedynie jego formą egzystencji tak duchowej, jak duchowo - cielesnej.
Jednocześnie człowiek otrzymał miłość i jest ona w nim tak zaszczepiona, by zatrzymywał się w swojej wolności tam, gdzie mógłby swym działaniem odbierać wolność innym istnieniom, albo usiłować podważać Prawo Boże.

To zaszczepienie miłości i jej świadomości człowiekowi nie jest odbieraniem mu wolności. Jest nadawaniem wolności człowieka Bożego wymiaru ...

Ayalen pisze:

Lidka pisze:Dlatego, że pływając w tym symbolicznym garze, nie postrzegamy, że w połowie jesteśmy w nim zanurzeni?... Że, to, co nas łączy z Bogiem, to Miłość?... Że, pochłonięci życiem materialnym, uznaliśmy, iż uwarunkowania są najważniejsze i blokujemy nimi nasze stałe połączenie z Bogiem?... Nie pozwalamy Jego bezwarunkowej Miłości wypływać z naszego serca i przenosić się na to uwarunkowane i rodzące cierpienie życie?...

A co rodzi cierpienie - jesli nie egoizm, ktory dba wylacznie o swoje dobro, wykorzystujac wszystko dla siebie? Ktory z zycia czyni podnozek dla chwaly ego? Egoizm ktory wynika z nieswiadomosci jednosci zycia - a to wlasnie ta swiadomosc przeklada sie na milosc, bez podzialu na wlasna i nie swoja - na milosc zycia?

Lidka pisze:Poziom wibracji w płynie i na wierzchu jest nieporównywalnie różny. Te dwie sfery mają swoją specyfikę i swój porządek wibracyjny. I tu, i tu tworzy go ta sama Energia (z dna gara). Ale zetknięcie się dwóch różnych wibracyjnie energii stworzy coś w rodzaju eksplozji. Tak trochę, jakby palcem dotknąć gorącego żelazka. Boli? Boli. Tu też został zaburzony porządek wibracyjny części materialnej. Fizyczny ból jest objawem zburzenia tego porządku (a przyczyny różne: od chorób po wypadki).

Tak samo boli zaburzenie porządku energetycznego w części nie fizycznej bąbelka, czyli nieświadome skonfrontowanie wartości z powierzchni z wartością tego, co łączy bąbelka z zawartością gara. To się objawia w bąbelku cierpieniem. Bąbelek robi to nieświadomie, jeszcze nie poczuł, tak naprawdę, co jest jego Istotą. Może to wiedzieć. Ale dopóki nie poczuje, będzie trwał przy powierzchni i w dalszym ciągu warunkował tę część, która wciąż zanurzona jest w cieczy, z której i w której powstała. A jak nie poczuje - nie uświadomi sobie tego faktu. W swojej świadomości pozostanie wciąż na powierzchni, przy świadomości bąbelka materialnego. I bóle oraz cierpienie (czyli bólem oraz cierpieniem) wyrazi swoją świadomość. Czyli nieświadomość swojej Istoty, swojego stałego połączenia z garem.

Życie płynie w jednym kierunku wyznaczonym przez ewolucję. Wibracje wartości w niej mogą tylko się zwiększać, nie zmniejszać. Dlatego konfrontacja tych o niskich wibracjach z wartością o najwyższych tworzy w bąbelku ten 'zgrzyt', który objawia się bólem psychicznym.

Ból na planie fizycznym jest sygnałem, że coś jest 'nie tak' w organizmie bąbelka.

Ból na planie duchowym jest sygnałem, że coś jest 'nie tak' w duchowości bąbelka. Nie uświadamia sobie swojej Istoty, nie przenosi jej wartości na plan fizyczny, robi na odwrót.

egoista99 pisze:Bóg jest więc wytworem człowieka ...
Wolna wola nie tylko istnieje ale tez odziera z boskości Boga...

egoista99 pisze:cóz to za Bóg

maly_kwiatek pisze:

egoista99 pisze:Bóg jest więc wytworem człowieka ...
Wolna wola nie tylko istnieje ale tez odziera z boskości Boga...

Szanuję Twój pogląd, jednak nie popieram.

egoista99 pisze:cóz to za Bóg

To jest TEN KTÓRY JEST.

egoista99 pisze:Zdolnościa pojmowania miłości są obdarzone tez .......,kruki.............

egoista99 pisze:Wiara nie jest weryfikowalna ...ale jesli juz musz w coś wierzyć to tylko w taka sentencje Buddy :
...Nie wierzcie w jakiekolwiek przekazy tylko dlatego, że przez długi czas obowiązywały w wielu krajach. Nie wierzcie w coś tylko dlatego, że wielu ludzi od dawna to powtarza. Nie akceptujcie niczego tylko z tego powodu, że ktoś inny to powiedział, że popiera to swoim autorytetem jakiś mędrzec albo kapłan, lub że jest to napisane w jakimś świętym piśmie. Nie wierzcie w coś tylko dlatego, że brzmi prawdopodobnie. Nie wierzcie w wizje lub wyobrażenia, które uważacie za zesłane przez boga. Miejcie zaufanie do tego, co uznaliście za prawdziwe po długim sprawdzaniu, do tego, co przynosi powodzenie wam i innym.

egoista99 pisze:w buddyzmie najistotniejsze jest przekształcanie siebie i doskonalenie swojego umysłu. Nic więcej...

egoista99 pisze:pożądanie ( przedmiotów,nieruchomości,pieniędzy,kobiet i samochodów ) rodzi cierpienie gdyz pogoń za dobrami doczesnymi nigdy się nie kończy ..za to uniemożliwia rozwój osobowości i nie pozwla na uwolnienie sie od przywiązania do przedmiotów