Szymon, przejdź do strony głównej Forum i poszukaj działu pt. "Czego rozum ogarnąć nie może". Jest już kilka ciekawych wątków, ale zawsze możesz otworzyć nowy.

no i zgodnie z Twoją sugestią załozyłem nowy wątek w "nieogarnietym rozumie"

moze, idealna symulacja
moze, inny wymiar
moze, wlasny swiat
moze, nieskonczona milosc i radosc
moze, to samo zycie z ta wiedza co sie juz ma

niewiem, raz chcialem bardzo sie dowiedziec, i przestraszylem sie swiatla ktore zobaczylem

ale napewno nie, nic
ale napewno nie, reinkarancja
ale napewno nie, nowe narodziny
ale napewno nie, pieklo
ale napewno nie, to samo

cos co dalo nam wyobraznie, milosc i radosc nie dalo nam jej bez przyczyny

jak wyjasnil Einstein, zimno i Ciemnosc nie istnieje bo nie da sie ich zmierzyc

Dlaczego myslec negatywnie o tym co bedzie po smierci, skoro dano nam mozliwosc do marzen milosci i radosc, dlaczego myslec negatywnie?
bedzie jak sobie to wymarzylismy, zajebiscie i zajebistosc bedzie jeszcze bardziej zajebista, w nieskonczonosc , jazda w kosmosie i poza nim, bedzie tak jak sobie zyczysz

kaszel pisze:Dlaczego myslec negatywnie o tym co bedzie po smierci, skoro dano nam mozliwosc do marzen milosci i radosc, dlaczego myslec negatywnie?
bedzie jak sobie to wymarzylismy, zajebiscie i zajebistosc bedzie jeszcze bardziej zajebista, w nieskonczonosc , jazda w kosmosie i poza nim, bedzie tak jak sobie zyczysz

Bardzo słusznie! :tak:

Ciężko powiedzieć, co jest po śmierci, jakoś nikt nie chce stamtąd wrócić i zdać relacji, a nawet gdyby wrócił to skąd pewność, że to ta osoba?
Widziałam różne rzeczy w życiu, ale nigdy nie powinno się wierzyć do końca temu co się widzi.
"Nie ufaj tym, co wiedzą jak
I nie wierz w żadne z pięknych słów"
Tego się trzymam.

wg mnie życie trwa wiecznie - co najwyżej zmienia się "stan skupienia" i miejsce

Pewien ksiadz napisal, ze juz jedno zycie w innym swiecie mamy za soba. Czyli dorastanie w brzuchu mamusi, ten swiat trwal krutko tylko 9 miesiecy i stal sie za maly..musielismy zmienic swiat i wyjsc na ten doczesny, ktory troche dluzej trwa i jest wiekszy ale kiedys tez stanie sie za maly .. dlatego bedziemy musieli go zmienic

biedne mamy..

Duszołap pisze:Ciężko powiedzieć, co jest po śmierci, jakoś nikt nie chce stamtąd wrócić i zdać relacji, a nawet gdyby wrócił to skąd pewność, że to ta osoba?
Widziałam różne rzeczy w życiu, ale nigdy nie powinno się wierzyć do końca temu co się widzi.
"Nie ufaj tym, co wiedzą jak
I nie wierz w żadne z pięknych słów"
Tego się trzymam.

Zgadzam się. Gadaniny religijne czy filozoficzne nigdy nie są w stu procentach prawdą. Nic nie jest. Trzeba nam umrzeć by się przekonać. Ale umrzeć z przekonaniem - zrobiłem coś dla siebie i dla innych, nauczyłem się czegoś i umieram, powalczyłem i nastąpił mój koniec. Zobaczymy co dalej...który z mądrali miał rację...a może żaden??

Filozofowie szukają... Szukają odpowiedzi, to jest dla nich ważne. Więc skąd pewność, że to nie do końca prawda. Otóż uważam, że każdy filozof ma racje. Dlaczego? Ponieważ każdy filozof z osobna wierzy w to co głosi i dla niego to jest prawda. Zadając sobie pytania i odpowiadając na nie stajem,y się filozofami. Więc dlaczego nie moglibyśmy sami dla siebie pomyśleć, zastanowić się w co wierzymy. Na podstawie tego zarysujemy swoje własne życie po śmierci.

[youtube][/youtube]

chciałbym zauważyć, że po śmierci, z reguły bywa pogrzeb

a potem staje się nawozem dla nowego życia, niekoniecznie ma to coś wspólnego ze zmartwychwstaniem
heh, jakie to wszystko kruche, nawet góra wietrzeje..

Jak się człowiek skupia tylko na tym, co materialne, to rzeczywiście nie da się znaleźć nic 'trwałego', wiecznego...

Nebogipfel pisze:a potem staje się nawozem dla nowego życia, niekoniecznie ma to coś wspólnego ze zmartwychwstaniem
heh, jakie to wszystko kruche, nawet góra wietrzeje..

nie wszystko wietrzeje i kruszeje

Teddy, wszystko wietrzeje i kruszeje, nawet miłość. (wdowy i wdowcy się zakochują po raz kolejny)

Co nas czeka po śmierci?

"Moim zdaniem...", "Ja myślę...". Nikt, z dyskutujących tutaj, tego nie wie. Mogą "wierzyć", "mieć nadzieję", "myśleć", ale to nie wiedza.
Ja myślę, że spotkam Myszkę Miki i psa Pluto, a okaże się, że nic nie spotkam, w ogóle mnie nie będzie, bo umarłem. Nasze ego nie pozwala nam myśleć o tym, że po prostu zjedzą nas robaki i tyle. Człowiek jest wielki i nie może po prostu umrzeć, jak mucha, którą zabiłem dzisiaj moją trzepaczką. Problem zacznie się wtedy, gdy okaże się to prawdą, że umrzemy i nic później się nie wydarzy i to, dla niektórych, może być prawdziwe piekło.

Nie wiem co jest, ale na pewno coś jest. Gdyby nic nie było to nie mogłoby byc piekłem bo nigdy byśmy się o tym nie dowiedzieli. Więc skoro nic nie ma nigdy sie nie dowiemy o tym, a jeżeli się dowiemy to będzie coś

Może lepiej by nic nie było niż mielibyśmy mieć jakieś nowe zmartiwenia typuu czy trafimy do piekła.
A chyba niemal każdy wierzący drugiemu odmawia zbawienia.

Nebogipfel pisze:Może lepiej by nic nie było niż mielibyśmy mieć jakieś nowe zmartiwenia typuu czy trafimy do piekła.
A chyba niemal każdy wierzący drugiemu odmawia zbawienia.

Na 100% coś jest

Taką pewność może mieć tylko ktoś kto umarł.

A czy możesz sobie wyobrazić że Cię nie będzie? To tak jakby całe wszechświat nigdy nie zaistniał

Mogę.
Tak było zanim przyszedłem na świat.

A nie masz wrażenia że _musiałeś_ pojawić się na świecie?

Sądzę, że nic nie musiałem i gdyby nie pewne zbiegi okoliczności nie pojawiłbym się.
Mógł się pojawić ktoś inny albo nikt.

To znaczy że jesteś szczęściarzem
Zgadzasz się z Dawkinsem że życie to wyjątkowy zbieg okoliczności, bo tryliony innych osób (więcej niż piasku) nie miały tej szansy?

Dawkinsa ledwo znam i niewiele o nim wiem.
Życie jednostki czy życie na Ziemi?
Gdyby znajoma nie zapoznała mego ojca z mamą to by mnie nie było.
Gdyby nie zderzenia planetoid itp. nie byłoby Ziemi.

Życie jednostki. W Bogu Urojonym zdaje się coś takiego pisze. Że życie ma sens jeśli weźmiemy pod uwagę że liczba ludzi jest mikroskopijna w porównaniu z liczba kombinacji genów która jest niewyobrażalna. ("tryliony" i "liczba ziaren piasku" to za mało powiedziane)
---
Nie w Bogu Urojonym ale w Rozplataniu tęczy:
"Umrzemy i to czyni z nas szczęściarzy. Większość ludzi nigdy nie umrze, ponieważ nigdy się nie narodzi. Ludzi, którzy potencjalnie mogliby teraz być na moim miejscu, ale w rzeczywistości nigdy nie przyjdą na ten świat, jest zapewne więcej niż ziaren piasku na pustyni. Wśród owych nienarodzonych duchów są z pewnością poeci więksi od Keatsa i uczeni więksi od Newtona. Wiemy to, ponieważ liczba możliwych sekwencji ludzkiego DNA znacznie przewyższa liczbę ludzi rzeczywiście żyjących. Świat jest niesprawiedliwy, ale cóż, to właśnie myśmy się na nim znaleźli, ty i ja, całkiem zwyczajnie."

Źródło: Rozplatanie tęczy (ang. Unweaving the Rainbow, 1988)