Imladis

Tak, z innej perspektywy.
Ale i tak jestesmy wszyscy ta maka prima sort, wiec nie musimy sie nia stawac, trzeba wiec pomoc zrozumiec to tym ktorzy sa nieswiadomi tego. Ot i cala filozofia. Ty mowisz: nim powrocisz do zrodla. Jestes zrodlem, nieswiadomosc nie sprawia ze ono nie istnieje lub jest daleko przed nami. Nieswiadomosc zaciera obraz.

Tak jest. Tak samo, jak nieświadomość, że możemy sobie się przyjrzeć i zmienić w sobie coś, zanim trafimy do młyna . Bo na etapie, na którym jesteśmy, sami tworzymy nasze życie 'tu i teraz'.

Zawsze tworzymy, i doswiadczamy, i tworzymy, i doswiadczamy...
Sadze ze wieksza swiadomosc powoduje ze to co zbedne, niepotrzebne, to co przeszkadza- opada z nas samo, i coraz wiecej nas ...w nas, coraz mmiej tego mroku. Nie bardzo wiem kto mialby sie sobie przygladac? Zycie czlowiekowi, czlowiek zyciu? Lidko, jestesmy tacy jakimi uczynil nas swiat, powrot do siebie pozwoli nam odnalezc tych ktorymi jestesmy w istocie, i nie trzeba bedzie walczyc z zyciem, ze soba, zmieniac sie...to samo odejdzie, gdy przybedzie swiatla

Bez zmian nie ma rozwoju. Gdybyśmy byli tacy idealni w samym swym jestestwie to ciało i to życie byłoby nam zbędne i nie bylibyśmy na nie skazani.

Zatem niech przybędzie Światło! Dla mnie wraz ze świadomością, dla Ciebie - jak sobie sama życzysz

PS. Ale to nie świat nas 'uczynił', my sami jesteśmy twórcami nas samych. Każdą nasza myślą, decyzją, wyborem stwarzamy siebie od nowa, albo może przekształcamy. Jesteśmy inni wraz z procesem nabierania świadomości, mimo iż wciąż jesteśmy tymi samymi istotami.

Ale, oczywiście, to jest tylko moje zdanie, Ty masz pełne prawo miec inne.

Nebogipfel pisze:Bez zmian nie ma rozwoju. Gdybyśmy byli tacy idealni w samym swym jestestwie to ciało i to życie byłoby nam zbędne i nie bylibyśmy na nie skazani.

Bardzo mi się podoba Twój wniosek, Nebo. Jestem tego samego zdania

Lidka, swiatlo nie musi przybywac, ono jest, tylko Ty najwyrazniej nie jestes swiadoma go...szukasz argumentow na sile, czy rozwoj nie jest tozsamy z przemianami w nas zachodzacymi? Nikt nie istnieje w oderwaniu od swiata, tworzymy ten swiat kazda mysla, czynem, on wplywa na nas, jestesmy jedoscia, pomimo roznych form materialnych.
Nebo, jesli uwazasz ze zostales skazany na zycie, wspolczuje z calego serca. Wiec zmieniaj sie- jak sadze na lepsze, daz do rozwoju duchowego...walcz ze soba, z zyciem. Tworz jakies urojone cele w postaci drogi samodoskonalenia sie aby dotrzec w koncu, po ciezkiej pracy(?) do zrodla. Przy okazji przegapisz to co juz masz-zycie. Tego wlasnie naucza Lidka, wmawiajac ze jestesmy niedoskonali, i musimy w pocie czola przeistaczac sie z ciemnosci w swiatlo. My- zycie jestesmy doskonalym swiatlem. Tu i teraz, niedoskonale sa nasze ludzkie formy- w tym Lidko takze uwarunkowany umysl. Wiec zamiast tego do czego przekonujesz, sensowniej byloby pozwolic sobie dojrzec to swiatlo, uswiadomic sobie jednosc ze wszystkim co istnieje. Zyc w harmonii, ze soba, a wiec i ze swiatem. Ale do tego trzeba wyjrzec poza swoj umysl, odnalezc cisze ponad nim... nie przekonuj mnie ze jestem optymistka czy pesymistka, poniewaz nie jestem, swiadomosc siebie powoduje ze i jedno i drugie staje sie niepotrzebne, opada samo

Tak co do tematu to nie jestem ani jednym ani drugim, jestem osrywaczem.

nieprawda, nie jestes Nass. Wiesz ze nie jestes.
Optymizm kojarzy mi sie z facetem ktoremu spadla cegla na leb, a on mysli: dobrze ze tylko jedna, mogly dwie...
Bo i coz znaczy: pozytywny stosunek do swiata...lub negatywny. Czy nie zdrowiej miec normalny stosunek(..bez skojarzen pls), nie szukac ani jasnych ani ciemnych stron tego samego przeciez zycia? Widziec je takim jakim jest: czasem radoscia, czasem bolem...ta roznorodnosc jest naszym bogactwem, coz warta sama radosc, ciurkiem, bez wytchnienia...ile mozna zazerac sie slodkim? Wiec czy nie zdrowiej miec swiadomosc ze radosc, placz- sa chmurami, przychodza by odejsc, odchodza by zrobic miejsce nastepnym chmurkom, radosci, gniewu, smutku, smiechu....pozwolic im plynac.
Niebo pozostaje niebem

Andra pisze:nieprawda, nie jestes Nass. Wiesz ze nie jestes.
Optymizm kojarzy mi sie z facetem ktoremu spadla cegla na leb, a on mysli: dobrze ze tylko jedna, mogly dwie...
Bo i coz znaczy: pozytywny stosunek do swiata...lub negatywny. Czy nie zdrowiej miec normalny stosunek(..bez skojarzen pls), nie szukac ani jasnych ani ciemnych stron tego samego przeciez zycia? Widziec je takim jakim jest: czasem radoscia, czasem bolem...ta roznorodnosc jest naszym bogactwem, coz warta sama radosc, ciurkiem, bez wytchnienia...ile mozna zazerac sie slodkim? Wiec czy nie zdrowiej miec swiadomosc ze radosc, placz- sa chmurami, przychodza by odejsc, odchodza by zrobic miejsce nastepnym chmurkom, radosci, gniewu, smutku, smiechu....pozwolic im plynac.
Niebo pozostaje niebem

Dokładnie - optymista na widok napełnionej w połowie szklanki powie, że jest do połowy pełna, pesymista, że jest w połowie pusta - a może lepiej po prostu powiedzieć, że jest napełniona w połowie ? tak robią realiści.

czyli po prostu widziec to co jest, a nie to by sie chcialo lub to czego nie chcialoby sie widziec

Andra pisze:czyli po prostu widziec to co jest, a nie to by sie chcialo lub to czego nie chcialoby sie widziec

No, niestety, jest to, co każdy sam wybiera w danym momencie, świadomie, albo nieświadomie, zgodnie z nastrojem ... Jeden zabarwi pozytywnie, drugi negatywnie...

(podział na pesymistów i optymistów wziął się z chęci pomocy ludziom negatywnie nastawionym do życia, żeby żyło im się łatwiej)

Osobiście uważam, że ludzie są pesymistami tak czy owak.

aha, czyli to o czym powiedzial Snajper do ktorej kategorii zaliczysz?
Ta szklanka, ani JUZ w polowie prozna, ani JESZCZE do polowy pelna?

A czemu do połowy?
A tlen za przeproszeniem to co? Nic?
Może więc cała jest pełna?
A jeśli budzi wspomnienia to jest nimi do połowy napełniona lub pusta?
Czy dom pełen wspomnień jest nimi do połowy pełny?
A jeśli nie patrzymy z góry a szklanka jest nieprzezroczyta to skad wiaodmo, że w niej coś jest?

ale szklanka jest jakby co

O ile to nie projekcja naszego umysłu.

jesli jest, to my takze. Jak to bylo.,i wszystkie rzeczy widzialne i niewidzialne...?

Widzalnie/niewidzialne przez co, kogo?
Które sa widzialne a które nie?
Komórka gołym okiem jest niewidzialna, pod mikroskopem jest widzialna.
Czyli niewidzialne może być widoczne.
Tajemnicą jest tak zwane serce a czasami bywa i rozum.
W przypadku szklanki sprawa wydaje się prostsza.

aaa Nebo, tworzysz...

Oj - Nebogipfelu- pięknie to napisałeś,szczerze.Ale prawdę mówiąc nie zdarzyło mi się nigdy,aby zobaczyć coś czego nie ma.......Aż mi ciarki przeszły po skórze,nadchodzi Święto Zmarłych i wolałabym się o czymś takim nie przekonywać.Brrrr........