które w ofercie (jawnej bądź też nie do końca - czasami trzeba dopytać)
posiadają mięso z uboju rytualnego.
Przyznacie, że spożywanie posiłku w atmosferze i wiedzy o uprzednim zmaltretowaniu zwierzęcia jest nie na miejscu? Nie płaćmy za to, aby krowy i inne zwierzęta były zabijane w męczarniach, przez wykrwawienie bez ogłuszenia. Pamiętajcie, że każdego dnia głosujemy portfelem! Struktura wydatków, także na gastronomię, ma znaczenie. Mamy prawo do informacji."
http://www.facebook.com/groups/bojkotujemymiesohalal/
Ubój halal
W krajach, gdzie występują duże skupiska muzułmanów, lokalne organizacje religijne wydają certyfikaty uboju zwierząt według reguł „halal”.
Ubój zgodny z regułami halal musi spełniać m.in. następujące warunki:
zwierzę powinno być zwrócone w kierunku modlitwy muzułmańskiej (al-kibla), czyli miasta Mekka,
podczas uboju należy wypowiedzieć formułę „bismillah”,
uboju musi dokonywać muzułmanin,
w czasie uboju należy zadać cios w tętnicę szyjną zwierzęcia,
aby jak najszybciej doprowadzić do wykrwawienia zwierzęcia (bo krew uchodzi za nieczystą).
Czas pomiędzy przecięciem głównych naczyń krwionośnych a utratą przytomności, jak wynika z reakcji behawioralnych i centralnego układu nerwowego, wynosi 20 sekund u owiec, do 25 sekund u świń, do 2 minut u bydła, do 2,5 lub więcej minut u drobiu, a czasami ponad 15 minut lub więcej u ryb.
Uboju halal (podobnie jak koszer) dokonuje się na zwierzęciu żywym (niedopuszczalne jest jego ogłuszenie). Z tego powodu kwestionuje się go, głównie w Europie, jako niehumanitarny.
Osoba dokonująca uboju rytualnego podlegała regułom prawa religijnego i zwyczajom.
Musiał to być dorosły mężczyzna znany z pobożności i przestrzegania prawa religijnego.
Uprawnienia szojcheta nadawał rabin specjalnym potwierdzeniem zwanym kabala.
Aby je uzyskać należało odbyć praktykę, zdać egzamin ze znajomości praw rządzących szechitą
oraz dokonać pod nadzorem trzech rytualnych ubojów.
Nie dopuszcza się do funkcji szojcheta głuchoniemych, chorych psychicznie, upośledzonych manualnie.
Zwierzętom przecina się przełyk i arterie jednym cięciem przy użyciu specjalnego noża, odmawiając stosowną modlitwę. Zwierzę nie może zostać wcześniej pozbawione świadomości poprzez ogłuszenie jakąkolwiek z dostępnych metod. Zwierzęta zabite w inny sposób lub padłe nie mogą być spożywane przez ortodoksyjnego żyda.
Historia szechity w Polsce
XI i XII w. pierwsze zorganizowane osady żydowskie, na których terenie znajdowały się m.in. rzeźnie rytualne, umożliwiające ubój zgodny z zasadami judaizmu. 16 sierpnia 1264 r. książę Bolesław Pobożny nadał Żydom w Wielkopolsce przywilej kaliski, który m.in. zapewniał im swobodę praktyk religijnych, a więc prawo do religijnego uboju zwierząt, których mięso przeznaczone było do konsumpcji. W latach 1273-1295 podobne przywileje wydali książęta śląscy. W roku 1334 przywilej kaliski zostaje potwierdzony przez króla Kazimierza Wielkiego, a w roku 1364 rozszerzony na terytorium całej monarchii piastowskiej. W latach 1254 i 1258 zostają wydane nakazy synodów Kościoła katolickiego, nakazujące oddzielanie kramów z mięsem dostarczanym przez Żydów od kramów chrześcijańskich. W roku 1267 synod wrocławski, na polecenie legata papieskiego Gwidona, wydał uchwałę wzywającą chrześcijan do nienabywania mięsa od Żydów.
W roku 1649 na podstawie postanowień Jana Kazimierza w Poznaniu wprowadzono nadzór cechmistrza rzeźnickiego nad ubojem zwierząt rzeźnych dokonywanym przez Żydów. Nie ograniczyło to jednak ilości ubojni żydowskich.
Obowiązująca w Królestwie Polskim "Ustawa policji weterynaryjnej czyli przepisy mające na celu zapobieganie i uśmierzanie chorób panujących i zaraźliwych między zwierzętami domowymi" z 1844 r. wskazywała ubój rytualny jako jedną z dopuszczanych metod uśmiercania zwierzęcia. Ustawa przyjmowała, że ubój ten wypełnia postulat prawodawcy, aby rzeź zwierzęcia odbyła się "sposobem krótkim."
Postulaty stowarzyszeń opieki nad zwierzętami doprowadziły na przełomie XIX i XX w. do otwarcia dyskusji nad kwestiami humanitarnego uboju zwierząt rzeźnych. Często jednak dyskusje te podnosiły hasła ekonomiczne i antysemickie. W wyniku wystąpienia ks. Stanisława Trzeciaka na posiedzeniu Komisji Administracji i Gospodarki Sejmu Polskiego 5 marca 1936 r. zadecydowano o wprowadzeniu w II Rzeczypospolitej ograniczeń administracyjnych w zakresie wykonywania uboju rytualnego. Formalnie ustawa ta została uchylona dopiero w dniu 15 grudnia 1997 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej.
24 października 1997 r. weszła w życie ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, w której przedstawiona była zasada, iż zwierzę może zostać poddane ubojowi po uprzednim pozbawieniu świadomości, lecz dopuszczała wyjątek dla uboju w sposób przewidziany przez obrządki religijne.
Wchodząca w życie z dniem 28 września 2002 r. znowelizowana ustawa o ochronie zwierząt nakazywała przeprowadzenie uboju tylko po wcześniejszym ogłuszeniu i nie uwzględniania wyjątku dla uboju rytualnego.
Ubój rytualny zwierząt na terenie Polski :
http://3minuty.wordpress.com/2012/04/09/uboj-rytualny/
Ubój rytualny ludzi :
Toaff nawiązuje do kabalistycznych opisów terapeutycznych zastosowań krwi i stwierdza, że "po obu stronach Alp kwitł czarny rynek na dużą skalę, z kupcami żydowskimi sprzedającymi ludzką krew, razem z rabinicznym certyfikatem produktu -. koszerną krwią."
Całość książki ( po angielsku ) TUTAJ :
http://www.bloodpassover.com/toafftableofcontents.htm
Żydowski historyk przyznaje : “ rytualne mordy ” to prawda - tzn. żydowskie rytualne składanie ofiar i kanibalizm ' gojowskich ' dzieci
Być moze gdzieś w otchłaniach kosmosu są potęgi o jakich się ludziom nie śniło, ale na tej planecie to człowiek jest najsilniejszym gatunkiem, bajki o diabłach pod ziemią czy tez morskich potworach nie wystarczyły kiedyś i nie wystarczą dziś aby wszystkich powstrzymać, tylko świadomość, ewentualnie zelazo i ołów.
