Wg Wikipedii:
A tu krócej:Żydzi, (dosł. 'chwalcy /Jahwe/' lub 'czciciele /Jahwe/' z hebr. Jehudim, יהודים, jid. Jidn, ייִדן, ladino ג׳ודיוס Djudios)
Określenie Żyd, Żydzi pochodzi od słów Juda, Judejczyk – imienia jednego z 12 synów biblijnego patriarchy Jakuba oraz późniejszej nazwy jednego z 12 pokoleń Izraela. Plemiona Judy oraz Symeona zamieszkały w południowej części Palestyny, gdzie też znajdowała się Jerozolima, późniejsza stolica całego Izraela, a następnie, po podziale państwa Salomona, Królestwa Judy. Judejczycy uważali się za bardziej godnych potomków Izraela, gdyż posiadali starożytną stolicę Dawida, świątynię Jahwe oraz w większym stopniu niż ich pobratymcy z północy zachowywali przepisy prawa mojżeszowego. Pod koniec VIII wieku p.n.e. północne Królestwo Izraela zostało rozbite przez Asyryjczyków, którzy także uprowadzili ludność hebrajską sprowadzając na jej miejsce inne narody. Wówczas Judejczycy stali się jedynym pokoleniem Izraela zamieszkującym tereny Ziemi Obiecanej oraz jedynymi Izraelitami, którzy posiadali własne państwo. Od tego momentu pozostałe pokolenia Izraela znajdujące się w diasporze są już rzadko wspominane przez Stary Testament, zaś określenie Judejczyk zaczyna być tożsame ze słowem Izraelita, Hebrajczyk. Także w VIII wieku przed Chrystusem w annałach Tiglatpilesara III pojawiają się najstarsze wzmianki o Judzie i rządzących nim królach. O królestwie Judy mówią także dokumenty Sanheriba, Asarhaddona, Assurbanipala oraz Nabuchodonozora II.
Pod koniec VII wieku p.n.e. Nabuchodonozor II rozpoczął przesiedlenia ludności judejskiej na tereny Babilonu, zaś w roku 587 p.n.e. został zmuszony do zburzenia Jerozolimy, świątyni i uprowadzenie pozostałych Judejczyków. To właśnie w okresie niewoli babilońskiej termin Judejczyk, Żyd stał się tożsamym ze słowem Izraelita, Hebrajczyk, tak iż mianem Żydów zaczęto określać wszystkie 12 pokoleń, a nie tylko samych Judejczyków. Trend ten można zaobserwować w Starym Testamencie, gdzie słowa Judejczyk i Judejczycy zastępują słowa Izraelici w księgach spisanych po upadku Królestwa Judy. Słowo jehudi יהודי (Judejczyk = Żyd) występuje sporadycznie jeszcze przed niewolą babilońską (2 Królewska 16:6, 25:25, Jeremiasza 32:12, 34:9, 36:14.21.23 38:19), lecz w księgach Nehemiasza i Estery pojawia się aż 61 razy, kilkakrotnie używa go Jeremiasz po upadku Jerozolimy, prorok Zachariasz posługuje się nim określając Izraelitę (8:23). Słowo jehudai יהודאי (Judejczycy = Żydzi) pojawia się dopiero w księdze Daniela (3:8.12) i jest wielokrotnie użyte w księdze Ezdrasza (4:12.23, 5:1.5, 6:7.8.14).
W Nowym Testamencie wszyscy Izraelici często określani są mianem Judejczyków (Żydów), pomimo iż wielu nie pochodziło z plemienia Judy. Apostoł Paweł pochodzący z pokolenia Beniamina (Filipian 3:5) nazywał siebie Judejczykiem, czyli Żydem (Dzieje Apost. 21:39, 22:3; Galacjan 2:15), co wskazuje na fakt, iż już w I wieku n.e. słowo Judejczyk było przez samych Izraelitów używane jako określenie Hebrajczyka.
Wszystkie imiona, które biblijny Jakub-Izrael nadawał swoim 12 synom, posiadały duchowe znaczenie, co dotyczy także imienia J(eh)uda. Z języka hebrajskiego tłumaczy się je jako chwała, wychwalony, wysławiony (w odniesieniu do Boga Jahwe). Żyd (Judejczyk) oznacza więc czciciela lub chwalcę Boga Jahwe i takie tłumaczenie imienia potwierdza opis z księgi Rodzaju 29:35.
http://www.apologetyka.katolik.pl/blog/ ... to-jest-yd„Słowo «Żyd» to po hebrajsku Jehudi, słowo pochodzące od hod («chwała, pochwała») i toda («dzięki»). Być Żydem oznacza zatem być tym, kto chwali Boga i składa Mu dzięki, a zatem już sama nazwa narodu żydowskiego wyraża cel Bożego wybrania nas”.
Wg tego Żydem może być nawet ten co stał się ateistą:
http://haderech.blox.pl/2009/02/Zyd-czy-zyd.html
A duża litera ma związek z narodowością. Tylko co jeśli np. Polak by przeszedł na Judaizm?
Wg niektórych źródeł taki ktoś jest jednak Żydem.
Tylko jaki sens w tym wypadku pisać z dużej litery skoro nie odnosi się do narodowości?
Ok, to rozumiem, że "Żyd" to polska wersja hebrajskiego Judeiczyka. Tylko Judea (hebr. יהודה, Yāhūdhā, arab. Jahuza, gr. Ιουδαία, łac. Iudaea) - górzysta kraina geograficzna położona w historycznej środkowej części Izraela. Nie jest zatem krajem a krainą geograficzną. Wielu Żydów emigrowało i ich dzieci narodziły się jako obywatele innych krajów. Czemu zatem z dużej litery? I blog wspomniany wyżej mnie tu nie przekonuje.
Nie spadnijcie z krzeseł.
http://www.wspolnotamesjanska.pl/index. ... &Itemid=50Uwaga! Badania DNA wykazały, że Arabowie palestyńscy (czyli słynni Palestyńczycy), posiadają pewne pokrewieństwo genetyczne z Izraelitami – a mianowicie noszą w sobie starożytny gen izraelski. Przodkami dzisiejszych Palestyńczyków mogą okazać się Żydzi, którzy zamieszkiwali Izrael i w VII wieku n.e. zostali zmuszeni do przejścia na Islam. Na początku zakładano, że wyniki badań dotyczą tylko tzw. ‘rdzennych Palestyńczyków’, nie zaś Arabów, którzy zostali przesiedleni na tereny Izraela w czasach Imperium Otomańskiego. Według danych szacunkowych, około 85% Palestyńczyków posiada dalsze lub bliższe pokrewieństwo z narodem żydowskim. Więcej o tym w następnym artykule.