Z tego powodu, kiedy rodziłaś się, stanął przy tobie twój opiekuńczy anioł - jeden z wielu, który w każdej chwili jest przy tobie - położył swój palec na twoich ustach i szepnął do ciebie "ćśsiii", żebyś nie mówiła, nawet samej sobie o tym co wiesz - stąd się bierze wgłębienie pod nosem na wardze - to odcisk anielskiego palca.
Żyjemy doświadczając różnych wydarzeń, które jednak komponują się w jedną wspaniałą całość - jeśli tylko jesteśmy się w stanie otworzyć na ich wspólne pochodzenie - wszystkie one pochodzą od nas samych.
Tutaj jest miejsce na połączenie wolnej woli i przeznaczenia - jedno i drugie współgra w naszym życiu.
drogę wytyczamy sami zgodnie z wszelkimi zasadami wolnej woli, ale nie wolno nam o niej pamiętać, aby odniosła ona zamierzony cel.
Rzeka życia niesie nas - kiedy rozluźnisz się na wodzie, ona uniesie cię i nie stanie ci się żadna krzywda, ale kiedy brak ci pewności, kiedy chcesz unieść nos wyżej nad wodę, żeby na pewno mieć jak oddychać, wtedy zaczynamy się kołysać na wodzie - raz idziemy w górę, a raz w dół.
Kiedy zaczynamy walczyć z wodą, która ma za zadanie prowadzić nas z prądem naszej własnej rzeki życia, wtedy zdarza się, że jakaś fala nas przykryje, że stracimy na chwilę dech - ale kto wytwarza fale? To my sami sobie wytwarzamy fale na spokojnej tafli rzeki życia, kiedy machamy rękami wypełnieni strachem. Każde wydarzenie jest w swojej esencji wypełnione miłością i jego zadaniem jest nas czegoś nauczyć - często dostrzegamy naukę po wielu latach, nie często jesteśmy w stanie dostrzec tkwiącą u podstaw miłość.
Rzeka prowadzi nas obranym przez nas samych kursem, ale zdarza się, że to co pojawia się na naszej drodze jest tak miłe nam, że nie chcemy tego pozostawić, kiedy rzeka płynie dalej a tamta rzecz/wydarzenie pozostają z tyłu - wtedy wbijamy swoje palce i pazury w tę rzecz, trzymamy się jej ile tylko mamy sił - a rzeka nieśpiesznie płynie dalej i ciągnie nas ku następnym rzeczom - być może jeszcze piękniejszym i jeszcze cudowniejszym niż tamto. Wielu z tych rzeczy możemy nie zauważyć uczepieni tego, co już wypełniło swoje zadanie i walczący, by to zachować.
Rzeka czasu jest nie spieszna, ale ostatecznie również nieustępliwa - ciągnie nas dalej - jeśli się trzymamy ze wszystkich sił tego co już nie jest dla nas, wtedy rodzi się ból, ale znowu sami sobie go sprawiamy, nie widząc znaczenia tego co było i tego co będzie, nie rozumiejąc, że za zakrętem rzeki przygotowane są dla nas wspanialsze rzeczy. Niczyja rzeka życia nie prowadzi go po prostu przez bezcelowe cierpienia, mimo to wielu cierpi, trzymając się tego co przeminęło lub tego co właśnie przemija. Właśnie dlatego wschodni mędrcy mówią: "Puść się" - jest to lekarstwo na wszystkie cierpienia, jakie sami sobie wyrządzamy, niesieni swoją własną rzeką, na której drodze sami ułożyliśmy to, co nas spotyka w takiej kolejności i obszarze działania, jak uznaliśmy za najlepsze dla nas samych.
Puść się i pozwól, by nurt niósł cię ku kolejnym wydarzeniom, które uznałaś za godne przeżycia, zanim jeszcze nie uciszył cię twój pomocny anioł
Puść się tego co cię powstrzymuje i daj się ponieść, bo nic złego nie może cię spotkać - przecież sama wybrałaś swoją drogę, a sama wiesz najlepiej czego pragniesz i potrzebujesz
To ze nie zawsze dostajemy to czego chcemy wynika stąd, że nie zawsze chcemy tego, czego potrzebujemy
Nie widzimy całości, ale układaliśmy wszystkie elementy widząc całość
Bądź pewna siebie, swojej rzeki i tego, że się tobą zaopiekuje najlepiej
bo to właśnie ty
wypatruj tego co przyniesie nowy dzień - jest tam całe mnóstwo cudowności
