20 stycznia 1942 roku w Wannsee pod Berlinem zorganizowano przez Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) tajną konferencję na której przedstawiono plan „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, co oznaczało eksterminację 11 milionów europejskich Żydów. (temu wydarzeniu poświęcony był film lub teatr emitowany w TVP. Oglądałem, ale nie od początku)
Zgodnie z planem, konferencja miała odbyć się 9 grudnia 1941 roku, ale jej termin został przesunięty o kilka tygodni. Powodem był japoński atak na Stany Zjednoczone i wypowiedzenie wojny USA przez III Rzeszę w dniu 11 grudnia. Dzień później Adolf Hitler wygłosił przemówienie do najwyższych notabli partyjnych, w którym oskarżył Żydów o rozpętanie wojny światowej. Było to sygnałem dla rozprawienia się z Żydami w Europie.
Kilka dni później gubernator Hans Frank publicznie wyartykułował to, co chciał przekazać fuhrer odnośnie Żydów: „(…) musimy być w stanie podjąć kroki prowadzące do [ich] skutecznej eksterminacji.”
Szef RSHA Reinhard Heydrich zaprosił przedstawicieli władz państwowych i SS do Wannsee celem podjęcia przygotowań „koniecznych dla rozwiązania kwestii żydowskiej w Europie w aspekcie organizacyjnym, rzeczowym i materialnym”. Konferencja miała pomóc skoordynować działania wielu ministerstw i urzędów III Rzeszy i zapobiec konfliktom oraz ewentualnym nieporozumieniom m.in. pomiędzy RSHA, a władzami Generalnej Guberni odnośnie zagłady Żydów. Celem miało być też omówienie najefektywniejszych metod likwidacji Żydów w Europie. Nie miano tu podejmować żadnych decyzji ponieważ były one już podjęte, a jedynie omówić, jak zrealizować plan.
W konferencji udział wzięło kilkunastu nazistowskich funkcjonariuszy reprezentujących najważniejsze instytucje III Rzeszy. Byli obecni przedstawiciele m.in. Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Ministerstwa Sprawiedliwości, Ministerstwa Okupowanych Terytoriów Wschodnich, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Biura Planu Czteroletniego i Generalnego Gubernatorstwa. Był też obecny szef Gestapo, dowódca policji bezpieczeństwa w Generalnym Gubernatorstwie i na Łotwie oraz Adolf Eichmann - ekspert RSHA do spraw deportacji Żydów. Narada trwała około 90 minut. Heydrich stwierdził, że wszyscy Żydzi mają zginąć. Nikt z biorących udział w dyskusji nie protestował. Kilka osób wyraziło jedynie swoje zdanie. Sekretarz stanu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych zaproponował przymusową sterylizację w odniesieniu do „Żydów mieszanych” zamiast ich eksterminację, a Sekretarz stanu Pełnomocnika ds. Planu Czteroletniego chciał, aby z eksterminacji czasowo wyłączyć Żydów pracujących dla niemieckiego przemysłu zbrojeniowego. Zastępca generalnego gubernatora Franka, proponował, aby zagładę rozpocząć od polskich Żydów.
Według protokołu z konferencji, zgładzić miano 11 milionów Żydów, w tym 5 milionów na terenach ZSRR i ponad 3 miliony w Generalnej Guberni. „Ostateczne rozwiązanie” miało również dotyczyć ludności żydowskiej spoza terenów okupowanych na początku 1942 roku przez III Rzeszę, a więc z Wielkiej Brytanii, Irlandii, Szwajcarii, Hiszpanii czy Turcji. Chodziło o całkowitą, fizyczna likwidację wszystkich Żydów w Europie. Zgodnie z założeniami, Żydzi zdolni do pracy mieli być użyci jako siła robocza na Wschodzie, a potem eksterminowani. Plan ten miał na celu zagładę Żydów poprzez przymusową pracę i zagłodzenie na okupowanych terytoriach Związku Radzieckiego oraz przez systematyczne, fizyczne wyniszczenie, którego zamierzano dokonać na terytorium Generalnego Gubernatorstwa.
Czy to nie wspaniały materiał do nauki historii np. dla grup młodzieży izraelskiej tak tłumnie odwiedzających obóz w Oświęcimiu. Z ich zachowania i nastawienia wynika, że oni są historycznie nie douczeni. Dlaczego nikt z władz polskich, dyrekcji obozu nie czyni żadnych prób wyjaśniających przygotowanie tych młodych Żydów, przybywających z różnych stron świata do zwiedzania niemieckiego obozu zagłady, o czym świadczy napis nad bramą i jego niemiecka nazwa Auschwitz - Birkenau
W celu przyspieszenia eksterminacji, Niemcy rozpoczęli budowę obozów zagłady. W obozach tych Żydzi mieli być zabijani w komorach gazowych. Pierwszy taki obóz powstał w grudniu 1941 roku w Chełmnie nad Nerem. Kolejne powstały w: Bełżcu, Sobiborze, Treblince, Majdanku i Auschwitz-Birkenau.
– zawsze jak tu jestem to zadaje sobie pytanie dlaczego napis mówi o hitlerowcach, a nie o Niemcach.
Do obozów Żydzi trafiali z gett utworzonych na ziemiach polskich oraz z innych krajów europejskich okupowanych przez III Rzeszę. Ludzi zabijano na masową, przemysłową skalę: w Treblince w ciągu jednego dnia można było zagazować od 10 do 12 tysięcy osób. Według historyków, w obozach zagłady Niemcy zamordowali około 3 milionów Żydów. Ludzi ci ginęli także w masowych egzekucjach, umierali z głodu i chorób w gettach, w czasie transportów do obozów i tzw. „marszów śmierci” pod koniec wojny. Łącznie podczas wojny zginęło około 6 milionów Żydów, z czego prawie 5 milionów zgładzono na okupowanych przez Niemców ziemiach polskich (prawie 3 miliony z nich było polskimi Żydami).
Uważam, że warto było poświecić czas na przypomnienie tych dokumentów właśnie w miesiącu styczniu.
Re: PRACA CZYNI WOLNYM
61
Ostatnio zmieniony 01 lut 2014, 18:04 przez Adaśko, łącznie zmieniany 2 razy.