” Jako odkupiciel ofiarował się Prometeusz i został ukrzyżowany na skale. Jego śmierci towarzyszyło trzęsienie ziemi, skały się otwierały, umarli wstawali z grobów. Prometeusz był czczony jako zbawca ludzkości, a sztuki pasyjne, przedstawiające jego śmierć, pogrzeb, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie były grane w Grecji na pięć wieków przed Chr.
Dziś w świetle nauki religii porównawczej nie jest już wcale tajemnicą, że przed Chrystusem było co najmniej kilkunastu mesjaszów, z których każdy odkupywał ludzkość przez ofiarę z własnego życia. Legendy osnute dookoła postaci tych mesjaszów wykazują uderzające podobieństwo do kultu Chrystusa.
Apollo, Dionizos, perski Mitra – przedstawiany w postaci baranka, frygijski Attis, syryjski Adonis, którego znak: rybę, przejęli pierwsi chrześcijanie, egipski Ozyrys – krzyż był jego znakiem ?, wszyscy oni rodzili się z dziewicy, w dniu około 25-go grudnia, w stajence lub w grocie, wszyscy ponieśli śmierć męczeńską za ludzkość. Nosili miana: Dawca Światłości, Uzdrowiciel, Mesjasz, Odkupiciel. Padali ofiarą mocy ciemności, zstępowali do piekieł, zmartwychwstali, wstępowali do nieba. Ustanawiali Kościoły i świętychobcowanie, chrzcili uczniów – Mitra miał ich 12 – i byli czczeni pod postacią eucharystii.
Kryszna, którego przyjście na świat zwiastowała gwiazda, czynił cuda, wskrzeszał zmarłych, uzdrawiał trędowatych, głuchych i ślepych, był orędownikiem biednych i uciśnionych, zmartwychwstał i wstąpił do nieba, skąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Na sześć wieków przed Chrystusem, Maja, matka Buddy, poczęła w sposób nadprzyrodzony, niezawodna gwiazda oznajmiła narodzenie – byli czterej mędrcy – monarchowie, była ucieczka dziecięcia przed buddyjskim Herodem, były i: dysputa z doktorami, kuszenie przez "diabła", post 49-cio dniowy, cudowne rozmnożenie chleba, chodzenie po wodzie; był wreszcie i – buddyjski Judasz – Dewadatta, i ziemia się trzęsła w chwili śmierci Buddy, itd.
Związek pomiędzy starożytnymi kulturami Wschodu i staro-judaizmem z jednej strony, a tymiż i młodo-judaizmem z drugiej strony jest głęboki, organiczny i nie da się pomniejszyć ani pominąć. Bogiem katolików jest Jehowa, narodowy Bóg żydowski. Księgi święte Izraela są księgami świętymi katolików. Koncepcję Trójcy Świętej zawdzięcza katolicyzm aleksandryjskiej szkole neo-platoników żydowskich, z których najwybitniejszym był Philo Judaeus z I w pne.
Teozofii starożytnych od wieków znane były termin i pojęcie Słowa jako współistoty Boga, zdolnej do wcielania się w człowieka.
Słowem w tym znaczeniu był Toth egipski, również Mitra perski. W słynnej Trójcy Platona, Pierwsza Przyczyna, następnie Rozum czyli Logos, oraz Duch Wszechświata – te trzy najwyższe bóstwa, w tajemniczy sposób połączone były w jedno. Dziełem aleksandryjskich filozofów z Philo na czele było powiązanie greckiej myśli teozoficznej z podaniami i proroctwami hebrajskimi i w ten sposób przygotowanie gruntu pod ewangelię św. Jana, objawiającą światu, że żydowski Jezus z Nazaretu to właśnie wcielenie owego platońskiego Logos.
Poza wątpliwym Łukaszem, wszyscy ewangeliści byli Żydami, centra akcji misyjnej w pierwszych wiekach chrześcijaństwa stanowiły synagogi. Pierwszych 15-stu biskupów Jerozolimy było obrzezanymi Żydami. Trzech pierwszych papieży, wielu Ojców Kościoła i świętych – do tej samej zaliczyć trzeba narodowości.
Istotę religii katolickiej ujął autorytatywnie, jasno i niedwuznacznie papież Pius XI, gdy w przemówieniu do pielgrzymki katolików belgijskich powiedział w dniu 6.9.1938: “Przez Chrystusa i w Chrystusie jesteśmy duchowym potomstwem Abrachama… jesteśmy duchowymi semitami.”