Andra pisze:A teraz powiedz mi-czy chrzescijanie przed wiekami byli inni?

Nebogipfel pisze:Kochana Liz..
Zamiast do moich argumentów odnosisz się do mej osoby i nie czytasz tego co piszę.
Wśród źródeł nie ma żadnego racjonalisty.
Daj znać kiedy zechcesz podjąć merytoryczną dyskusję.
Skoro ty moich wpisów nie czytasz, nie widze powodu bym miał czytać twoje.

asmaani napisał(a):o tych 9 zonach to jakis mit, bo Prorok /PzN/ spedzal noc z jedna, potem kolejna noc z nastepna itd. a przez znakomita wiekszosc swojego zycia byl monogamista.

Asma w przeciwieństwie do innych ja baśni tutaj nie piszę lecz natychmiast podaję źródło, a jest nim w tym przypadku Malise Ruthven wykładowca religioznawstwa porównawczego, który specjalizuje się w problematyce islamu, dla mnie jest autorytem, a jesli Ty uznajesz, że pisze i bada mity, to bardzo Cię przepraszam...ale ja wniosków wyciągać nie będę/chcę, zastanawia
mnie tylko Twoje zdanie o ludziach nauki. Mówi się nawet, ze Muhammad miał 13 żon, a o spółkowaniu z 9-ma jednej nocy donoszą hadisy (a konkretnie w zbiorze Al-Buchariego)..

Okaleczanie żeńskich genitaliów (FGM - Female Genital Mutilation) to praktyka przede wszystkim muzułmanów stosowana także przez chrześcijan koptyjskich, żydów oraz wyznawców innych religii. Najszerzej jest praktykowana w Afryce (w 28 krajach). Tradycja okaleczania kobiet obowiązuje od tysięcy lat - najbardziej brutalny zabieg, jakiemu poddano Aishę, nosi nazwę obrzezania faraońskiego.

Lizawieta pisze:Tak mówimy o prawie, tradycjach plemiennych i ludziach. I o ile ludzie w zależności od środowiska są ludźmi, to prawa istniejące są czasami okrutne.
Chce poruszyć jakże przykrą sprawę okalecznia kobiet.

Okaleczanie żeńskich genitaliów (FGM - Female Genital Mutilation) to praktyka przede wszystkim muzułmanów stosowana także przez chrześcijan koptyjskich, żydów oraz wyznawców innych religii. Najszerzej jest praktykowana w Afryce (w 28 krajach). Tradycja okaleczania kobiet obowiązuje od tysięcy lat - najbardziej brutalny zabieg, jakiemu poddano Aishę, nosi nazwę obrzezania faraońskiego.

http://www.ofeminin.pl/prawa-kobiet/obr ... 13151.html
Czy takich praktyk nie powinno się zaniechać, wręcz zakazać?

4) Rozwód może być niepożądany – i to miejsce wtedy, kiedy rozwód ma miejsce bez żadnej przyczyny zaś relacje miedzy małżonkami są dobre. Amr Ib Dinar przekazał, ze Ibn Umar rozwiódł się z żoną, a ona powiedziała: „Czy widzisz we mnie cos nagannego?" Kiedy zaprzeczył, zapytala: „Dlaczego zatem rozwodzisz się z cnotliwa muzułmanką?" Narrator powiedział, że wtedy Ibn Umar odwołał rozwód. [Sunan Said Ibn Mansur]
Rozwód, który ma miejsce bez powodu jest niepożądany ponieważ czyni szatana szczęśliwym.
Dżabir przekazał, ze Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Szatan umieszcza jego tron nad woda a potem wysyła oddziały (aby szerzyły miedzy ludźmi niezgodę). Najbliżsi mu rangą są ci, którzy odnoszą największe sukcesy w sianiu niezgody, jeden z nich przychodzi i mówi: „Zrobiłem to i to" a on mówi: „Nic nie zrobiłeś". Potem (inny) przychodzi i mówi: „Nie oszczędziłem tego a tego, dopóki nie zasiałem ziarna niezgody miedzy nim a jego żona." Wtedy on (szatan) zbliża się do niego i mówi: „Dobrze się sprawiłeś!”. [Muslim]

5) rozwód może być zabroniony - i to ma miejsce wtedy, kiedy mężczyzna rozwodzi się z żoną, kiedy ta miesiączkuje lub rozwodzi się z nią w przedziale czasowym miedzy miesiączkami i kiedy (w tym przedziale) obywa z nią stosunek płciowy. Jest to tzw. rozwód bidah (rozwód będący herezją, innowacją).

Dziewczynka, mieszkanka Arabii Saudyjskiej, została wydana za mąż za 80 - letniego mężczyznę. Teraz walczy o rozwód z leciwym małżonkiem. Swoją pomoc prawną zaoferowała dziewczynce Rządowa Komisja Praw Człowieka.

Wielu muzułmanów, którzy poślubili młode dziewczynki tłumaczy swój czyn tym, że Prorok Mohamet poślubił Aiszę, gdy ta miała 9 lat. Jednakże nie słychać o muzułmanach, którzy poślubili kobiety o 25 lat starsze od nich, tak jak to też zrobił Mahomet.

JAK POSTRZEGA SIĘ KOBIEIY W ISLAMIE?



Przede wszystkim, kobiety są pozytywnie ukazane w samym Quranie i w Hadisach (powiedzenia proroka Muhammada (PzN).

Quran jest jedyną Księgą spośród Ksiąg objawionych świata, w której kobiety są przytaczane w jednym rzędzie z mężczyznami, oboje są opisywani jako będący przyjaciółmi i partnerami w wierze.

Poniższe wersety są zaledwie kilkoma godnymi uwagi przykładami:

A wierzący mężczyźni i wierzące kobiety są dla siebie nawzajem przyjaciółmi,

Oni nakazują sobie to co dobre, a zakazują sobie tego co naganne,

Oni odprawiają modlitwę, dają jałmużnę, są posłuszni Bogu i jego Posłańcowi.

Tym Bóg okaże miłosierdzie.

Zaprawdę Bóg jest Wszechmogący, Mądry.

Bóg obiecał wierzącym mężczyznom i wierzącym kobietom ogrody przy których płyną rzeki, że zamieszkują tam i piękne pałace w ogrodach w wiecznej radości.

Ale największą radością jest duża przyjemność Boga, to jest największe szczęście.

(Q uran 9: 71-72)



Zaprawdę muzułmanie i muzułmanki

Wierzący i wierzące

Posłuszni i posłuszne

Prawdomówni i prawdomówne

Trwający (w sprawiedliwości) i trwające

Pokorni i pokorne

Dający jałmużnę i dające jałmużnę

Poszczący i poszczące

Zachowujący czystość i zachowujące

Wspominający Allaha często i wspominające

Allah przygotował dla nich przebaczenie i nagrodę ogromną

(Quran 33: 35)



Według Islamu kobiety nie są wrogami mężczyzn i vice versa, nie toczą oni pomiędzy sobą walki o władzę. Wręcz przeciwnie role obojga są tak samo ważne i wzajemnie się uzupełniające. Quran oświadcza:

O ludzie! Bójcie się waszego Pana, który was stworzy/ z jednej istoty i stworzy/ z niej drugą do pary, a z ich dwojga rozprzestrzeni/ wiele mężczyzn i kobiet Obawiajcie się Boga w (imię) którego żądacie swoich praw jedno od drugiego...

(Quran 4: 1)



Nie pragnijcie tego, czym wyróżni/ Bóg jednych z was, dając im wyższość nad drugimi Mężczyznom przypadnie udział w tym co sobie zarobili i kobietom przypadnie udział w tym co sobie zarobiły (nie zazdrośćcie jedni drugim), ale proście Boga o jego hojność. Bóg ma wiedzę o wszystkich rzeczach.

(Quran 4: 31-32)



Objawienie, które otrzymał od Boga prorok Muhammad (PzN) powiększył o swoją naukę i wspaniały przykład własnej osoby, który sprawił, że kochała go jego rodzina i naśladowcy. Prorok zabronił przemocy wobec kobiet i głosił słowa nagany przeciwko każdej formie nadużywania władzy. Ostrzegał, że oboje mężczyzna i kobieta ponoszą odpowiedzialność przed Bogiem za tych, którymi się opiekują lub, nad którymi mają władzę, powiedział:

Nie pozwól muzułmaninowi podtrzymywać żadnych złych uczuć względem muzułmanki. Jeśli nie polubi w niej jednej cechy to znajdzie inną, która jest miła. Najlepsi spośród wierzących są ci, którzy są najlepsi dla swoich żon i rodzin.



POZYCJA KOBIET W INNYCH RELIGIACH



Dzisiaj nauka niesiona przez Islam może wyglądać na niezbyt godną uwagi, jednakże była rewolucyjną w czasie, gdy została objawiona. Podczas gdy muzułmańscy synowie byli nauczani, że raj leży u stóp ich matek, kobietom w Chinach kazano słuchać ich ojców, następnie ich mężów i wreszcie ich synów po śmierci mężów. Kobiety hinduskie były postrzegane jako niezdolne do niezależności, niezwykle słabe, łatwo błądzące, grzeszne i nieinteligentne. W Buddyzmie kobiety były uoso­bieniem zła. W tym samym czasie Żydzi i chrześcijanie wierzyli, że kobiety są odpowiedzialne za upadek moralny ludzkości i uważali menstruację i poród za karę bożą. Tysiąc lat po Muhammadzie, w 1586 roku francuscy katolicy wciąż zastanawiali się czy kobiety posiadają duszę, czy też nie. Angielscy chrześcijanie spalili Żywcem miliony kobiet podejrzanych o bycie czarownicami. Zamężne kobiety do XIX wieku w Europie nie miały prawa do własności, rozwodu lub zawierania umów we własnym imieniu. nic więc dziwnego, że ówczesne kobiety buntowały się przeciwko tak bezzasadnym prawom, walcząc o lepsze prawa dla siebie. Z kolei inne kobiety walczyły przeciwko władzy duchowieństwa. W Islamie dynamika przemian społecznych była zupełnie odmienna.

3. Higiena.


Wiele mężczyzn uważa, że woda i mydło wystarczą, aby utrzymać intymne miejsca w należytej czystości; twierdzą tym samym, że obrzezanie z przesłanek higienicznych jest nieporozumieniem. Ignorują jednak fakt, że spora ilość chłopców i mężczyzn zaniedbuję tę część codziennej toalety. Rodzice są zobowiązani pokazać dziecku, jak należy zsuwać napletek i myć przestrzenie pod nim, póki nie będzie na tyle duży, aby czynność tą wykonywać samodzielnie. Powodowani strachem jednak, bądź też zakłopotaniem a nawet ignoracją, często zapominają o odpowiednim istruktażu młodego człowieka i zapewnieniu go, jak ważne jest utrzymywanie "tych" części jego ciała w czystości. Obrzezanie ułatwia utrzymanie penisa w należytej czystości i eliminuje konieczność częstego sprawdzania młodego chłopca, co może być dla niego krępujące. Jeżeli chodzi o osoby upośledzone, obrzezanie staje się nie tylko opcją do uzgodnienia, ale mocno zalecanym zabiegiem ułatwiającym utrzymanie właściwej higieny.

. Przedłużenie stosunku.


Mężczyzna zazwyczaj osiąga orgazm w połowie drogi, którą musi przebyć kobieta, aby szczytować. Ideałem jest dla kobiety, aby osiągnąć jeden bądź kilka orgazmów, nim mężczyzna dojdzie do wytrysku. Nie jest rzadkością wśród mężczyzn (szczególnie mniej doświadczonych), że mają kłopoty z opóźnieniem własnego orgazmu, aby sprostać potrzebom swojej partnerki. Wiele metod stosuje się (łącznie z obrzezaniem), aby opóźnić wytrysk nasienia. W wyniku obrzezanie żołądź staje się sucha, twardsza i mniej czuła na bodźce. Wielu mężczyzn uważa, że po zabiegu orgazm jest opóźniony lecz bardziej intensywny, a ich partnerki dostrzegają wyraźną różnicę w długości stosunku.

W kwestii tej wypowiedziały się również panie. Do badania wybrane zostały kobiety doświadczone seksualnie. Zdecydowana większość ankietowanych bo aż 6 na 7, opowiedziała się za partnerami posiadającymi napletek. Panie twierdziły, że podczas stosunku z mężczyznami obrzezanymi rzadziej doznawały orgazmów pochwowych jak i wielokrotnych. Skarżyły się również na dyskomfort spowodowany gorszym nawilżeniem pochwy.

Spory na ten temat najprawdopodobniej nie umilkną nigdy. Każdy więc sam powinien wyrobić sobie podgląd.

jeden plus/minus:
- zmniejsza doznania seksualne(-) ale za to wydłuża przez to stosunek(+) czasem jednak doznania są na tyle słabe że facet nie może dojść ale o tym sie już nie mówi.

Jednak nie usatysfakcjonowani zdroworozsądkowym wyjaśnieniem Masters i Johnson wystawili owo domniemanie na próbę. Skonfronto­wali grupę 35 obrzezanych z grupą 35 nie obrzezanych mężczyzn w podobnym wieku i zbadali obiektywnymi metodami wrażliwość prą­cia i jeg0 żołędzi na stymulację. Wniosek brzmiał: „nie znaleźliśmy statystycznie znaczącej różnicy między wrażliwością obrzezanych i ^ obrzezanych". Podkreślili jeszcze jedno istotne odkrycie: u 29 spośród 35 nie obrzezanych napletek zsuwał się całkowicie z żołędzi podczas stosunku, wystawiając żołądź na bezpośrednią stymulację. Czyli pr^ tycznie rzecz biorąc, nie miało znaczenia czy mężczyzna był obrzezany czy nie.Wygląda więc na to, że z obiektywnego puntu widzenia obrzezanie ma wyłącznie znaczenie estetyczne. Co do wystawienia na bodźce, jest bez znaczenia, czy członek jest obrzezany, czy nie.

Aby w pełni uświadomić problem związany z obrzezaniem dziewczynek w świetle islamu należy zwrócić uwagę na kilka istotnych elementów. Obrzezanie dziewczynek jest wśród praktykujących ten zwyczaj społeczności głęboko zakorzenioną tradycją. Pierwotnie odgrywała ona rolę rytuału inicjującego dorosłość i – podobnie jak w przypadku obrzezania chłopców - była związana ze świętem.

W większości rejonów takie podłoże dawno zanikło, ale praktyka pozostała. Inicjowanie dorosłości dziewczynek następuje w dniu ich pierwszej menstruacji oznaczającej wkroczenie w dorosłe życie.



W wielu kulturach obrzezanie dziewcząt stanowi niezbędny warunek małżeństwa. Nie akceptuje się kobiet nieobrzezanych i uważa się je za nieczyste i ladacznice. Argumentami, które podaje się jako przemawiające za okaleczaniem dziewcząt są: niewinność kobiety, pewność dziewictwa do dnia ślubu, higiena, estetyka i zdrowie. W niektórych krajach rozpowszechniony jest pogląd, iż nieobrzezane kobiety nie mogą rodzić dzieci lub, że kontakt noworodka z łechtaczką powoduje jego śmierć.[1]



Według Raportu UNICEF z 25 listopada 2005 roku: „Rodziny czują presję poddania dziewczynki zabiegowi, ponieważ wpływa to na pozycję społeczną kobiety i jej atrakcyjność małżeńską. Gdy rodzina zaniecha tej praktyki, ich córka zostanie napiętnowana i wykluczona ze społeczeństwa.”[2] Zgodnie z tradycją obrzezaniem kobiet zajmują się specjalnie przygotowane kapłanki, znachorki. Cały proceder odbywa się tylko i wyłącznie w towarzystwie żeńskim. Kobiety trudniące się obrzezaniem zajmują wysoką pozycję społeczną, choć na ogół nie mają medycznego wykształcenia i posługują się nieodpowiednimi narzędziami. Rzadko kiedy kobiety rozmawiają o swoim okaleczeniu, jeśli jednak już to czynią, to tylko wśród przedstawicielek ich płci.



Żaden mężczyzna nie może uczestniczyć w rozmowie na temat wycięcia kobiecych narządów płciowych. Nie poruszanie tego tematu i traktowanie go jako tabu oraz traktowanie go jako konieczność uwarunkowaną kulturą, tradycją i religią powoduje głębokie konsekwencje w zakresie zdrowia kobiet oraz ich świadomości. Ponieważ mężczyźni nie są dopuszczani do rozmów na ten temat, nie są nawet świadomi zagrożenia, komplikacji i złych wspomnień, jakie niesie ze sobą obrzezanie kobiet. Traktowane jest ono jako konieczna odwieczna tradycja, którą przeżyło wiele pokoleń kobiet.



Obrzezanie dziewczynek zalicza się do okaleczania żeńskich genitaliów. Inna nazwa tego procederu to FGM – Female Genital Mutilation lub MSF – Mutilations Sexuelles Feminines.[3] Według oceny ONZ i Światowej Organizacji Zdrowia z 1993 roku ofiarami tego procederu padło około 150 milionów kobiet i dziewcząt na całym świecie. Należy wziąć pod uwagę, że liczba ta prawdopodobnie jest większa, ze względu na to, iż niektóre kraje uważa się za tzw. „białe plamy” – czyli nie wiadomo czy są tam ofiary okaleczania i ile ich jest.[4] Według paryskiej prokurator, walczącej od ponad dwunastu lat z FGM – Lindy Weil – Curie – „Obrzezanie jest okaleczeniem. Trzeba jasno i wyraźnie powiedzieć co to jest. Dlatego nie mówię okaleczanie genitaliów, lecz okaleczanie seksualne”. Ponieważ w jego następstwie zostaje zniszczona seksualność kobiety.”[5]



Raport UNICEF donosi, iż „obrzezanie dziewczynek jest szkodliwe psychicznie i fizycznie, często prowadzi do śmierci na skutek zakażenia lub upływu krwi.”[6] Obrzezanie kobiet jest podyktowane tradycją, a nie religią. W Koranie nie ma zapisu głoszącego nakaz postępowania w ten sposób. Niektórzy duchowni głoszą jednak, że islam traktuje kobietę, która nie jest obrzezana za nieczystą. Takie postawienie sytuacji sprawia, że społeczeństwa krajów muzułmańskich zachęcane są do kontynuacji tego procederu. Istnieje także inny problem bezpośrednio związany z obrzezaniem dziewczynek. W niektórych krajach zawiera się małżeństwa pod przymusem.



W tym celu dziewczynki są uprowadzane i sprzedawane. Dzieje się tak zarówno w Afryce, jak i w Europie, w środowiskach imigranckich. Nierzadko takie praktyki dotyczą dziewczynek jeszcze w wieku szkolnym. Są one uprowadzane i gwałcone przez obcego mężczyznę, który twierdzi, że jest ich mężem. Następnie dziewczynki są trzymane w niewoli. Jednak, żeby móc „sprzedać taką dziewczynę przyszłemu mężowi, musi być ona obrzezana. Dlatego też, wielu ojców i matek pilnuje, aby obrzezać swoje dziecko. Podnosi to bardzo cenę rynkową dziecka, jeśli ma ono iść do „sprzedaży” jako niewolnik.[7] Amina Baghajati[8] wyjaśnia dlaczego wiele osób, także duchownych, powołuje się na religię dopuszczając stosowanie obrzezania. Twierdzi ona, iż „stanowisko islamu jest jednoznaczne.



Panuje zgodne przekonanie, że nie powinno się praktykować obrzezania i jest ono przestępstwem przeciwko kobietom”.[9] Często doszukujemy się związku islamu z obrzezaniem, ponieważ wiele grup narodowościowych mylnie powołuje się na religię mahometańską. Nigdzie w Koranie nie ma wzmianki o obrzezaniu kobiet. Jest to zwyczaj przedmuzułmański. Baghajati podkreśla, że „ciało jest postrzegane jako dar Boga. Dlatego też oficjalnie są zabronione operacje plastyczne. Poza tym, w islamie kobieta ma prawo do życia płciowego. Niespełnione życie płciowe jest dla kobiety powodem do rozwodu. (…) Udane życie seksualne w małżeństwie ma dużą wartość. Islam dopuszcza również zapobieganie niechcianej ciąży.”[10] Najważniejszym jednak dowodem na to, że obrzezanie nie ma związku z islamem jest fakt, iż „Pr



orok, który jest przykładem dla wszystkich muzułmanów, nie kazał obrzezać swojej córki”[11] – kwituje Baghajati. Należy zauważyć, iż obrzezanie dziewczynek jest problemem powszechnym nie tyle w społeczności afrykańskiej, co w muzułmańskiej. Okaleczanie genitaliów kobiecych odbywa się, bowiem głównie z krajach, gdzie wyznaje się islam. Analizując ten problem trzeba zwrócić uwagę na fakt, iż islam ma specyficzną strukturę. W religii mahometańskiej nie ma jednego najwyższego przywódcy duchowego, który by ustalał jedno, powszechnie obowiązujące prawo – tak jak to robi papież w chrześcijaństwie.



W islamie są różne szkoły myślenia: konserwatywna, postępowa i fundamentalistycza oraz różne szkoły prawne. Każda z nich interpretuje Koran na swój sposób. Sunna jako zbiór tradycji Proroka, zebranych i opowiedzianych przez jego towarzyszy, opisuje jego życie, zawiera wiele zaleceń, według których powinien postępować muzułmanin. Jest więc to nie tyle system nakazów (bo takie znajdują się w samym Koranie), co zaleceń. Hadisy, z których składa się Sunna dzielą się na mocne i słabe. Najmocniejsze są te, które zostały przekazane przez prawych, wierzących muzułmanów. Stanowią one łańcuch, który prowadzi prosto do Proroka. Hadis jest uważany za słaby jeśli w łańcuchu prowadzącym do Proroka występują jakieś luki, albo powaga osoby przekazującej budzi choćby niewielką wątpliwość. Hadis zanim został napisany, był przekazywany drogą ustną.



Dlatego dokładnie sprawdza się, czy ci, którzy go przekazywali są godni zaufania. Hadisy zajmujące się obrzezaniem kobiet uchodzą za wątpliwe. Jest ich trzy. W Hadisie Opowieść kobiety dokonującej obrzezania Prorok zakazuje infibulacji (tzw. obrzezania faraonów)[12] i zaleca, jeśli już tak musi być, ekscyzję[13]. Tak brzmi jedna z interpretacji. I tak część muftich wyciąga z tego wniosek o zakazie infibulacji, a inna część o nakazie ekscyzji. Inni uczeni w prawie muzułmańskim twierdzą, że hadisy nie nakazują obrzezania kobiet, ponieważ – jak już wspominano wielokrotnie – nigdzie nie jest napisane, że kobiety muszą być obrzezane.



W innym hadisie obrzezanie kobiet jest określone jako pożądane i jest przedstawione jako szlachetne i godne polecenia dla muzułmańskich kobiet. Uczeni nie są jednomyślni, czy ten hadis też jest zakwalifikowany jako słaby.



Trzeci hadis traktujący o obrzezaniu kobiet zajmuje się higieną po stosunku seksualnym. Pomimo, iż o obrzezaniu kobiet nie ma słowa w Koranie. Większość ludzi usprawiedliwia ten proceder zaleceniami religijnymi w oparciu o wyżej przytoczone hadisy. Analizując kwestie obrzezania dziewczynek należy wziąć po uwagę występujące w islamie oprócz Koranu i Sunny inne źródła prawa. Jest to dotychczasowa jurysdykcja – arab. idżtihad, która składa się z konsensusu – arab. idżma i analogii – arab. kijas. W przypadku obrzezania dziewczynek, ponieważ nie ma jednego, jasnego prawa, uczeni muzułmańscy muszą wynajdować analogie i wyprowadzać wnioski z istniejącego już prawa. Muszą oni brać pod uwagę zasady nienaruszalności cielesnej – arab. hurma oraz zakaz zadawania obrażeń - arab. la darar wa la dirar.



Profesor Dawud Noibi twierdzi iż „w islamie nie ma nadrzędnej instytucji, która by wskazywała jak powinno się interpretować Koran. Jest to indywidualna sprawa każdego uczonego i dlatego jedne kierunki zyskują uznanie wiernych, a inne nie.”[14]



Dyskusja na temat obrzezania kobiet przybiera w islamie coraz mocniej na sile. Przywódcy muzułmańscy zdają się nie być bierni wobec tego problemu. Przykładem na to jest fakt zorganizowania szeregu konferencji dotyczących obrzezania kobiet.



Na przykład w 2000 roku w mieście Arusha w Tanzanii przywódcy religijni z dwunastu krajów uzgodnili wspólne stanowisko, że okaleczanie kobiecych genitaliów nie jest powinnością religijną i narusza prawa człowieka należne kobietom i dziewczętom. Podobnie w Czadzie i w Senegalu w 2002 roku imamowie wystosowali apel, w którym zgodnie twierdzili, iż Koran nie zaleca obrzezania kobiet. Natomiast w Mauretanii przywódcy zalecają „ucywilizowanie” okaleczania genitaliów, co ma oznaczać wykonywanie zabiegów przez personel medyczny w higienicznych warunkach. W 2004 roku w Nairobi odbyła się konferencja przeciwko okaleczaniu żeńskich genitaliów.

Nebogipfel pisze:Liz..wskaż post z tym linkiem i moze go jakośz aznacz.
Jak przeglądam nigdzie nie widze forum racjonalisty tutaj.
Dowodem miłości są czyny..nie słowa, nie symbole.........................