Witam serdecznie
Zapraszam na strony serwisu BogowiePolscy.net. Dostępne tam ilustracje jak zauważyłem były już tutaj prezentowane Teraz chciałbym polecić nasze najnowsze opracowanie, dotyczące Jessy - najwyższego boga Polan, wzmiankowanego między innymi przez Jana Długosza. Jessa/Jesza to imię najbardziej znane. Jednak dwa pokolenia wcześniej Łukasz z Wielkiego Koźmina (około roku 1405) określa go imieniem Yassa (Jasza), a co wydobył i przypomniał prof.Leszek Kolankiewicz w swojej znakomitej książce "Dziady. Teatr święta zmarłych".
Jassa to bóg niewątpliwie najbardziej tajemniczy i w przeciwieństwie do innych bóstw "długoszowych" o najsłabiej zbadanych poświadczeniach. Po blisko półrocznych pracach i wielu, często gorących dyskusjach, prezentujemy pierwsze plony naszych poszukiwań, zapraszamy:
http://www.bogowiepolscy.net/jassa-jessa.html
Na bazie powyższego nasze postulaty to:
1. Polański Jassa/Jessa czczony był przede wszystkim w okolicach równonocy wiosennej, a prawdopodobnie i jesiennej (oraz poranka i zachodu) poprzez uczty ofiarne z wykorzystaniem głazów z wnękami ofiarnymi. Był to bóg wojownik na białym rumaku, ale także przyjazny gospodarz i dostarczyciel dóbr, analogicznie jak zachodniolechicki Świętowit i ożywiający przyrodę jak zachodniolechicki Jarowit i wschodniosłowiański Jaryło.
2. Najbardziej prawidłowa wymowa to Jasz/Jasza lub Jas/Jasa choć w zależności od regionu mogły pojawiać się inne formy, np Jaś/Jaśa (por. polscy: Jasień=Jaś=Jaszink). Większość znaczeń o takich rdzeniach ulega licznym modyfikacjom (s=ś=sz=ź=z, a-e-o-u). Imię Jassa wykazuje silne związki znaczeniowe z jasnością niebios, po czym ekspanduje na inne pola znaczeniowe (jaść, jasion, jasieł itd).
3. Słowianie w odniesieniu do polskiego Jassy/Jessy kwalifikują się do grupy ludów indoeuropejskich gdzie rdzeń *ansu (pan, władca, bóg) przechodzi na bóstwa najwyższe i niebiańskie, czyli również: Celtowie - Esus, Germanie - Ass, Sarmaci - Uaszo (również plemię Jassowie), Persowie - Asza, Asura. Spokrewnione znaczeniowo indoeuropejskie *awes-, aus-, *awsa- (świecić, błyszczeć) objawia się natomiast w imieniu kaszubskiego boga Jaster/Jastrzebóg (jak dotąd ignorowanego w komparatystyce), a kulturowo najbliższego polańskiemu Jassie/Jessie. Oraz u rosyjskiego boga Usień/Awsień, a na gruncie bałtosłowiańskim u łotewskiego boga Jeusens/Jusens/Usinsz.
4. Interpretatio romana (tzw wykładnia rzymska) w odniesieniu do Jassy jest możliwe, jeśli zastosować ją do dwu lub czterogłowego Janusa, poprzednika Jowisza. Janus dzierży klucz (por. polski herb Jasieńczyk i góra kultowa św.Piotr/Połom na kopcach jasienickich) analogicznie jak u wszystkich Słowian ludowy św. Jerzy, który otrzymuje klucz od Matki Boskiej lub Marzanny(sic!). Janus jest również bogiem wędrującym jak słowiańscy Świętowit i Jaryło oraz postacie władców wędrujących z legend polskich.
5. Wiele wskazuje za tym, że święte zwierzęta Jassy/Jessy obok białego rumaka to orzeł, jastrząb i jaskółka. Jesion podobnie jak dąb, posiada wszelkie znamiona drzewa gromowego, w tym w wierzeniach ludowych moc odstraszającą węże (symbolizujące świat bóstw podziemii).
Materiały zebrali i opracowali: Grzegorz Niedzielski, Kazimierz Perkowski i Wojciech Jóźwiak.
Re: Jassa - niebiański Bóg Polan
1
Ostatnio zmieniony 04 paź 2011, 19:36 przez BPL, łącznie zmieniany 1 raz.