Dorwałem parę innych informacji o Władysławie Kołodzieju ze strony:
http://bialczynski.wordpress.com/2010/1 ... j-slowian/:
Władysław Kołodziej był jednym z najsłynniejszych XX-wiecznych Strażników Wiary Przyrodzonej Słowian. Niestety nie istnieje porządne opracowanie ukazujące koleje jego życia, dlatego też powstał poniższy tekst. Pisząc go opierałem się na dostępnych mi poprzez internet źródłach. Podejrzewam, że nie uniknąłem drobnych pomyłek i przeinaczeń, nie brak też tutaj białych plam. Mam nadzieję jednak, że poniższe opracowanie pozwoli choć trochę przybliżyć czytającym tę jakże interesującą postać.
1897 – Władysław Kołodziej urodził się w rodzinie chłopskiej na Kielecczyźnie, prawdopodobnie w powiecie koneckim.
1905-1917 – wraz z starszymi braćmi: Józefem i Antonim należał do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Był skatowany przez wachmistrza policji Siemieniucha, który później zginął z wyroku partii w Skarżysku-Kamiennej lub Suchedniowie.
1915 - po raz pierwszy przebywa w Puszczy Białowieskiej.
1917 - bierze udział w Rewolucji Lutowej. Zostaje wybrany na stanowisko pierwszego zastępcy przewodniczącego Rejonowego Komitetu Wykonawczego Rady Robotniczych, Chłopskich i Żołnierskich Delegatów w Dąbrowicy, gub. mińskiej.
Lipiec – wrzesień 1918 - powraca do powiatu koneckiego, gdzie jest członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, następnie emigruje do Austrii.
1921 – według historyka Jacka Majchrowskiego, zakłada Święte Koło Czcicieli Światowida (znane również jako Lechicki Krąg Czcicieli Światowida).
Listopad 1922 – wraz z Donatem Lesiowskim tworzy projekt założenia Towarzystwo Literatów Ludowych, mieszka w Ostrowcu koło Kielc (obecnie Ostrowiec Świętokrzyski) na Klimkiewiczowie.
1923 – 24 – wydaje w Ostrowcu trzy zbiory poezji: “Pod znakiem lilji” (poświęcony harcerstwu), “Zaklęta pieśń” oraz “Królestwo Serca”.
Jest to baszta skalna o wysokości do 8 metrów, położona na wschodnim zboczu doliny rzeki Kamionki zwanej Szewianką. Zbudowana jest z piaskowców dolnojurajskich serii ostrowieckiej (sycemur).
Lato 1923 – wraz z żoną Marią z Kurzewskich odkrywa nad rzeką Kamionką w Szewnej koło Ostrowca skalną figurę, którą nazywają Sfinksem polskim. Uznają ją za posąg słowiańskiego bóstwa (w rzeczywistości jest to naturalny skalny ostaniec). Obiekt ten zostaje uwieczniony w wierszu “Sfinks nad Kamionką”, pierwszym z cyklu “Pieśni Świętokrzyskich” inspirowanych wierzeniami Słowian. (Zostały one później opublikowane w “Odrodzeniu” rocznik 1924/1925 numery: 6-7, 8, 9, 11, 12.)
Luty 1924 – rozpoczyna współpracę z katowickim pismem “Odrodzenie”. Miesięcznik poświęcony sprawom odrodzenia człowieka i badaniom zjawisk duchowych” wydawanym przez Józefa Chobota.
Marzec 1924 – wydaje zbiór wierszy “Królestwo Ducha” w wydawnictwie “Książnica Wiedzy Duchowej” J. Chobota.
Czerwiec 1924 – wraz z J. Chobotem wydaje w Ostrowcu pierwszy numer miesięcznika “Siew wolności”, poświęcony literaturze ludowej.
Sierpień 1924 – wraz z Józefem Chobotem odbywa podróż po Górach Świętokrzyskich, której owocem jest (niezrealizowany) projekt utworzenia na Łysej Górze Schroniska Światowida.
Listopad 1924 – ukazuje się odezwa o utworzeniu Towarzystwa Literatów Ludowych. Członkami tymczasowego Zarządu zostają: Józef Chobot, Władysław Kołodziej, Maria z Kurzewskich Kołodziejowa i Donat Lesiowski. W tym czasie w Katowicach wychodzi ostatni, 5 numer “Siewu Wolności”.
koniec 1924/początek 1925 - przeprowadza się do Hajnówki w Puszczy Białowieskiej, gdzie rozpoczyna pracę jako urzędnik leśny. Nawiązuje tam kontakt z Metodjuszem Romanowem, pochodzącym z Ukrainy leśnikiem i ezoterykiem.
Styczeń 1925 – w “Odrodzeniu” publikuje “Odezwę w sprawie utworzenia Rządu Stanów Pokojowych Świata” który zastąpiłby Ligę Narodów. Za spełnienie tego projektu zostanie uznane utworzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1945 r.
W wileńskim “Lirniku” zostaje fałszywie oskarżony przez Marię Nahalną I E. J. Tułacza (Władysława Bocheńskiego) o występowanie przeciwko literaturze ludowej.
26 styczeń 1925 – zostaje oficjalnie zatwierdzony Statut Bractwa Odrodzenia Narodowego (BON). Według tego dokumentu celem Bractwa było: “zespolenie pod hasłem “Prawdy, Miłości i Braterstwa” wszystkich ludzi dobrej woli, łączenie się i współdziałanie z pokrewnymi towarzystwami i instytucjami dążącymi do odrodzenia cielesnego, umysłowego, etycznego i duchowego człowieka przez ciągłe doskonalenie się i czynne spełnianie przykazań Miłości i Bratestwa, Prawdy i Sprawiedliwości, Dobra i Piękna.
Ponieważ zaś każdy naród ma swój cel i przeznaczenie w dziejach ludzkości, przeto dalszym celem B. O. N. będzie głoszenie i czynne manifestowanie hasła posłannictwa Narodu Polskiego, aby Polska stała się naprawdę owym Chrystusem Narodów, a Naród Polski prawdziwym Sługą Sprawy i Czynicielem Woli i Słowa Bożego.”
Marzec 1925 – po zawieszeniu wydawania “Siewu Wolności” członkowie TLL zaczynają publikować swe utwory w “Odrodzeniu”, w dziale “Z twórczości ludowej”.
15 marzec 1925 – wygłasza w Białowieży odczyt “Hygjena życia w odrodzeniu duchowem”, którego fragmenty zostają opublikowane w “Odrodzeniu” r.1925, nr. 3 i 5.
Maj 1925 – wychodzi z pomysłem (niezrealizowanym) Daru Narodowego dla Kazimierza Tetmajera, który miał polegać na przyznaniu przez państwo Tetmajerowi pensji (analogicznej do tej, która według konkordatu należała się księżom) oraz małego majątku ziemskiego.
Nakładem “Książnicy Wiedzy Duchowej” zostaje wydana książka Metodjusza Romanowa “Duchowe skarby Puszczy Białowieskiej” z przedmową Wł. Kołodzieja oraz kolejny zbiór jego poezji poświęcony harcerzom “Wilcze pieśni”.
27 wrzesień 1925 - odbywa się zjazd założycielski BON. Kołodziej zostaje wybrany zastępcą członka Zarządu Głównego.
Pierwszą inicjatywą BON jest projekt utworzenia osady ogrodniczo-rolniczo-rzemieślniczej, której członkowie mieli by żyć zgodnie z zasadami głoszonymi przez tą organizację.
Tego samego dnia odbywa się zjazd konstytuujący TLL. Wygłasza podczas niego referat o literaturze ludowej. Zostaje wybrany członkiem Zarządu, zaś jego żona wchodzi do Komisji Rewizyjnej.
Grudzień 1925 – ogłasza projekt napisania zbiorowej “Historji Literatury Ludowej”.
Styczeń 1926 – z tego okresu pochodzi informacja o przetłumaczeniu przez Maksyma Wdowiczynko na ukraiński następujących utworów Kołodzieja: “Zaklęta pieśń”, Królestwo Serca”, “Królestwo Ducha” i in..
Oprócz tego “Książnica Wiedzy Duchowej” planuje wydać napisany rok wcześniej zbiór wierszy Kołodzieja “Błękitna przędza”, jednak nie dochodzi to do skutku.
Luty 1926 – Stanisław Bryc odchodzi z Zarządu BON, na jego wstępuje Kołodziej.
21 luty 1926 – założenie Oddziału BON w Hajnówce, zostaje członkiem zarządu.
27 luty 1926 - TLL zostaje prawnie zarejestrowane. Według Statutu ma ono na celu:
- założenie uniwersytetu literackiego, teatru, księgarni, drukarni, biblioteki, czytelni, domu i ogrodu własnego;
- organizowanie dorocznych zjazdów celem omówienia spraw związanych z twórczością ludową i pracami Towarzystwa;
- urządzanie przedstawień, kursów dokształcających, wystaw, odczytów i wycieczek;
- wydawanie książek i czasopism poświęconych literaturze ludowej i sprawom Towarzystwa;
- organizowanie kół kulturalno-oświatowych na całym obszarze Rzeczypospolitej;
- udzielanie swym członkom pomocy materialnej, moralnej i naukowej.
30 maj 1926 – proboszcz kościoła w Hajnówce, ks. A. Mioduszewski oskarża z ambony miejscowy Oddział BON o występowanie zaczepne przeciwko Kościołowi i religii.
[Ten plik udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0]
Lato 1926 – odwiedza go Donat Lesiowski. Razem odwiedzają prawosławną kaplicę ze źródłem Krynoczki (Święta Krynoczka), według Kołodzieja w tym miejscu dawniej miała się znajdować gontyna Dziewanny. Opis miejsca w artykule „Słowiańska krynica w Puszczy Białowieskiej” w numerze 10 „Odrodzenia”.
06 lipiec 1926 – wychodzi z inicjatywą założenia Akademii Wiedzy Duchowej, w skład której miałby wchodzić wydziały: mesjanistyczny, przyrodoleczniczy, astrologiczny, okultystyczny, metapsychiczny, filozofii Wschodu, bogoznastwa Sławian, ezoteryczny i in.. Nauka na każdym wydziale (z wyjątkiem przyrodolecznictwa) powinna trwać najwyżej 2 lata. Wstęp do Akademii byłby dostępny dla każdej osoby, którą ukończyła 25 lat. Siedziba miała znajdować się w Tatrach, Beskidach lub Górach Świętokrzyskich.
Sierpień 1926 – “Odrodzenie” zamyka dział “Z twórczości ludowej”.
Październik 1926 – informacja o planowanym (lecz prawdopodobnie niezrealizowanym) wydaniu czasopisma literackiego “Sława” będącego organem TLL.
Styczeń 1927 – informacja o stworzeniu przez warszawskiego muzyka Adama Elertowicza (niewydanej) kompozycji muzycznej na fortepian i chór czterogłosowy do “Wilczych pieśni” Kołodzieja.
Luty 1927 – na łamach “Odrodzenia” zostaje oskarżony przez Piotra Włastowskiego o antropocentryzm w ramach BON.
20 luty 1927 - w Warszawie odbywa się I Walny Zjazd BON. Kołodziej pełni funckję zastępcy przewodniczącego Zjazdu i wygłasza referat “Zadania społeczne B. O. N.” wydrukowany w numerze marcowym “Odrodzenia” (jest to jego ostatni tekst wydrukowany w tej gazecie).
Kwiecień 1927-1928 – współpracuje z wydawanym przez Karola Chobota dwumiesięcznikiem “Wiadomości Astrologiczno-Literackie”. Pisze pod pseudonimiem Collen.
Lata 30-ste - współpracuje z nieregularnie wychodzącym czasopismem “Świat Ducha”.
1935 – pracuje jako referent wyznaniowy w Urzędzie Wojewódzkim Poleskim.
13 maj 1937 – podczas pogromu Żydów w Brześciu nad Bugiem rozpędza strzałem z pistoletu czterdziestoosobowy tłum.
1939 – zostaje nieordynowanym pastorem Kościoła Metodystycznego. W tym czasie kontaktuje się też z Zadrugą Jana Stachniuka.
1941 – przenosi się z żoną do Krakowa. Zakłada Wielką Radę Drzewidów Lechii Polskiej.
1941-1944 – opracowuje Kalendarz Słowiański.
1942 – ratuje przed Niemcami czworo Żydów: Monikę Pleszowską oraz majora komunistę Andrzeja Jaroszewicza z żoną i synem.
1945 – wraz z Lechosławem Stanisławem Pietruszką zakłada Wielką Radę Drzewidów Roji.
Kalendarz słowiański Władysława Kołodzieja – 1946 okładka
1946-1947 – w Łodzi istnieje Stowarzyszenie Lechitów “Sława”, które wydaje dwa roczniki “Kalendarza Słowiańskiego”.
3 sierpień 1946 – Wielka Rada Drzewidów Roji wysyła do Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej oraz ambasad Wielkiej Brytani I Francji “Memoriał na konferencję pokojową w Paryżu w sprawie niepodległości Roji”. Według tego dokumentu Rugia, jako święta wyspa Słowian, powinna zostać wyzwolona spod panowania niemieckiego i znaleźć się pod opieką militarną Polski.
1947 – zostaje pastorem protestanckiego Kościoła Chrystusowego i współpracownikiem jego miesięcznika “Jedność”.
12 wrzesień 1950 - wraz z 198 innymi duchownymi prostestanckimi zostaje aresztowany i oskarżony o szpiegostwo, szeroką propagandę antyradziecką, propokojową i proamerykańską oraz krytykę Rządu Ludowego i spółdzielni produkcyjnych.
1953 - wychodzi na wolność i osiada w Warszawie.
Od 1953 – Wiąże sie przelotnie z Kościołem Polskokatolickim, w którego tygodniku publikuje parę wierszy. Działa w kościele polskokatolickim przy ul. Szwoleżerów 4 w Warszawie, gdzie poznaje Jerzego Gawrycha. W tygodniku “Rodzina” publikuje cykl artykułów o religii Słowian “Poznajmy wiarę ojców”. W tym czasie rozpoczął też organizowanie spotkań Świętego Koła Czcicieli Światowida w Warszawie. Spotkania odbywały sie w jego mieszkaniu lub przy świętym kamieniu grodzisku w Łazienkach, koło Ogrodu Botanicznego. Podczas spotkań zapalano duży znicz na kamieniu, śpiewano pieśni oraz czytano wiersze (Kołodzieja, Zadrugi i in.) sławiące przyrodę w duchu słowiańskim.
7 czerwiec 1965 – wraz z Jerzym Gawrychem i Tomaszem Paszyńskim próbuje zarejestrować oficjalnie Koło jako Lechickie Stowarzyszenie Czcicieli Światowida w Wydziale do Spraw Wyznań Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy.
1 lipiec 1965 - Urząd od Spraw Wyznań odrzuca prośbę o rejestrację. Wkrótce po tym Służba Bezpieczeństwa aresztuje na krótko osoby podpisane pod wnioskiem o rejestrację.
8 marzec 1968 – członkowie Koła biorą udział w demonstracjach studentów o wolność słowa i respektowanie konstytucji na Uniwersytecie Warszawskim. Występowali oni z czwórkami na piersiach jako Ruch Świętej Czwórki Światowida o Wolność, Równość, Braterstwo i Miłość.
Koniec lat 70-tych – ponowna próba rejestracji Koła.
1978 - umiera w Warszawie. Przed śmiercią wyznacza na swojego następcę, jako przywódcę Koła, Jerzego Gawrycha, który przyjmuje imię Masław II.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tyle udało mi się znaleźć. Bardzo trudno jest doszukać się informacji na temat pana Władysława. Dodam, że później Masław II czyli Jerzy Gawrych przystąpił do Rodzimego Kościoła Polskiego.
