Jan Hus
Strona ta jest poświęcona Janowi Husowi, narodowemu bohaterowi Czech, który w literaturze katolickiej jest przedstawiany jako heretyk. Większość katolików powtarza bezmyślnie tę opinię, nie mając pojęcia o tym, kim był i czego nauczał.
Wezwany na Sobór w Konstancji, który odbył się w roku 1415, otrzymał od cesarza Zygmunta gwarancję nietykalności – “list żelazny”. Jednak duchowni papiescy wytłumaczyli cesarzowi, że ‘heretykowi nie trzeba dotrzymywać słowa’ i Jan Hus został uwięziony, a następnie spalony na stosie, pomimo protestu polskiej delegacji pod kierownictwem Pawła Włodkowica.
Jan Hus został spalony na stosie podczas Soboru w Konstancji 6 lipca 1415 roku.
Król Zygmunt Luksemburski dał mu żelazny glejt, jednak duchowni katoliccy przekonali króla, że ‘heretykowi nie trzeba dotrzymywać słowa’. Husa najpierw uwięziono a potem spalono na stosie 6 lipca 1415 roku. Taki sam los spotkał kilka miesięcy później jego przyjaciela, Hieronima z Pragi.
Hus żył w czasach Wielkiej Schizmy w kościele zachodnim, (1378-1417), kiedy to najpierw było dwóch, a potem jednocześnie trzech papieży.
Sobór w Pizie w roku 1409 usunął z urzędu papieży Grzegorza XII i Benedykta XIII, a na ich miejsce wybrał Aleksandra V. Problem w tym, że dwaj pierwsi nie zamierzali ustąpić, tak więc na scenie pojawiło się trzech papieży. Aleksander V zmarł w 1410, a na jego miejsce wybrano Jana XXIII (pierwszego), który później został uznany za antypapieża.
[Jan XXIII (drugi) panował w Watykanie po Piusie XII, a przed Pawłem VI w latach 1958-1963].
Walka o to, który z papieży ma pozostać a który ustąpić nie kończyła się na modlitwach i dialogu. Jan XXIII był popierany przez króla Zygmunta Luksemburskiego, z kolei Grzegorz XII przez króla Neapolu. Aby pozbawić Grzegorza XII poparcia ze strony króla Neapolu, Jan XXIII postanowił zorganizować krucjatę. Aby zebrać środki potrzebne na prowadzenie wojny, Jan XXIII rozpoczął w 1412 roku sprzedaż odpustów, co wywołało reakcję Jana Husa, który mocno się temu sprzeciwił przez co naraził się papiestwu.
W celu rozwiązania schizmy, w 1414 roku zwołano Sobór w Konstancji, na którym pozbawiono urzędu trzech papieży - Grzegorza XII, Benedykta XIII oraz Jana XXIII, a na ich miejsce w listopadzie 1417 roku powołano Martina V, zawziętego przeciwnika nauk głoszonych przez Wycliffe’a w Anglii i Husa w Czechach.
BULLA Inter Cunctas
Wkrótce po wyborze na papieża w już 22 lutego 1418 roku papież Marcin V wydał bullę I (zobacz s 47. The Hussites), w której wzywał rycerstwo zachodniej Europy do wytępienia zwolenników Wycliffe’a i Husa. Nie mogąc zapłacić rycerzom żołdu, obiecał odpust zupełny dla 150.000 uczestników krucjaty oraz wysokie pozycje w Raju dla tych, którzy przeleją najwięcej heretyckiej krwi.
1 marca 1420 roku Marcin V wydał kolejną bullę, w której ‘wzywał chrześcijan do zjednoczenia się w walce przeciwko Husytom, Wiklefitom i wszystkim innym heretykom’. 17 marca bulla ta została odczytana we Wrocławiu, gdzie zebrał się królewski sejm .
WOJNY HUSYCKIE CZY KRUCJATY PAPIESKIE ?
Bulla ta dała początek pięciu krucjatom papieskich rycerzy pod wodzą Zygmunta Luksemburczyka przeciwko Czechom w latach 1420, 1421, 1422, 1427 i 1431, które za każdym razem zostały odparte.
[Katoliccy historycy nazwali te krucjaty ‘Wojnami Husyckimi’, co jest bardzo krzywdzące dla Husytów i Czechów. Nie oni byli agresorami, ale ofiarami agresji. To tak, jakby najazd Hitlerowców na Polskę nazwać Wojnami Katolickimi i, skoro większość Polaków to katolicy.]
List Marcina V do Jagiełły
Nie mogąc sobie poradzić z Czechami, Marcin V wezwał króla Władysława Jagiełłę na pomocy w eksterminacji Husytów. W liście do Władysława Jagiełły (w r. 1429) napisał:
Wiedz, że interesy Stolicy Apostolskiej, a także twojej korony czynią obowiązkiem eksterminację Husytów. Pamiętaj, że ci bezbożni ludzie ośmielają się głosić zasadę równości; twierdzą, że wszyscy chrześcijanie są braćmi, i że Bóg nie dał ludziom uprzywilejowanym prawa władania narodami; utrzymują, że Chrystus przyszedł na świat aby znieść niewolnictwo; wzywają ludzi do wolności, to znaczy do unicestwienia królów i kapłanów.
Teraz, kiedy jeszcze jest czas, zwróć swoje siły przeciwko Czechom, pal, zabijaj i czyń wszędzie pustynię, gdyż nic nie jest bardziej miłe Bogu, ani bardziej pożyteczne dla sprawy królów, niż eksterminacja Husytów.
(Cytat z The Papacy and the Civil Power (Nowy York, 1876), str. 253, cyt. wg. David Hunt, Woman Rides the Beast, str. 247)
Król Jagiełło nie usłuchał ‘prośby papieża i nie ruszył na Czechy.
Gdyby Władysław Jagiełło ruszył na wojnę z Czechami, Polska mogła by się stać łatwym łupem Krzyżaków.
ANTYPOLSKA POLITYKA MARCINA V
Jagiełło mógł się obawiać polityki Marcina V wobec Polski i to z wielu powodów.
Jeszcze na Soborze w Konstancji, głos Polski został zignorowany kilkakrotnie.
Najpierw nie uwzględniono polskiego głosu obrony w sprawie Jana Husa.
Paweł Włodkowic i cała delegacja polska (poza Mikołajem Trąbą) publicznie wystąpiła w obronie Jana Husa.
Potem Mikołaj Trąba, który wstąpił do antypolskiej koalicji w nadziei uzyskania godności papieskiej (przegrał wybory na rzecz Marcina V) – został nominowany przez papieża Primas Regni – pierwszym prymasem Polski.
Marcin V unieważnił korzystne dla Polski bulle Jana XXIII, potwierdził Zakonowi Krzyżackiemu wszystkie poprzednio uzyskane przywileje (również te fałszywe).
Wzywając Jagiełłę do eksterminacji Husytów Marcin V chciał upiec dwie pieczenie na jednym ogniu – zniszczyć Husytów i osłabić Polskę, aby stała się łatwym łupem dla popieranych przez niego Krzyżaków.
http://husyta.wordpress.com/jan-hus/
Ważne !
Polacy a sprawa Jana Husa , Jana Husa w więzieniu w Konstancji odwiedzili panowie polscy: Jan z Tuliszkowa, kasztelan kaliski, i Zawisza Czarny z Grabowa a nauki Jana Husa przenikały także do Polski. Program "umiarkowanych husytów" - kalikstynów, był popularny wśród części szlachty polskiej. Odpowiadało jej zwłaszcza hasło sekularyzacji dóbr kościelnych, Kościoła narodowego i walka z przewagą niemiecką. W początkowym okresie propagatorami husytyzmu w Polsce byli Czesi przybywający do Polski, jak np. przyjaciel Jana Husa, Hieronim z Pragi lub ubodzy księża, którzy przyjęli nauki reformatora. W czasie wojen na terenie Czech, polscy chłopi i mieszczanie spieszyli z Polski do Czech, aby wziąć udział w walce po stronie husytów. W Polsce zawiązało się stronnictwo prohusyckie ze Spytkiem z Melsztyna i Abrahamem Zbąskim na czele. Początkowo król Jagiełło okazywał husytom przychylność, ale pod wpływem stronnictwa Zbigniewa Oleśnickiego, biskupa krakowskiego, wydany został w r. 1434 edykt wieluński, nakazujący chwytać heretyków i poddawać ich karze. Po śmierci króla Władysława Jagiełły rozpoczęła się akcja przeciwhusycka prowadzona przez wspomnianego wyżej bpa Zbyszka Oleśnickiego, jednak husyci utrzymali się w Wielkopolsce, na Kujawach, Pomorzu Zachodnim i Pokarpaciu do połowy XV w.
Źródła
- Wielki Bój – Hus i Hieronim -
http://www.ellen.terramail.pl/r6.html
- Jan Hus, czyli jak kończą religijni reformatorzy -
http://engforum.pravda.ru/showthread.php?t=250536
- Jan Hus -
http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Hus
) nie pozwalali aby obcy się tu panoszyli za bardzo 
