Doo wop - styl w muzyce rhythm and blues, który rozwinął się w latach 50. XX wieku na terenie Stanów Zjednoczonych. Był najbliższym ówczesnej muzyce pop odłamem ówczesnej muzyki czarnych mieszkańców USA. Utwory doo wop, oparte ściśle o partie wokalne, wykonywane były a cappella przez wieloosobowe, najczęściej męskie zespoły. Śpiew, często połączony z komiczną choreografią, miał prostą zasadę - podczas gdy jeden z wokalistów występował do przodu i śpiewał solo swoją zwrotkę, reszta wokalistów pozostawała w tle, wyśpiewując nic nie znaczące słowa, często naśladujące dźwięki perkusyjne lub podobne - a w czasie refrenu włączali się do wspólnego śpiewu w wielogłosowej harmonii.