http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju, ... 97479.htmlPrzesyłki dyplomatyczne pomiędzy ambasadami, pieniądze przekazywane w kartonach, wszystko z ręki do ręki - bez śladu w dokumentach. Jeszcze rok temu Leszek Miller mówił, że takie streszczenie brzmi jak scenariusz hollywoodzkiego filmu. A to właśnie w ten sposób Amerykanie mieli kupić za 15 mln dolarów naszą "elastyczność" w sprawie tajnych więzień CIA.
Temat "wynagrodzenia", "premii", czy jakkolwiek by to nazwać, w zamian za możliwość przetrzymywania przez CIA na terytorium Polski więźniów podejrzewanych o terroryzm, długo pozostawał plotką a później nieoficjalnym doniesieniem medialnym. Kiedy w styczniu ubiegłego roku "Washington Post" po raz pierwszy napisał o tym, że w 2003 r. Polska dostała za swoją przychylność dla tajnego ośrodka CIA 15 mln dolarów, niewielu polityków chciało to komentować.
Trochę śmieszne, trochę straszne
Agenci i kartony wypchane milionami dolarów. "WP": jak CIA założyła tajne więzienie w Polsce
- CIA zapłaciła...
czytaj dalej »
- Dla mnie to śmieszne. Brzmi jak scenariusz hollywoodzkiego filmu - mówił Leszek Miller, szef rządu w latach 2001-2004. To właśnie on nadzorował działanie służb specjalnych wtedy, gdy na Mazurach lądowały samoloty CIA. - Żaden premier nie powinien o czymś takim wiedzieć nigdy. Tak jak żaden premier nie powinien wiedzieć o żadnych operacjach, które są dokonywane, bo siłą pracy wywiadu, zwłaszcza wywiadu, jest działanie w warunkach bardzo dyskretnych - tłumaczył wtedy.
Kilka pytań:
1. Dlaczego panowie Kwaśniewski i Miller kłamali, że nic nie wiedzieli o zainstalowaniu więzienia CIA w Polsce?
2. Dlaczego wypowiedzi obu panów różnią się dość dramatycznie?
3. Dlaczego według wypowiedzi Kwaśniewskiego w grę wchodziło 30 milionów dolarów przekazanych w gotówce, a według raportu rządowego USA to było 15 ( według niektórych - 16) milinów dolarów w pudełkach?
4. Jak panowie załatwili ten niezwykły kontrakt i z kim konkretnie go załatwialiście?
5. Czy zdajecie sobie sprawę, że popełniliście panowie wraz z innymi osobami działając w zmowie szereg przestępstw przeciwko konstytucyjnej gwarancji wolności ludzi w Polsce, przeciwko Deklaracji Praw Człowieka ratyfikowanej przez Polskę, w przeciwko przepisom skarbowym, zabraniającym przekazywaniom dużych kwot w gotówce i prawdopodobnie przeciwko przepisom skarbowo - finansowym zabraniającym przekazywania pieniędzy bez księgowania i właściwie nie wiadomo gdzie.
6. Gdzie są pieniądze?
7. Dlaczego nie toczy się śledztwo w tej sprawie, tylko jest ono od lat markowane?
8. Dlaczego zginął Wicepremier Andrzej Lepper?
Na koniec ciekawostka, rzucająca światło na rzeczywistość polityczną Polski czasów współczesnych:
http://wiadomosci.ngo.pl/wiadomosci/322013.htmlW latach 90., nazywanych „złotą erą praw człowieka” oczekiwano, że Polska, jako kraj, który wyzwolił się pod sztandarami praw człowieka, będzie aktywnie działał na ich rzecz. Tadeusz Mazowiecki został Specjalnym Sprawozdawcą ds. Byłej Jugosławii – i do dziś jest zapewne najlepiej rozpoznawanym ze specjalnych sprawozdawców, a dzień ogłoszenia jego dymisji w geście protestu przeciwko bezczynności w obliczu zbrodni wojennych to jeden z dramatyczniejszych momentów w historii ONZ. Niestety, okazało się, że Polska nie dołączyła do krajów, dla których prawa człowieka są jednym z priorytetów polityki zagranicznej. Stało się to jasne w 1994 roku, kiedy przez wstrzymujący głos Polski w Komisji Praw Człowieka ONZ upadł projekt rezolucji w sprawie łamania praw człowieka w Chinach. To był znak, że z Polską można prawa człowieka negocjować. W polskim MSZ nie ma departamentu praw człowieka, które funkcjonują w większość ministerstw krajów UE. Poza działaniami na rzecz Białorusi brakuje polskich inicjatyw na poziomie międzynarodowym. Po gestach takich jak niepodpisanie Karty Praw Podstawowych widać, że nie wszyscy polscy politycy rozumieją, że sytuacja praw człowieka od 59 lat nie jest wewnętrzną sprawą państw.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Karta_praw_podstawowych
Karta praw podstawowych składa się z preambuły oraz 54 artykułów rozdzielonych między 7 rozdziałów:
Godność człowieka (art. 1–5):
ochrona godności ludzkiej; prawo do życia (w tym zakaz orzekania i wykonywania kary śmierci); prawo do integralności cielesnej (w tym zakaz praktyk eugenicznych, zakaz czerpania zysków z ciała ludzkiego jako takiego i jego części, zakaz klonowania w celach reprodukcyjnych); zakaz tortur i poniżającego traktowania lub karania; zakaz niewolnictwa i pracy przymusowej.
Wolności (art. 6–19):
prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego; prawo do poszanowania prywatności i życia rodzinnego; ochrona danych osobowych; prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny; wolność myśli, sumienia i religii; wolność przepływu informacji i wyrażania opinii; wolność zgromadzania się i stowarzyszania się; wolność sztuki i badań naukowych; prawo do edukacji; wolność wyboru zawodu i prawo do zatrudniania się w każdym państwie UE; wolność prowadzenia działalności gospodarczej; prawo własności (w tym własności intelektualnej); prawo do azylu; ochrona na wypadek wydalenia i ekstradycji.
Równość (art. 20–26):
równość wobec prawa; zakaz wszelkiej dyskryminacji; poszanowanie różnorodności kulturowej, religijnej i językowej; równość płci, ale przy dopuszczeniu „specyficznych korzyści dla płci niedostatecznie reprezentowanych”; prawa dziecka; prawa osób starszych; integracja osób niepełnosprawnych.
Solidarność (art. 27–38);
prawo pracowników do informacji i konsultacji; prawo do układów zbiorowych i wspólnych działań; prawo do pomocy społecznej i mieszkaniowej; prawo do ochrony przed nieuzasadnionym zwolnieniem; prawo do dobrych warunków pracy; zakaz pracy dzieci i ochrona pracującej młodzieży; zakaz zwolnień z powodu macierzyństwa, prawo do zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego; prawo do pomocy socjalnej; prawo dostępu do służby zdrowia; ochrona środowiska; ochrona konsumenta.
Prawa obywatelskie (art. 39–46):
prawo do głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego; prawo do głosowania i kandydowania w wyborach samorządowych; prawo do dobrej administracji; prawo dostępu do dokumentów unijnych; prawo składania skarg do Rzecznika Praw Obywatelskich; prawo składania petycji do Parlamentu; prawo przemieszczania się i osiedlania; prawo do ochrony dyplomatycznej i konsularnej.
Wymiar sprawiedliwości (art. 47–50):
prawo do rzetelnego procesu sądowego; domniemanie niewinności i prawo do obrony; zasada legalizmu i proporcjonalności w procesie karnym; ne bis in idem procedatur (nikt nie może być ścigany lub skazywany z powodu faktów, co do których został już uniewinniony lub skazany; nie może być sądzony dwa razy o to samo).
Rządy Wielkiej Brytanii, Polski i Czech ograniczyły dla swoich obywateli ochronę prawną Karty praw podstawowych poprzez przyjęcie dodatkowego protokołu, będącego częścią traktatu lizbońskiego (zob. więcej Karta praw podstawowych w Polsce).
Polska na szczycie w Lizbonie 18–19 października 2007, kiedy osiągnięto porozumienie w sprawie nowego traktatu, przyłączyła się do brytyjskiego protokołu, ograniczającego stosowanie Karty o następującej treści:
„
Artykuł 1
1. Karta nie rozszerza możliwości Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ani żadnego sądu lub trybunału Polski lub Zjednoczonego Królestwa do uznania, że przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, praktyki lub działania administracyjne Polski lub Zjednoczonego Królestwa są niezgodne z podstawowymi prawami, wolnościami i zasadami, które są w niej potwierdzone.
2. W szczególności i w celu uniknięcia wątpliwości nic, co zawarte jest w tytule IV Karty nie stwarza praw, które mogą być dochodzone na drodze sądowej, mających zastosowanie do Polski lub Zjednoczonego Królestwa, z wyjątkiem przypadków gdy Polska lub Zjednoczone Królestwo przewidziały takie prawa w swoim prawie krajowym.
Artykuł 2
Jeśli dane postanowienie Karty odnosi się do krajowych praktyk i praw krajowych, ma ono zastosowanie do Polski lub Zjednoczonego Królestwa wyłącznie w zakresie, w jakim prawa i zasady zawarte w tym postanowieniu są uznawane przez prawo lub praktyki Polski lub Zjednoczonego Królestwa.
”
— Traktat reformujący (protokół 7)[15]
Jak działa to niezwykłe ograniczenie?
Ano tak, że stworzono niezwykłą schizofrenię prawno - polityczną, godną stalinizmu: deklaruje się pełnię praw człowieka, jednak rządy maja prawo do postępowań sprzecznych z tymi deklaracjami i nikt nie może rządów niepokoić w żaden sposób, w związku z tym.
Rzygać się chce na te polskie i brytyjskie deklaracje.
Ohyda.
A wszystko pod pretekstem, by nie ułatwiać legalizacji związków osób jednopłciowych.
Jedno gówno
