Imladis

Ja bym zaproponował test na to czy jesteśmy optymistami czy raczej pesymistami.


http://www.testyopinie.pl/test/16/optym ... mista.html
[color=#RRGGBB][/color][color=#RRGGBB][/color][color=#RRGGBB][/color]

[Edit lufestre: przenoszę z "Pozytywna energia" żeby odpowiedzi na linka nie zabiły tematu Fiodora]

Edit 2: UWAGA, test jest płatny po rozwiązaniu.

Jak widze takie testy gdzie trzeba płacić by poznać jego rozwiązanie, to jestem pełen optymnizmu, że zbyt wielu się na to nie łapnie :]

Wspieram Twój optymizm caly

Ha, nie zauważyłam. Zaraz to jakoś oznaczę, żeby nikt kto nie chce nie tracił na test czasu.

W 80% jestem optymistką!!!!!!!

Jestem realistka.

A co mi za różnica. I tak kiedyś umrę. Poza tym zawsze twierdziłem, że optymista, to nieuświadomiony pesymista.

PiotrRosa pisze:A co mi za różnica. I tak kiedyś umrę. Poza tym zawsze twierdziłem, że optymista, to nieuświadomiony pesymista.

No, patrz, a ja twierdzę odwrotnie: optymista to uświadomiony pesymista... (w każdym razie ma taką szansę

Jestem optymistką

Niezmiernie ważne jest nasze nastawienie...ja zawsze widzę jasne strony problemu,choć nie lekceważę ewentualnych trudności...jednak zawsze nastawiam się jeżeli nie na sukces to na przyzwoity wynik - inaczej praca ma straciłaby sens.

:swieca::dzwon::choinka: Optymista ogłasza, że żyjemy w najlepszym ze wszystkich możliwych światów, a pesymista obawia się, że to może być prawda. :choinka1:

Ja bez testu wiem, że jestem niepoprawną optymistką.

Ja tak samo.

PiotrRosa pisze:A co mi za różnica. I tak kiedyś umrę. Poza tym zawsze twierdziłem, że optymista, to nieuświadomiony pesymista.

Ja słyszałem hasło, że "pesymista to optymista po przejściach", bodajże Tuwima, ale głowy nie dam (nie ryzykuję, aż takim optymistą nie jestem )

Straciłem ponad minutę na wypełnienie tego testu. Zresztą znam swoją wartość.

Też jestem po przejsciach a optymizm mnie nie opuszcza.
Chyba ten Tuwim(o ile to on) był zbyt słabym optymistą.

Był, Nebo. Julian Tuwim (o ile to on ) nie żyje.

Polak-optymista? Żarty sobie robicie, czy nowy stereotyp wypracowujecie? :rotfl:...to już wam w kościach nie strzyka, juz nie jest usranie i przewalone a wszystko inne o kant :pupa: potłuc? :ahaha:

nie jestem typowym Polakiem a Polliter ma przyjemność pracować(więc chyba i mieszkać) w zupełnie innej rzeczywistości


mogę narzekać tylko czy to coś da? nie

Szymon pisze:Polak-optymista? Żarty sobie robicie, czy nowy stereotyp wypracowujecie? :rotfl:...to już wam w kościach nie strzyka, juz nie jest usranie i przewalone a wszystko inne o kant :pupa: potłuc? :ahaha:

Szymon, nowe pokolenie dochodzi do głosu :soc:, trzeba ich dopingować :hhhh:

Szymon pisze:Polak-optymista? Żarty sobie robicie, czy nowy stereotyp wypracowujecie? ...

Reklama HopColi roni swoje

Hmmm a zastanawiał się ktoś z was kiedyś nad tym, aby starać się nie iść ani w jedną ani w drugą stronę? Nie być optymistą ani pesymistą. Właściwie oba te określenia odnoszą się do przyszłości, więc tak właściwie nie potrzebujemy ich w chwili teraźniejszej. Ok, ktoś może powiedzieć, że pozytywne myślenie pomaga, ale czy akceptacja nie jest od niego lepsza? Z pozytywnym myśleniem łączy się zawsze przywiązanie do efektu. A jeśli coś pójdzie nie po naszej myśli - to pojawia się cierpienie. Czy nie lepiej działać z całych sił, nie przywiązując się do rezultatów i jakikolwiek byłby wynik, po prostu go zaakceptować?

Moim zdaniemlepiej niczego nie oczekiwać, lecz bez optymistycznego podejścia ciężej byłoby o klientów.
Wchodzisz np. do salonu a tam zero uśmiechu.
A łatwiej kogoś przekonać, ze wszystko z firmą ok, jeśli samemu się w to uwierzy i nie bedzie myślało o tym, że są jakieś problemy.
Klient nie zaufa firmie co ma problemy, gdyż cche być spokojny o swoje sprawy.
W życiu osobistym brak oczekiwań wydaje mi się bardziej na miejscu.
A czy istnieje optymizm bez oczekiwań?
Jestem spokojny choć wiem, że nie mogę liczyć, iż będzie ok?
Może ten z oczekiwaniami nazywany jest hurra optymizmem i dzieleniem skóry na niedźwiedziu.

bez optymistycznego podejścia ciężej byłoby o klientów.
Wchodzisz np. do salonu a tam zero uśmiechu.

Czy człowiek może się uśmiechać tylko wtedy, gdy myśli pozytywnie o przyszłości? Nigdy nie uśmiechałeś się z radości chwili teraźniejszej?

Może ten z oczekiwaniami nazywany jest hurra optymizmem

Jak to nazwałeś "hurra optymizm", to moim zdaniem optymizm z jeszcze intensywniejszym przywiązywaniem się do przyszłości.

Jak miałem kłopoty to nie.


Może i tak, ale to chyba nadal dzielenie skóry na niedźwiedziu.

Jakub Mikołajczak pisze:Ok, ktoś może powiedzieć, że pozytywne myślenie pomaga, ale czy akceptacja nie jest od niego lepsza? Z pozytywnym myśleniem łączy się zawsze przywiązanie do efektu. A jeśli coś pójdzie nie po naszej myśli - to pojawia się cierpienie.

akceptacja nie tylko jest lepsza, jest najwłaściwsza moim zdaniem. przede wszystkim akceptacja siebie samej, następnie otoczenia, później okoliczności.
nadzieja przynosi cierpienie, które rodzi się z rozczarowania.
ale też nadzieja "umiera" ostatnia.

kiedy mówią o mnie optymistka - nie obrażam się,
natomiast nie przypominam sobie aby mówiono o mnie pesymistka.
jestem "akceptatorką"

p.s.
nie rozwiązywałam testu, ponieważ mi się nie chciało.
czy bez tego mój post jest "ważny"?:D

kiedy mówią o mnie optymistka - nie obrażam się,
natomiast nie przypominam sobie aby mówiono o mnie pesymistka.
jestem "akceptatorką"

Mam takie samo podejście do tej kwestii. No i ja jestem "akceptatorem"! Zabawnie brzmi, jak nazwa jakiegoś robota

gdyby człowiek zawsze akceptował to co zastał to nie byłoby rozwoju spowodowanego nie godzeniem się na życie w pełnej zgodzie z naturą

Nebo
od walki są pesymiści, wśród, których są też optymiści.
optymistyczny pesymista bierze się za to co mu nie odpowiada i mimo gderania zmienia to
pesymistyczny optymista, wierzy, że gdyby się wziął za coś to mógłby to zmienić
jakem akceptatorka zmieniam bez zbędnego gderania i walenia głową w mur.
zmieniam, to na co mam/mogę mieć wpływ. akceptacja w moim rozumieniu nie oznacza obojętności. kurcze, skłaniam się ku optymizmowi, realnemu optymizmowi

Jakub! pomóż ?

Lunadari pisze:Nebo
od walki są pesymiści, wśród, których są też optymiści.
optymistyczny pesymista bierze się za to co mu nie odpowiada i mimo gderania zmienia to
pesymistyczny optymista, wierzy, że gdyby się wziął za coś to mógłby to zmienić
jakem akceptatorka zmieniam bez zbędnego gderania i walenia głową w mur.
zmieniam, to na co mam/mogę mieć wpływ. akceptacja w moim rozumieniu nie oznacza obojętności. kurcze, skłaniam się ku optymizmowi, realnemu optymizmowi

Jakub! pomóż ?

Kompletnie Cię nie zrozumiałem, chyba wypadałoby skończyć jakąś szkołę :co:

polliter pisze:Kompletnie Cię nie zrozumiałem, chyba wypadałoby skończyć jakąś szkołę :co:

niewykluczone, że z powodu różnicy pokoleń