Re: Przemijanie.Przypowieść o pierścieniu

1
Król zażądał kiedyś od mędrców na dworze:
- Robiony jest dla mnie piękny pierścień.
Mam jeden z największych diamentów.
Chcę w pierścieniu zachować ukryte przesłanie,
które może mi pomóc w nagłej potrzebie.
Musi być bardzo małe,
by dało się je ukryć pod diamentem w pierścieniu.
Byli tam sami mędrcy, wielcy uczeni, potrafiący pisać olbrzymie traktaty.
Ale podać przesłanie mające dwa lub trzy słowa,
które mogłyby pomóc w chwili nagłej potrzeby …
Myśleli, patrzyli w swe księgi, ale nic nie mogli znaleźć.
Król miał starego sługę, którego traktował niemal jak ojca,
był bowiem też jego sługą.
Matka króla wcześnie zmarła, sługa opiekował się nim,
nie był więc to zwykły sługa.
Król bardzo go szanował.
- Nie jestem mądry ani wykształcony,
ale znam takie przesłanie, bo jest ono tylko jedno
– rzekł starzec.
– Ci ludzie nie mogą Ci go dać, może dać je tylko mistyk,
ktoś, kto sam je urzeczywistnił.
Przez całe moje długie życie w pałacu spotykałem różnych ludzi,
a kiedyś spotkałem tu mistyka.
On też był gościem twojego ojca, a mnie oddano na jego posługi.
Gdy wyjeżdżał, w geście podziękowania za wszystkie moje usługi
dał mi to przesłanie.
Sługa napisał je na małym kawałku papieru,
złożył go i powiedział do króla:
- Nie czytaj go, zachowaj je ukryte w pierścieniu.
Otwórz go tylko wtedy, gdy wszystko inne zawiedzie,
gdy nie będzie już żadnego wyjścia.
Taki czas nadszedł wkrótce.
Kraj został zaatakowany i król stracił swe królestwo.
Uciekał konno, by ocalić życie, ścigali go jeźdźcy wroga.
On był sam, a ich było wielu.
Dojechał do miejsca, gdzie kończyły się wszystkie ścieżki ….
urwisko i głęboka przepaść. Gdyby w nią wpadł, byłby to jego koniec.
Nie mógł zawrócić, wróg był tuż za nim,
słyszał dźwięk podków ich koni.
Nie mógł jechać dalej … nie było żadnego innego sposobu…
Przypomniał sobie o pierścieniu.
Otworzył go, wyjął papier.
Było tam maleńkie przesłanie o wielkiej wartości,
które brzmiało po prostu:
“To też minie”.
Wielka cisza nastała, gdy król przeczytał to zdanie.
“To też minie”.
I minęło.

Wszystko mija, nic w tym świecie nie trwa takie samo.
Wrogowie ścigający go musieli widocznie zgubić drogę w lesie,
pojechali gdzieś indziej, bo odgłosy kopyt stopniowo ucichły.
Król był ogromnie wdzięczny słudze i nieznanemu mistykowi.
Te słowa sprawiły cud. Złożył papier, włożył go z powrotem do pierścienia,
zebrał swe wojska i odzyskał królestwo.
Gdy wjeżdżał do stolicy jako zwycięzca, było wielkie święto
– wszystko w całym mieście, muzyka, tańce, a on był bardzo dumny z siebie.
Przy jego rydwanie szedł starzec, który rzekł:
- Teraz też jest to prawdą
– spójrz na to przesłanie jeszcze raz.
- Co ty mówisz? – rzekł król.
– Teraz jestem zwycięzcą, ludzie świętują.
Nie jestem już w rozpaczy, w sytuacji bez wyjścia.
- Słuchaj, panie. Ten święty powiedział mi,
że to przesłanie nie jest tylko na czas rozpaczy, ale też na czas przyjemności.
Nie tylko na czas klęski, ale też na czas zwycięstwa,
nie tylko wtedy, gdy jesteś ostatni, ale też wtedy, gdy jesteś pierwszy.
Król otworzył pierścień, przeczytał przesłanie:
“To też minie”… nagle taki sam spokój, taka sama cisza,
pośród tłumów, cieszących się, świętujących, tańczących …
tylko teraz znikły duma i ego.
Wszystko przemija.
Król zaprosił starego sługę do rydwanu.
- Czy jest coś więcej? – zapytał go.
– Wszystko przemija… Twoje przesłanie bardzo mi pomogło.
Starzec odpowiedział:
- Trzecie, co ten święty powiedział, to
“Pamiętaj, wszystko przemija. Tylko ty trwasz; trwaj wiecznie jako świadek”.
Wszystko przemija, ale ty trwaj.
Obrazek
http://zenbudda.blogspot.com/search?q=P ... iu&x=0&y=0
Ostatnio zmieniony 22 gru 2013, 14:42 przez Gość, łącznie zmieniany 2 razy.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Bajki i przypowieści”

cron