5
autor: Krzysiek
Odsyłam do poważnego opracowania naukowego:
"Czarna legenda" Żydów:procesy o rzekome mordy rytualne w dawnej Polsce.
Autor dr Hanna Węgrzynek...
Oskarżenia o mord rytualny wobec Żydów w Polsce oparte były na fałszywym przekonaniu, że wyznawcy judaizmu potrzebują krwi chrześcijańskiej dla celów rytualnych i w celu jej pozyskania co jakiś czas zabijają dziecko.
Według Hanny Węgrzynek, rzekome mordy rytualne (hebr. alilat dam, jid. aliles-dam, dosł. „oszczerstwo krwi”) rozumiano jako zbrodnie popełnione przez wyznawców judaizmu na dzieciach chrześcijańskich. Ich przyczynę upatrywano w nakazach religijnych zawartych w Talmudzie.
Oskarżenia o popełnianie morderstw rytualnych były wiązane z trzema zasadniczymi zarzutami:
1) zbrodnia miała być popełniona w celu powtórzenia Pasji Chrystusa (odtwarzano jego męczeństwo, niekiedy wraz z ukrzyżowaniem);
2) mordercy pragnęli uzyskać krew chrześcijańską potrzebną do celów medycznych (m.in. do leczenia ran po obrzezaniu, neutralizacji odoru wydzielanego od urodzenia przez Żydów) i rytualnych (niezbędna do wypieku spożywanej w czasie święta Paschy macy);
3) morderstwo było połączone z kanibalizmem, spożywaniem niektórych części ciała, najczęściej serca i genitaliów (co miało oddziaływać jako środek leczniczy oraz magiczny).
Stosunek judaizmu do krwi i ofiary
Opisy rzekomych tortur i samego mordu, jakie rozpowszechniali antysemici, stoją w jaskrawej sprzeczności z wieloma zasadami judaizmu. Dekalog, którego treść zawarta jest w Torze, zakazuje zabijania. Dodatkowo, używanie krwi (ludzkiej, jak i zwierzęcej) do przyrządzania potraw jest zabronione przez zasady koszerności. Krew pochodząca od zabitych zwierząt nie może być konsumowana – należy ją wytaczać z mięsa i zasypywać w ziemi[3]. Zgodnie z zapisami w Księdze Kapłańskiej, krew ze złożonych w ofierze zwierząt mogła znajdować się jedynie na ołtarzu Świątyni Jerozolimskiej (która nie istniała już w czasach, gdy pojawiały się oskarżenia o popełnienie mordu rytualnego przez Żydów względem chrześcijańskich dzieci). Co więcej, konsumpcja ludzkiego mięsa również jest niezgodna z zasadami koszerności.
Podczas gdy składanie ofiar ze zwierząt było częstą praktyką starożytnego judaizmu, Tanach (Stary Testament) i Halacha przedstawiają ofiary z ludzi jako coś, co odróżniało pogańskich Kanaanejczyków od Hebrajczyków[4][5]. Poganie mieli dopuszczać się takich praktyk, starożytni Żydzi – nie. Co więcej, tym drugim groziła surowa kara, jeśli sprzeciwiliby się temu zakazowi[6][7][8][9]. Kapłani żydowscy musieli zachowywać rytualną czystość, stąd nie mogli nawet przebywać w pomieszczeniu, w którym znajdowały się zwłoki[10].
Już w XIII w. niemiecki cesarz Fryderyk II Hohenstauf zwrócił się do komisji złożonej z wybitnych Żydów nawróconych na chrześcijaństwo, pytając, czy wyznawcy judaizmu potrzebują w Wielki Piątek krwi chrześcijańskiej dla celów rytualnych. Odrzekli oni, że:
Quote-alpha.png
Ani Stary, ani Nowy Testament nie mówi, jakoby Żydzi łaknęli krwi ludzkiej; wręcz przeciwnie, stwierdzono wyraźnie w Biblii, w prawach Mojżesza i w żydowskich przepisach zwanych po hebrajsku Talmud, że nie powinni kalać się krwią. Ci, którym zabroniono choćby skosztować krwi zwierzęcej, na pewno nie mogą łaknąć krwi ludzkiej (1) ponieważ sama rzecz wzbudza grozę (2) ponieważ natura tego zabrania (3) ponieważ więzy człowieczeństwa również łączą Żydów z chrześcijanami, oraz (4) ponieważ nie narażaliby umyślnie swojego życia i majątku[11].
Prof. Israel Jacob Yuval z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie w artykule opublikowanym w 1993 r. stwierdził, że oskarżenia o mord rytualny względem Żydów mogą mieć swoje korzenie w wydarzeniach z XII w. Podczas I wyprawy krzyżowej zdarzały się przypadki, kiedy to niektórzy wyznawcy judaizmu woleli raczej zabić własne dzieci i popełnić samobójstwo, niż stać się obiektem przymusowej konwersji. Według Yuvala chrześcijanie mieli wówczas nabrać przekonania, że skoro Żydzi są w stanie mordować swoich potomków, to mogą to czynić także z chrześcijańskimi dziećmi.
Przypisy:
↑ W ogóle nie zbliży się do żadnego zmarłego, nie narazi się na nieczystość rytualną ani z powodu ojca, ani z powodu matki. (Kpł, 21:11).
↑ Cyt. za: Joshua Trachtenberg: Diabeł i Żydzi. Średniowieczna koncepcja Żyda a współczesny antysemityzm. Łódź: Uraeus, 1997, s. 119. ISBN 83-85732-51-9.
↑ Lily Galili: And if it’s not good for the Jews? (ang.). Haaretz, 18 lutego 2007. [dostęp 18 czerwca 2009].
↑ Israel J. Yuval: Two Nations in Your Womb: Perceptions of Jews and Christians in Late Antiquity and the Middle Ages. University of California Press, 2006. ISBN 0520217667.
Ostatnio zmieniony 20 kwie 2012, 18:42 przez
Krzysiek, łącznie zmieniany 2 razy.
"ŚWIADOMOŚĆ jest jak wiatr,
o którym można powiedzieć, iż wieje,
ale nie ma sensu pytać o to,
gdzie jest wiatr, kiedy n i e wieje."
_________________
Z Foresta Gump`a"