Artur pisze:Z mojej perspektywy sprawa wygląda tak, że kartami mogą zajmować się wyłącznie ludzie dojrzali (emocjonalnie i psychicznie). Rozciągam to także na grupę korzystających z porad i opinii tarocist/ów/-ek.

Ja rozciągnałbym tą słuszną uwagę również na inne gry karciane np. poker.

I słusznie byś zrobił

Arturze jeszcze jest inne pytanie, czy ja jestem dojrzały emocjonalnie i psychicznie? Jak to sprawdzić?

A tutaj dochodzimy do klasycznej pozycji w świecie abrakadabry - drzewiej bywało, że adept sztuk tajemnych zdobywał wiedzę pod okiem swojego mistrza lub mentora - i takowy, obserwując postępy w gnozie ucznia, stwierdzał czy może on iść dalej swoją ścieżką czy też powinien się zatrzymać i dokształcić zanim zrobi kolejny krok. W efekcie gdy w końcu otrzymywałeś od niego własną talię posiadałeś już stosowne przygotowanie teoretyczne, poznałeś standardy etyczne sztuki, i miałeś wykształcone zachowania z dziedziny BHP pracy z kartami, a dodatkowo mogłeś liczyć na wiedzę i wsparcie swojego prowadzącego na kolejnych etapach nauki i pracy. Ujmując to prozaicznie - miałeś Wielkiego Szu na użytek własny. Tenże stwierdzał 'chłopie możesz pracować dalej, albowiem ja, twój Szu, widzę, że masz dryg do tej pracy, poza tym dojrzałeś do używania kart'.

Ujmując to samo jednym słowem - inicjacja - kiedyś istniała, a o tym, czy dojrzałeś decydował ktoś inny niż Ty sam. Jeśli przypadkiem objawiał się talent, który zdobywał wiedzę samodzielnie i uczył się na własnych błędach to był to wyjątek a sytuacja należała do sporadycznych i mocno niecodziennych. Niemniej czasy się zmieniły, i gość, który wszystko robi sam w oparciu 'o materiały' (najczęściej z internetu i podejrzanej proweniencji) to taki współczesny standard. Sam się inicjował, sam uznał, że się nadaje, sam zdobył wiedzę i sam ją upowszechnia. A, że czasami ktoś inny ponosi koszty jego pomyłek? Nic go to nie obchodzi, bo też nikt nie nauczył go, że powinno.

Sumując:

Wybór należy do Ciebie. Możesz nowomodą uznać, że się nadajesz. Będziesz cool, trendy, jazzy czy co tam jeszcze. W dowolnej szkole ezo uzyskasz dyplom za stówkę i będziesz miał potwierdzenie. Możesz także poszukać sobie nauczyciela z tradycyjnej szkoły. Nie będziesz co prawda na topie, dyplom tarocisty otrzymasz za 10 lat (jeśli w ogóle go otrzymasz, bo mistrze tej kategorii dyplomów nie rozdają), a pierwszy lepszy szczeniak po lekturze komci na fejsie zaproponuje Ci darcie łacha z Twoimi antycznymi poglądami

Ps. Znasz to skądś?

Arturze w filmie Wielki Szu, "sztafeta" i przekaznie pałeczki zabolała, ale adept był pewny, ze sobie w sztuce poradzi. Pomimo pozornego wykolejenia w zyciu.

Celowo wspomniałem tytuł filmu i przywołałem tym samym jego fabułę. Inicjacja nie zawsze jest przyjemna. Czasami cena do zapłacenia bywa wysoka. Gdy jednak ją odbędziesz, gdy zapłacisz za nią w sposób wymierny i odczuwalny wiesz, że sobie poradzisz, wiesz, że dojrzałeś do uprawiania sztuki. A wiesz o tym, bo ktoś pomógł Ci to stwierdzić. Prowadził Cię wystarczająco długo i przekazał całą wiedzę, którą powinieneś posiadać abyś dalej mógł sobie radzić samodzielnie.

Dlatego też moje stwierdzenie o dojrzałości emocjonalnej i psychicznej jest na swój sposób przewrotne w perspektywie obecnych warunków - zakłada, że ktoś stwierdzi patrząc na Twoje życie 'nadajesz się' (myśl taka, sama w sobie, jest nie do przyjęcia dla ezoterycznych tabunów - zaburza im strumień samowystarczalności - autoinicjacji - przekonanie o zjedzeniu wszystkich rozumów świata w oparciu o 'objawienie')

A co myslisz o takiej postaci, która w tym filmie zagrał Strasburger. Wielkim Szu nie był i bardzo dobrze o tym wiedział, nawet aspiracji na wielkiego Szu nie miał. A jednak świtnie sobie radził w życiu.

Był 'tylko Szu' I jak przystało na dobrego rzemieślnika dobrze sobie radził zdobywając wiedzę zgodnie z kanonami sztuki

Andra pisze:A kto Ci broni isc do lasu i przezywac? Ja takze nie wierze w tarota bo nie o wiare tu chodzi, ale jesli tego nie zalapales to tracisz tu czas. Ja opowiadam mojego tarota, a o nim kazda opowiesc jest inna, bo kazdy z nas jest inny. Jaka bylaby Twoja? Jaka jest?

Ok, to możesz mi postawić a poznamy odpowiedź. Jednak z powodu wyniku nie zamierzam się zabijać. :black2:

Arturze a jeśli Poker mnie nie interesuje po prostu to jestem niedojrzały? A jeśli wolę Sudoku?

Nebogipfel pisze:Arturze a jeśli Poker mnie nie interesuje po prostu to jestem niedojrzały? A jeśli wolę Sudoku?

A grasz w pokera lub sudoku czy tylko chcesz usłyszeć jak Cię postrzegam?

Gram w Sudoku. Nie chodzi mi o postrzeganie, tylko czy gra w jakąś grę to jedyne kryterium do stwierdzenia czy ktoś jest dojrzały.

Nebogipfel pisze:Gram w Sudoku. Nie chodzi mi o postrzeganie, tylko czy gra w jakąś grę to jedyne kryterium do stwierdzenia czy ktoś jest dojrzały.

A sugerowałem coś takiego? Ja lub ktokolwiek z wypowiadających się w tym wątku?

Tak to odebrałem - bawiący się Tarotem są dojrzali a reszta nie.

Może miast zajmować się wrażeniami skoncentrujesz się na słowie pisanym. Wyjaśniałem Ci to już raz:

http://imladis.p2a.pl/viewtopic.php?pid=185080#p185080

- ale jeśli sobie życzysz mogę wyjaśnić to ponownie.

Czyli ciągle żartujesz? I czemu kontynuujesz? Kawał opowiedziany drugi raz już tak nie śmieszy.

A Ty ciągle zadając to samo pytanie na co liczysz?

..być może w tym żarcie będzie jakieś głębsze dno?

Przecież drugie dno nie istnieje

Nebogipfel pisze:Tak to odebrałem - bawiący się Tarotem są dojrzali a reszta nie.

Dziwnie to odbierasz, mozliwość nie oznacza przymusu i dotyczy to wielu dziedzin. Jeśliby dojrzałość oznaczała przymuszanie do czegoś to lepiej by było niedojrzewać;)

Abesnai pisze:Chyba również wierzący w "magię kart" Tarota Bo jaki byłby np. sens nauki posługiwania się kartami bez samej wiary ?
Chyba, że stricte ze strony poznawczej, dla własnego doświadczenia

W Tarota wierzyć nie trzeba, by wróżyć. : ) Wiarę weryfikuje Czas : )
To tak najkrócej...

Największym wrogiem rozwoju jest nie sceptycyzm, ale negacja. Gdy czegoś nie znam, czegoś nie wiem, a zamykam się na to, ograniczam swoje poznanie. A tym samym ograniczam siebie.

: )

świetnie, trzeba zrobić liste użytkowników cierpiących na chorobe co sie nazywa negacja i negować ich negacje albo ignorować

Można śmiało i bez pudła napisać, że wątek założony tutaj dawno temu zakończyłem, jako proces, próbą pewnego podsumowania. Dla celów dydaktycznych pozwalam sobie zamieścić tutaj link do podsumowania (w cyklu kilku odsłon), który publikowałem w sieci:

https://andhy.wordpress.com/category/ta ... nspiracje/

człowiek sam powinien być kreatorem swej przyszłości , w odnajdywaniu sensu życia , karty nie powinny go w tym zastępować

Jak we wszystkim. Można używać różnych narzędzi służących odnajdywaniu sensu, o którym piszesz. To, że w niektórych przypadkach narzędzia stają się protezami to skutek patologii a nie zamierzeń, czy też deklaracji programowych

Artur pisze:Można używać różnych narzędzi służących odnajdywaniu sensu, o którym piszesz.

no tak , małe dzieci bawią sie klockami wiec dlaczego duże ludzie nie mogli by uzywać kart , na jedno wychodzi gdyż nie wiemy co maluch widzi w swej układance

Każdy przedmiot użytkowy stymulujący zwoje do pracy uważam za pożyteczny