Ja?! pisze:Ty ciągle o tym obrażaniu, nazywam coś co istnieje, klamca nie ma prawa sie obrażać że jest kłamcą chyba że chce ukryć to że nim jest.
Człek fałszywy nie ma prawa sie obrażać chyba że chce to ukryć lub sie tego wstydzi.
Dziwki nie obrażają sie gdy sie je nazywa dziwkami dopóki akceptują to kim są, dopuki nie wstydzą sie tego co robią.

Zwykle obrażają sie ci co chcą coś ukryć czego sami sie wstydzą.
Głupi chce ukryć głupote jeśli jej nie akceptuje.
Mądry chce ukryć mądrość jeśli sie jej wstydzi.
Przestępcy chcą ukryć to co robią.

Wszystko przez to że ludzie nie akceptują siebie takimi jakimi są.
Bez akceptacji siebie nie nastąpi żadna zmiana na lepsze.

mont_kaw pisze:Wiesz Losiu,czuje sie teraz tak jakbym wszedl do akademika i nagle znalazl sie w pokoju studentow pierwszego roku

Ja?! pisze:czySkandal polega na tym że człek ma w d... uczciwość i staranie sie bycia dobrym bo wie że zawsze może sie wyspowiadać i ma po sprawie, odwali trzy zdrowaśki i może nadal robić co mu sie podoba.

Podobno najciemniej pod latarnią.

Ja?! pisze:oki nażarliśmy sie bosko, bosko se popierdzieliśmy na zdrowie

a potem pasterka w tv i musiałem wyjść bo to co widziałem tam to było żenua.

z świąt lubie tylko zakupy i jedzenie,

Ja?! pisze:czySkandal polega na tym że człek ma w d... uczciwość i staranie sie bycia dobrym bo wie że zawsze może sie wyspowiadać i ma po sprawie, odwali trzy zdrowaśki i może nadal robić co mu sie podoba. To cholernie wygodne dla różnej maści przestępców politycznych, urzędowych, gospodarczych, religijnych. Czy tylko ja widze najwięcej zła w chrześcijaństwie ?
Na początku sens spowiedzi był jednorazowy przy chrzcie, coś w rodzaju amnestii by nowa droga przebiegała bez starych obciążeń. Ale nie powinno sie z tego robić powszechnego zwyczaju. Czemu chrztu nie czynią co tydzień tym samym ludziom a tylko sie skupiają na spowiedzi jakby byli organizacją szpiegowską zbierającą informacje o ludności. Bogu to nie potrzebne, dla ludzi szkodliwe, choć wygodne. Mnie spowiedź nie czyniła lepszym, wręcz odwrotnie i chyba taki ma to sens by robić z ludzi demonów. Religia zmodyfikowana w 3 wieku przez demonów dla demonów. Gdzie tam miejsce dla ludzi ?

Podobno najciemniej pod latarnią.

Ja?! pisze:Każda śmierć przedwczesna człowieka, zwierzęcia lub ryby zwiększa poziom ciemności, nieszczęśliwości, smutku na ziemi. Zło rodzi zło, dobro rodzi dobro.

Zakupy żywności i ubrań nie są złe

...
Istnieje więc coś specyficznego w Kościele katolickim. Pierwszą rzeczą, o której pomyślimy, będzie oczywiście sakrament spowiedzi. Ale to tylko jeden z aspektów zewnętrznych. Wiele informacji dotyczących spowiedzi uzyskałem dzięki moim kontaktom z klerem katolickim, szczególnie z jezuitami zajmującymi się psychoterapią. Kler katolicki od lat interesuje się psychoterapią, księża śledzą uważnie postępy badań w tej dziedzinie. Istnieje w Kościele katolickim bardzo stara tradycja przewodnika duchowego. Owi przewodnicy duchowi posiadają nieprzeciętną wiedzę i praktykę. Byłem często zdumiony mądrością, z jaką jezuici i inni księża katoliccy doradzają swym pacjentom. Kiedy zajmuję się prawdziwym chrześcijaninem, prawdziwym katolikiem, zawsze przypominam mu dogmaty jego wiary mówiąc: Stosuj się do nich! A jeśli zaczniesz je analizować, krytykować intelektualnie w jakikolwiek sposób, zajmę się twoim przypadkiem i wówczas dopiero znajdziesz się w tarapatach! Kiedy przychodzi do mnie praktykujący katolik, pytam go: – Czy wyspowiadałeś się z tego wszystkiego, o czym mi mówisz przed swoim spowiednikiem? On oczywiście odpowiada: – Nie, to są rzeczy, których on nie mógłby zrozumieć. – To z czego, u diabła, w ogóle mu się spowiadasz? – pytam – Och, z rozmaitych drobiazgów, odpowiada. Nigdy nie mówił o swoich grzechach śmiertelnych.
Jak już powiedziałem, pośród moich pacjentów była pewna liczba praktykujących katolików, ogółem sześciu. Byłem dumny z tego, że miałem ich aż tylu, i zawsze powtarzałem im jedno i to samo: Wiecie, że to, o czym mi opowiedzieliście, jest naprawdę poważną rzeczą. Idźcie teraz do waszego spowiednika i wyspowiadajcie się z tego. Czy zrozumie, czy nie, nieważne. Trzeba to zanieść przed Boga. Jeśli tego nie zrobicie, umieszczacie się poza Kościołem i wówczas ja mogę zacząć analizę, ze wszystkimi jej komplikacjami. Jesteście naprawdę o wiele bezpieczniejsi pozostając na łonie Kościoła. W taki sposób staram się zwrócić tych ludzi Kościołowi. W efekcie otrzymałem nawet osobiste błogosławieństwo papieża, za to, że nauczyłem kilku wybitnych katolików naprawdę się spowiadać.
Przypominam sobie na przykład pewną damę, która odegrała dosyć ważną rolę podczas ostatniej wojny. Była ona praktykującą katoliczką i każdego lata spędzała letnie wakacje w Szwajcarii. Mamy u nas bardzo znany klasztor, i dama, o której mówię, odwiedzała ten klasztor, żeby się tam spowiadać i przyjmować wskazówki dotyczące swego życia duchowego. Jako że była osobą pełną życia, zaczęła okazywać zbyt wiele zainteresowania dla swego spowiednika. To zainteresowanie, które zresztą okazało się wzajemne, doprowadziło do skandalu. Zakonnik został odizolowany, a ona popadła w depresję. Poradzono jej udać się do mnie na konsultacje. Kiedy do mnie przyszła, była oczywiście zbuntowana przeciw hierarchii kościelnej, która wmieszała się do całej sprawy. Nakłoniłem ją, by zwróciła się do swoich duchowych autorytetów i by wyznała im wszystko. Kiedy wróciła do Rzymu, gdzie mieszkała na stałe i gdzie miała swego stałego, osobistego spowiednika, tenże powiedział jej: Znam panią od wielu lat. Jak to się stało, że dopiero teraz widzę panią spowiadającą się tak szczerze? Ona odpowiedziała, że została do tego nakłoniona przez lekarza. I w taki właśnie sposób zasłużyłem na osobiste błogosławieństwo papieża.
Myślę, że dopóki pacjent jest prawdziwym członkiem Kościoła, musi traktować swoje zaangażowanie najzupełniej poważnie. Musi się zachowywać jak rzeczywisty członek Kościoła i nie próbować rozwiązywać swych konfliktów z pomocą lekarza, skoro wierzy, że powinien to robić przed Bogiem. Jeśli na przykład jakiś członek Grupy Oxfordzkiej [założony w 1921 przez Franka Buchmana ruch moralno-religijny, który od 1938 r. przyjął nazwę ruchu Odrodzenia Moralnego] zgłasza się do mnie na kurację, mówię mu: Jest pan członkiem G.O. Tak długo jak pan do niej należy, wraz z nią powinien pan rozwiązywać swoje problemy. Ja nie jestem bardziej kompetentny niż Jezus.
Dopóki ktoś stanowi część Kościoła katolickiego, pozostaje tam na dobre i na złe, i powinien być leczony metodami Kościoła. Widziałem na własne oczy, że takie uzdrowienie jest możliwe. To jest fakt! Odpuszczenie grzechów i komunia święta mogą uzdrowić nawet ludzi bardzo ciężko chorych. Jeśli komunia święta jest doświadczeniem naprawdę przeżytym, jeśli rytuał i dogmat pozwalają człowiekowi, jego psychice, na pełne wypowiedzenie się, wówczas człowiek może być uzdrowiony. Jeśli tak nie jest, uzdrowienie jest niemożliwe. Oto dlaczego istnieje protestantyzm, i dlaczego jest on tak zagrożony przez coraz to nowe podziały. To, co mówię, nie jest zresztą zarzutem wobec protestantyzmu... Rozpad protestantyzmu na nowe sekty –obecnie jest ich już przeszło 400 – jest znakiem, że protestantyzm pozostaje żywy. Jednak nie jest to dobry znak dla życia Kościoła, bowiem nie istnieją już dogmaty i rytuały. Brakuje rzeczywistego życia symbolicznego.
Człowiek potrzebuje życia symbolicznego, odczuwa jego gwałtowną potrzebę. Żyjemy wyłącznie sprawami banalnymi, zwyczajnymi, obojętnie czy są one racjonalne czy irracjonalne – zresztą i te drugie stanowią dla nas integralną część sfery racjonalizmu, inaczej nie moglibyśmy nazywać ich irracjonalnymi. Przy tym wszystkim nie posiadamy życia symbolicznego. Kiedy żyjemy symbolicznie? Nigdy, może poza momentami kiedy uczestniczymy w rytuale życia. Ale kto z nas naprawdę uczestniczy w rytuale życia ?
...