Gdy panny dawniej pierza skubały
zachodził do nich Józek od Gały
by po podglądać młode dziewice
bo bardzo ciągło tam gdzie spódnice

Nie wytrzymała kiedyś Agata
lecz nie użyła tatusia bata
dała mu w brzuch
Józek wpadł w puch
teraz ze wstydem on po wsi lata

Zegary

tik tak
tik tak
tykają na ścianie
nieubłaganie
nie chcą iść na wagary
punktualne do bólu zegary

Lwica

Żyli cichutko w maleńkiej chacie
przed którą kwitły se na rabacie
malwy, rumianki także i róże
i inne kwiaty małe i duże

On był kowalem w kuźni pracował
w niej całe dzionki ciężko harował
Gdy choć zmęczony do domu wracał
na widok lubej do sił powracał

Ona pieliła przez dzień rabatki
prała koszulę i męża gatki
z wielkiego łoża pościel wietrzyła
żeby w dotyku była tak miła

na myśl o łożu do studni bierzy
i wodą z wielkiej drewnianej dzieży
podmywa swoje miejsca tajemne
choć woda zimna jest to przyjemne

Już płoną lubej pulchniutkie lica
pręży swe wdzięki jak młoda lwica
już się rozdziewa w swojej alkowie
i teraz tylko seks jest w jej głowie

Wiewiórka

wiewiórka
podprowadziła z ogrodu Jurka
ogórka
myślała że smakołyk zdobyła
a to była niespodzianka niemiła

kawa

kawa kawie powiedziała,
że dziś kawą być nie chciała,
dzisiał chciała być cherbatą,
taki gender, Co wy na to?

Łosiu moczyk


parol

Jak Jaś mu odbił piękną Zuzannę
w całym przedszkolu najlepszą pannę
co ma tak pięknie i gładkie lica
do tego jeszcze ponoć dziewica
nie zdzierżył tego blondynek Karol
i zagiął nad nim rycerski parol
teraz Jaś znalazł se ochroniarza
z grupy starszaków syna stolarza

Brzytwa

ostry jęzor jak brzytwa
miała
czasami sama się go bała
bojąc się swego staropanieństwa
tak się dowartościowywała
lecz w ogóle przy tym nie łgała

Czarodziejka

Tam gdzie w parku jest kafejka
zdobna w barwne piękne kwiecie
bywa czasem czarodziejka
najcudniejsza w całym świecie

Z filiżanki sączy kawę
czasem nuci coś cichutko
potem kładzie grosz na ławę
i odpływa w dal leciutko

Luty

Idzie luty
lodem skuty
może zrobi nam psikusa
i pokaże w połowie swej drogi krokusa

Foch

Zeszłego piątku Jędrek z Sosnówki
chciał zmienić swoim koniom podkówki
lecz kowal Roch
miał wielki foch
i się dąsając wcinał parówki

Wiosna

Wiosna
ma to do siebie
że bywa radosna
gdy słonko pieści me lica
na oknie siada synogarlica
wszyscy energii więcej dostają
i różne figle się ich trzymają
dlatego się mniej troskają
i bardziej pozytywnie w przyszłość spoglądają .

Ogród

Gdzie Narew powoli rozcina zieloność
a w chacie kurpiowskiej powszednia wesołość
Tam mieszkać mi przyszło smakować me chwile
Być kurpiem to mało lecz mi starczy tyle

Nad rzeką dostojnie góruje Nowogród
kwiatami barwnymi pachnący jak ogród
i tak od wiosenki do późnej jesieni
niech trwa tak już zawsze i nic się nie zmieni

ojczyzna

Ojczyzna
kto ją zna
ten wie
że bez niej
nie da żyć się
i choćby
nie wiadomo
jak piękne krainy
zwiedzało się
zawsze zatęsknij się do niej

Pies

Czarne oczy, czarne łapy
cały czarny tors kudłaty
ogon czarny czarne uszy
czerń faluje gdy się ruszy

To nie diabeł ani bies
ale mój przyjaciel pies
leży cicho na kanapie
i czasami głośno chrapie

Kot

Mój kot
sprawił już nie jednej myszce łomot
zawsze chodzi własnymi ścieżkami
całymi dniami i nocami
zawsze swej pani podarunek na parapecie zostawi
co ją niezmiernie bawi

Góry

Kiedy masz humor ponury
do niczego, byle jaki
ruszaj pieszo szybko w góry
ubierz kurtkę no i raki

Do plecaka wrzuć termosik
na twarz na wdziej miłą minę
miej w portfelu jakiś grosik
no i ruszaj przez dolinę

Buziaczek

Między prawdą a pół
uderzam pięścią w stół
zamykam mokre powieki
obiecał miłość po wieki..
zostawił słodki buziaczek
obecności ulotny znaczek


prawda

Prawda
wypowiadana od dawna
mówiona w oczy
nikogo nie zaskoczy
koloryzowana
może być wyśmiana
nie zawsze bywa miła dla uszu
wtedy lepiej by zniknęła gdzieś w buszu

mucha

Kasia dzisiaj bez humorku
może w drodze stała w korku
może szef jej dał dziś burę
lub rypnęła na glazurę

Może lewą nogą wstała
lub śniadania nie dostała
albo ma boleści brzucha
lub w jej nosie siedzi mucha

bracia

W starej drewnianej chacie
siedzą sobie dwaj bracia
cerują żółte skarpety
czarną nicią niestety
popijając kawę


popołudnie

fale szumią i wiatr wieje
z lekkim mrozem świt bieleje
mewy jakieś niedospane
rozwścieczone rozwrzeszczane

lecz niedługo lato będzie
i letników mnóstwo wszędzie
będzie gwarno będzie ludnie
w każde letnie popołudnie

gromada

czarnych kapturow sunie parada
co z zakamarków wyłażą duszy
jest ich już calkiem spora gromada
gdzie szukać dłoni co łzę osuszy

w iluzorycznym schowam się raju
gdzie tylko prawda ma tron potężny
czy spotkam ciebie na świata kraju
czy tylko roje złowistnych węży

chociaż co rano otwieram oczy
są coraz mniejsze i mniej w nich blasku
widzę ten cień co za mną kroczy
i ślady stóp na mokrym piasku


zamyślenie

zamyślenie
jest tym co najbardziej
w sobie cenię
gdy tak w myślach odpływam
świat zdobywam
przez chwilowe się zatracenie
i słów niewypowiedzenie
cała się kolorami mienię

Iluzja


Iluzja

myśli me tworzą obrazy świata
a on istnieje tylko w mej duszy
smutek w nim wielki jak jastrząb lata
radość tak rzadko uśmiech poruszy

ostre nożyce w mej dłoni czasem
kroją w tym filmie kadry niechciane
tworzą idyllę tam gdzieś za lasem
gdzie łąki naszym seksem skalane

może to tylko mózgu kontuzja
tworzy za kurtynami oczu przymkniętych
albo to wszystko to jest iluzja
krain tych dla nas wiecznie zamkniętych

Bławatek

Bławatek
czy to kwiatek
czy gagatek
co skacze z kwiatka
na kwiatek ?

zaczątek

Przyszedłem wtedy strojny w niepokój
by zgnieść moralny życia porządek
ujrzałem w oczach Twych wtedy spokój
i niemy uśmiech to był zaczątek

późniejszych zdarzeń tam między sosny
skalistych ścieżek w gąszczu listowia
teraz mam w sobie obraz radosny
lecz żyje mnie już tylko połowa
ty w garści trzymasz drugą połowę
skrywasz zazdrośnie gdzieś za pazuchą
kiedy ciekawski wychylam głowę
wtedy z uśmiechem pstrykasz mnie w ucho.

czułość

Wspomnień swych dłonie splatasz na brzuchu
i bzyki pszczółek słyszysz w swym uchu
pod powiekami setki obrazów
imaginacje tamtego razu
bo najważniejsza dotyku czułość
gdy język tańczy z językiem miłość
melodią oddech nierównomierny
i bicie serca szybkie niezmiernie


na łące kwitną białe stokrotki
po nich biedronki te wielokropki
powoli wchodzą na szczyt kwiatuszka
bo marną ziemię lubią opuszczać
trenują loty prosto ku słońcu
by spocząć w trawie na życia końcu



mrowisko

Mrówki kojarzą się z Telimeną
Bo ta gdy cała osnuta weną
szukała ciszy w gaju dumania
by mieć spokojność do rymowania

Siadała sobie wtedy na pieńku
pisała wersy swe pomaleńku
lecz ten zagajnik który był blisko
opanowało wielkie mrowisko

Po zgrabnych nóżkach mrówki biegały
pod jej falbany też się dostały
zdobyły gęsty miły wzgóreczek
i pokąsały ten pagóreczek

łańcuchy

zakuci w niewidzialne łańcuchy
szukamy skruchy
za swoje przewinienia
nie chcemy iść do więzienia
wolność nam się marzy
choć to nigdy się nie zdarzy
więc skuci nimi
życiem się bawimy
bo w nic już nie wierzymy

dusza

Kiedyś ja byłem piękny i młody
wysoki brunet szczupłej postury
lubiłem pannom fundować lody
byłem chłopakiem tym właśnie który

przebierał w dziewkach jak w ulęgałkach
krótko smakował szybko odrzucał
myślał pobieżnie o dyrdymałkach
i każda większą mądrość odrzucał

Dzisiaj siwizna na moich skroniach
dzisiaj mnie inna wartość porusza
Nie mam już siły tańczyć na błoniach
wesoła teraz jest tylko dusza.

Ufffffff Ale się zmęczyłem. Starość nie radość... D:))))

Radość