Często słyszy się, że ktoś "zmarnował życie".
Ludzie mówią tak zarówno o sobie, jak i o innych.

Czy można powiedzieć, że ktoś "zmarnował życie"?
Czy jakiekolwiek życie może być "zmarnowane"?

Faktem jest, gdy aspiracje są w konflikcie z osiągnięciami, potocznie określa się jako zmarnowane życie.
Jednak uważam,że życie jest wartością samą w sobie, a aspiracje winny być w zgodzie z możliwościami i wtedy mamy harmonie, a to jest naszym celem.
Wygórowane oczekiwanie /a nawet samo oczekiwanie/ jest przyczyna frustracji, a szczęściem jest akceptacja samego siebie.
Nie! życia nie można zmarnować.

Amm, ale nie zawsze aspiracje są w zgodzie z możliwościami, i bynajmniej, to nie musi być efekt świadomy. Można się w to wpędzać z różnych przyczyn.

"Zmarnowane życie", dla mnie to nie istnieje. Mam kilka wyborów za sobą, które troszkę przesunęły ten punkt w którym jestem teraz, ale teraz widzę, że wszystko jest w odpowiednim czasie. Tu musiałam trochę odczekać, tutaj nieco przyspieszyłam i jestem zadowolona z takiego obrotu spraw. Może czasem będę miała takie poczucie, ale ono nie jest związane z całokształtem życia, tylko konkretnymi elementami. Potem jednak myślę - cholera jasna, robisz co lubisz i wiesz, że to dla ciebie dobre

Krzysztof K pisze:Często słyszy się, że ktoś "zmarnował życie".
Ludzie mówią tak zarówno o sobie, jak i o innych.

Czy można powiedzieć, że ktoś "zmarnował życie"?
Czy jakiekolwiek życie może być "zmarnowane"?

uważam że można zmarnotrawić swój czas obecności

a czas nienawidzenia - zmarnowany?

a czas krzywdzenia - zmarnowany?

a czas przegapiony?

a czas odłożonych marzeń, szans ...

a czas depresji - tej zbyt i za długo - niebytu bliznami tylko obecnego

marnowanie czasu na to forum
marnowanie czasu na prace
marnowanie czasu na gry
marnowanie czasu to życie

...Nic nie jest takie, jakie się postrzega na pierwszy rzut oka...
Jesteśmy istotami duchowymi i jako takie jesteśmy wieczni...Czas linearny nas nie obowiązuje, bo jest sprytnie spreparowaną kotarą zapomnienia,byśmy myśleli i działali jak ludzie. Żadna chwila , żadna myśl nie jest zmarnowana .Każde działanie jest częścią składowa jakiegoś planu danej osoby... Radość i rozpacz to dwie strony tej samej monety energetycznej, dzięki której powrócimy do macierzy...Tak jest z każdym doświadczeniem , myślą ,emocją...
Od momentu opuszczenia Żródła do momentu stopienia się z nim jestesmy w ruchu ,żyjemy , tworzymy świat materialny a przy okazji siebie samych...Jak do tych działań ,myśli są podłączone sterowniki radości , szczęścia jest nawet fajnie, ale jak sa wyłączone to pragnie się się ,,wyciągnąć wtyczkę z kontaktu" i zatopić się w niebycie , by wahadło emocji przestało wymuszać na nas ruch myśli , działania.... Pragnie się tej ciszy ..niemyślenia....,by ,,usłyszeć " własną egzystencję..poznać własne żródło..odpocząć od ludzkich uwarunkowań.

Krzysztof K pisze:Często słyszy się, że ktoś "zmarnował życie".
Ludzie mówią tak zarówno o sobie, jak i o innych.

Czy można powiedzieć, że ktoś "zmarnował życie"?
Czy jakiekolwiek życie może być "zmarnowane"?

Fakt. Sporo osób posługuje się tym terminem. Sporo wierzy, że oddaje on ich osobistą rzeczywistość. W tym, indywidualnym, znaczeniu stwierdzenie jest prawdziwe.

Krzysztof K pisze:Często słyszy się, że ktoś "zmarnował życie".
Ludzie mówią tak zarówno o sobie, jak i o innych.

Czy można powiedzieć, że ktoś "zmarnował życie"?
Czy jakiekolwiek życie może być "zmarnowane"?

Na jaki sposób można "zmarnować życie" ... ? Trzeba by było jakieś konkretne kryteria obrać.

Życie jest chyba zmarnowane wtedy gdy nigdy nie byliśmy szczęśliwi, a siedząc w chwili obecnej stwierdzamy, że nic już nie chce nam się z tym zrobić ..

Zmarnowane, wykorzystane, przezyte. Spedzone na zyciu.... Lub na zatrzymanych w pamieci minutach...szansach, okazjach. Moze gdybym cos tam wtedy jakos tam inaczej, byloby inaczej teraz? Ale nie dla mnie przeciez, wowczas nie bylabym ta ktora jestem- a byc moze ta inna ja siedzialaby teraz zalujac ze nie zrobila tego co zrobilam ja? Kim bylabym gdyby nie moje zycie- moje poprzez to wszystko czego nie wykorzystalam i czego nie zmarnowalam... czasami chce mi sie wszystko i wowczas tancze, a czasem nie chce mi sie nic, i milcze. Czasami czas mnie goni, czasem smieje mu sie w nos...zyje, nie marnujac czasu ani go nie wykorzystujac, krople czasu we mnie zmieniaja sie w zycie. Ani zmarnowane ani nie wykorzystane, po prostu zywe, raz bardziej kolorowe raz mniej...

to warto się starać czy nie warto?

baabcia pisze:to warto się starać czy nie warto?

warto być w drodze

Zawsze w niej jestesmy. To zwie sie zyciem:). Warto chciec zyc, a reszta znajduje sie sama

Andra pisze:Zawsze w niej jestesmy.

nie zawsze

Tak? A kiedy nie?

kiedy zamieniamy sie w pasożyta

Crows, kazde istnienie ma sens, te pasozyty takze wykonuja pozyteczna prace. Zapytaj ktoregos:). To z Twojej wybujalej perspektywy tak to widac...natura nie tworzy niepotrzebnych istnien, moze pasozyt ma Ci uzmyslowic ze nim nie jestes? Nie zadzieraj nosa, pochyl sie nad robaczkiem...dokas pelznie, tez ma jakas droge...

nie pouczaj mnie jak ma wygladać społeczeństwo pełne pasozytów , miałem z nimi do czynienia , tak patrząc filozoficznie oni też sa potrzebni ale komu tobie bys miała kontrast dla wybujałej :świntości " ?

A czy ja swieta jestem...haa:D naprawde tak mnie postrzegasz? No no...
Nie pouczam Cie, ani mi to w glowie. Przypominam tylko zebys nie zapominal o sobie. Nigdy nie wiadomo bowiem co w ostatecznym rozrachunku okaze sie zmarnowanym a co skorzystanym. To dwie strony tego samego Crows, nie sadzisz? Tak jak ten ktory daje i bierze:). To jedno zycie.

nie będę z tobą beblał na daremno

Przypomniała. pouczyła, postraszyła i ostatnio opowiedział jak Bóg ma swoja boskość rozliczyć

na wszystko jest pora i miejsce

nie marnujmy życia

Przeżyć swoje życie to znaczy jak najlepiej wykorzystać swoje mozliwości umiejetności tu i teraz.
Myslę,że każdy w jakimś tam stopniu to realizuje mniejszym większym i nawet pozornie ''zmarnowane życie''też jest ma jakąś wartość.

Moim zdaniem, nie ma czegoś takiego jak obiektywnie zmarnowane życie. Możemy czuć, że je zmarnowaliśmy, kiedy nie osiągnęliśmy zamierzonych celów, nie spełniły się nasze marzenia i nie byliśmy szczęśliwi. Ale zawsze jakaś wartość w tym życiu była, choć często zdarza się, że tego nie zauważamy. Większość ludzi myśli subiektywnie. Być może "marnując czas" na forum, pomogliśmy komuś - a to już nadaje wartość naszemu życiu. Tylko taki przykład, ale można by było je mnożyć bez końca.

Sadze ze o zmarnowanym zyciu mozna mowic dopiero po jego zakonczeniu, a nie w trakcie zycia. A po zakonczeniu zycia mysle ze postrzegamy to juz nieco inaczej. To jedno. A mowiac o zmarnowanych okazjach, szansach- warto pamietac ze postrzegamy je z oddali czasu, gdy stalismy przed nimi- moze nie byly dla nas albo my dla nich wowczas. Wiec nie byly tym co widzimy teraz, tak jak my nie bylismy tymi ktorymi jestesmy. Z tym co bylo mozna zrobic dwie rzeczy: spojrzec z wdziecznoscia za to ze uczynilo nas tymi ktorymi jestesmy, ze poprzez popelnione bledy czegos nauczylismy sie, albo zalowac tego czego nie bylo, przy okazji przegapiajac to co jest. Co jest lepsze?

Poczucie zmarnowanego życia...jako antytalencie do wszystkiego...uważam że to porażka,mimo że niedawno się zaczęło.
Choć z 2 strony,trochę szkoda że tyle lat,a niczego się nie osiągnęło.
Jedna rzecz musi być spełniona,umrzeć ale nie w poczuciu bezsensu.

oczywiscie,ze o zmarnowanym zyciu mozna mowic dopiero pojego zakonczeniu.Dopoki czlowiek zyje zawsze moze podniesc jakosc swojego zycia!

Arhol, a Ty juz sprobowales wszystkiego i wszystko o sobie wiesz by stwierdzic ze nie masz talentu do niczego? Wiesz- zyje juz tak dlugo i wciaz ucze sie siebie, wciaz odkrywam cos nowego- w sobie. I wciaz nie wiem na co mnie jeszcze stac. Przezyte lata nauczyly mnie jedynie na co mnie nie stac, do czego nie jestem zdolna. Ale do czego jestem...ho ho...ktoz to wie przed czasem.
A co chcesz osiagnac w zyciu, poprzez nie? Masz jakies sprecyzowane, konkretne plany, zamierzenia? Bo wiesz- mozna marzyc o rzeczach wielkich. Ale realizuje sie je malymi kroczkami, od- do. Inaczej nie da sie. Wiec najpierw wiedziec co sie chce a potem jak to osiagnac. Powoli i do przodu. Samo pod drzwi nie przyjdzie, trzeba jednak samemu przekroczyc prog, prawda?