No właśnie, jakie to były wydarzenia? Ja kiedyś miałam tak, że nocowałam u babci na wsi i obudziłam się w środku nocy, bo chatka, w której spałam się zatrzęsła i się poczułam jak w horrorze, a rano się okazało, że piorun uderzył w drzewo niedaleko i przeszedł prąd. Albo wydawało mi się, że otwierałam drzwi, odwracam się, a one są zamknięte, myślałam, tak się wystraszyłam, ale potem sobie przypomniałam, że jednak zamykałam

Takich strasznych, ktore pamietam, to raczej chwilę pełne krwi i bólu. Samobojstwo jednego i brutalne pobicie drugiego przyjaciela to chyba najstraszniejsze chwilę, które najbardziej zapamiętałem i raczej nigdy nie zapomnę. Widziałem jak można zgnoic człowieka, który nie był niczemu winny, ale tak na prawdę bardzo zniszczyć go i to dla mnie jest na prawdę straszne, nie boję się tego, ale dla mnie to jest kwintesencją zła i strachu. Motywy z samozamykajacymi się drzwiami są dla mnie z tej perspektywy zwyczajnie infantylne, nic nie znaczące. Może dlatego, że nie boję się takich rzeczy, sam nie wiem. No ale właśnie to co wymieniłem to dla mnie straszne rzeczy i jakoś nie umiem porównać do tego problemów urojonych.

są różne strachy, nie warto sie licytywać kto sie mocniej przestraszył bo to subiektywna ocena będzie.
Dla jednego skrzypiące drzwi a innemu palpitacja serca trwająca ok 2 lat będzie koszmarem dnia codziennego. To zawsze sprawa psychiki a człek strachliwy jest. Tyle że do strachu idzie sie przyzwyczaić z czasem.