)
. To zrób to prawko, kup samochód i jeździj. A potem zawsze będziesz miał szanse zmienić zdanie.Ło mamo, czy aby na pewno nie jesteś manią opętany?PiotrRosa pisze:Czy aby na pewno temat wątku nie jest kolejną prowokacją jego autora? Nie pierwszą zresztą?
...Kazde z tych zdan, moze byc w pewnym sensie destruktywne...Grzegorz pisze:Żyjemy aby pracować?
Czy pracujemy aby żyć?
Ja wiem już dzisiaj, że będę pracować aby żyć.Grzegorz pisze:Żyjemy aby pracować?
Czy pracujemy aby żyć?
W społeczeństwie zaradne jednostki (lub posiadające wsparcie zaradnych) mają możliwość realizowania swoich pragnień i ambicji, podczas gdy większość pracuje by starczyło od wypłaty do wypłaty. Czasem dochodzi do sytuacji, że ambicje przesłaniają wszystko inne i osoba zaczyna żyć wyłącznie rytmem narzuconym przez ambicję. Wtedy mówimy o życiu dla pracy.bilkis pisze:Pracuję, bo lubię, a jak mi się nie chce, to nie pracuję, taka jestem wygodna i mało wymagająca.
Mam co mi trzeba, bez luksusu, ale i nie biednie.
Najgorsze co może być, to praca której się nie lubi, a trzeba ją wykonywać, żeby żyć.
Ale kiedyś żyłam, żeby pracować, pracoholiczką byłam okropną. Na szczęście mi przeszło :ach:
I jedno i drugie, w zależności kogo o to pytasz.Grzegorz pisze:Żyjemy aby pracować?
Czy pracujemy aby żyć?
Opisuje tylko moje spostrzezenia.......Rutlawski pisze:Owszem. Kiedy decydujesz się na rodzinę, to w pewnym sensie samodzielnie godzisz się na taki "brak wolności".
Rodzina........jakies DNA po przodkach........Rutlawski pisze:Nie musi.
W końcu jedynie nasz umysł decyduje o otoczeniu, jakie mamy wokół.
A masz, Lawendo, rodzinę?
