Ja wiem, że to męski zagajnik, ale jak widzicie kobitki chętnie tu zaglądaja i nawet tamaty zakładają
Może tak trochę po to, żeby lepiej męski ród zrozumieć, więc zapraszam -postaram się dyskretnie czytać, bez komentarzy

kurcze ja w sumie nie wiem czy trudno być mężczyzną. wszystko mi w sumie pasuje. nie muszę chodzić na szpilkach, nosić stanika i wielu innych niewygodnych rzeczy. bycie facetem jest bardzo fajne - sikamy na stojąco, mamy głupie pomysły, jesteśmy nieodpowiedzialni. muszę to jeszcze przemyśleć ale jak na razie nic mi do głowy nie przychodzi.

Myślę że najtrudniejsze jest podejmowanie pewnych decyzji, ale to sie tyczy obu płci. Stereotyp jednak jest taki, że jak kobieta podejmie błędna decyzję (o ile nie zaważy na czyimś życiu) to jakos to ujdzie z niewielkim komentażem, od facetów wymaga sie niemal z definicji nieomylnosci... dla tego tak ciężko jest nam przełknąć świadomość własnych błędów które są równiez źle odbierane przez otoczenie... tak myślę

Miałam się nie wtrącać, ale z tą "nieomylnością" ciężko mi się zgodzić Jatagan.
Może dlatego, że ja inna jestem i tak naprawdę wiele wybaczę mężczyźnie, bo to "tylko" (bez obrazy) mężczyzna, natomiast od siebie oczekuję właśnie podejmowania trafnych decyzji.

kszynka pisze:wiele wybaczę mężczyźnie, bo to "tylko" (bez obrazy) mężczyzna, natomiast od siebie oczekuję właśnie podejmowania trafnych decyzji.

dokładnie kszynko, tak mysle... ale moze to jest własnie tak, ze my myślimy bo to tylko mężczyzna, a oni dokładnie odwrotnie?

kszynka pisze:Miałam się nie wtrącać, ale z tą "nieomylnością" ciężko mi się zgodzić Jatagan.
Może dlatego, że ja inna jestem i tak naprawdę wiele wybaczę mężczyźnie, bo to "tylko" (bez obrazy) mężczyzna, natomiast od siebie oczekuję właśnie podejmowania trafnych decyzji.

Nie obrazę się... jestes "inna" :ahah:

Ja też się nie obrażam- na szczęście "inna" to dla mnie specjalny komplement

Bo to miał być komplement :witaj:

A propos oczekiwania nieomylności, czy nie jest tak, że faceci mają generalnie sporą presję? Że musza wciąż udawadniać jacy są twardzi, stanowczy itd, że nie mogą okazać słabości bo jest to takie 'babskie'? Przecież istnieje nawet takie powiedzenie "nie płacz jak baba". Albo "ale z ciebie panienka".

Co jest najtrudniejsze w byciu mężczyzną?

W moim odczuciu przyjmowanie za dobrą monetę kobiecych zapewnień w rodzaju:

Ja wiem, że to męski zagajnik, ale jak widzicie kobitki chętnie tu zaglądaja i nawet tamaty zakładają
Może tak trochę po to, żeby lepiej męski ród zrozumieć, więc zapraszam -postaram się dyskretnie czytać, bez komentarzy

Co się bowiem później okazuje, że jak nap w tym przypadku na 9 wszystkich wypowiedzi .. 5 było od kobiet...
W tym 3 od kobiety powyższą deklarację składającej, że tiu tiu... będzie dyskretnie czytać i nie wychyli się z komentarzami :ahah:

Trzeba mieć stalowe nerwy, :len: albo zakładać różowe okulary aby to przeżyć ...

Tylko prawdziwy mężczyzna jest w stanie z kamienną twarzą, a jeszcze lepiej z uśmiechem zwracając się do kobiety powiedzieć: wierzę w to co mi mówisz kochanie


Drogie panie, ja wierzę w to co mi mówicie i wszystkie wasze zapewnienia przyjmuję serio

Kwiaty dla was :kwiatek: :kwiatek: :kwiatek: :kwiatek: :kwiatek:

[a teraz poproszę o hełm ]

lufestre pisze:A propos oczekiwania nieomylności, czy nie jest tak, że faceci mają generalnie sporą presję? Że musza wciąż udawadniać jacy są twardzi, stanowczy itd, że nie mogą okazać słabości bo jest to takie 'babskie'? Przecież istnieje nawet takie powiedzenie "nie płacz jak baba". Albo "ale z ciebie panienka".

to jest jakiś problem ale myślę, że nie dotyczy on wszystkich. w pewnym wieku już niczego nie trzeba udowadniać. albo się kimś jest albo nie. no i inaczej patrzy się na łzy. nie zawsze jest to oznaka słabości. ale faktem jest, że najbardziej jak patrzy na ciebie kobieta to nie można okazać słabości. ale to fajne jest.

Jazon pisze:[a teraz poproszę o hełm ]

:ahah::ahah::ahah:

fiodor pisze:to jest jakiś problem ale myślę, że nie dotyczy on wszystkich. w pewnym wieku już niczego nie trzeba udowadniać. albo się kimś jest albo nie. no i inaczej patrzy się na łzy. nie zawsze jest to oznaka słabości. ale faktem jest, że najbardziej jak patrzy na ciebie kobieta to nie można okazać słabości. ale to fajne jest.

Czemu? Jeśli jest to Twoja kobieta to czemu czasami nie możesz po prostu zedrzeć wszystkich masek i powiedzieć/pokazać, że z czymś sobie nie radzisz?

lufestre pisze:

Jazon pisze:[a teraz poproszę o hełm ]

:ahah::ahah::ahah:

fiodor pisze:to jest jakiś problem ale myślę, że nie dotyczy on wszystkich. w pewnym wieku już niczego nie trzeba udowadniać. albo się kimś jest albo nie. no i inaczej patrzy się na łzy. nie zawsze jest to oznaka słabości. ale faktem jest, że najbardziej jak patrzy na ciebie kobieta to nie można okazać słabości. ale to fajne jest.

Czemu? Jeśli jest to Twoja kobieta to czemu czasami nie możesz po prostu zedrzeć wszystkich masek i powiedzieć/pokazać, że z czymś sobie nie radzisz?

to nie jest tak, ze człowiek jest twardy całe życie. każdy pęka wcześniej czy później. i maski spadają. może nie maski bo to nie tak. ja myślę, ze jest to ta druga strona każdego faceta - ta wrażliwsza. i jedni potrafią ją pokazać a inni nie. czasami przyjdzie bronić rodziny. miałem takie 2 przypadki. wtedy nie ma miejsca na słabość i strach. one są ale nie można ich pokazać. bo jak odpuścisz to zawiedziesz najbliższych. bo od czego jesteśmy? od tego, żeby nasze kobiety, nasze rodziny czuły się przy nas bezpiecznie. a tylko głupcy nie czują strachu.....

Piknie godocie, hei!
Niestety, facet poluje a kobieta pilnuje ogniska. Chociaż wiele się zmieniło i dziś nie trzeba Sikorek prać maczugą żeby siedziały w jaskini (i tak by to nic nie dało) to jednak w postrzeganiu nie wiele się zmieniło. Facet powinien być tym trzonem konstrukcji, kobieta podporą... różnie z tym bywa, fakt... ale cholernie ciężko czasem robić za Atlasa.

Jatagan pisze:Niestety, facet poluje a kobieta pilnuje ogniska.

Aż się rozmarzyłem… Facet poluje, a kobieta pilnuje ogniska - to były czasy… ech…

Niestety to przeszłość, ten schemat już nie obowiązuje, kto przykłada ten powyższy schemat do współczesnych, obecnych stosunków damsko-męskich – ten popełnia błąd…

Mamy emancypację i urawniłowkę oraz coś, co mało kto zauważa: stopniowo ale konsekwentnie wprowadzaną radykalną zmianą obyczajów i stosunków międzyludzkich (niektórzy o niej mówią: libertyńska) - wszystko stanęło na głowie– dzisiaj mężczyzna nie jest już trzonem i podstawą, jak by się chciało chcieć, jak jest w Bożym Prawie itd. Normą jest, że pracują oboje, a obecnie On coraz częściej zarabia mniej niż Ona, coraz częściej to właśnie On jest bezrobotny, a Ona utrzymuje dom, On pilnuje dzieci, a Ona zarabia itd., itp.

Rodzina od wielu już lat jest przez pewne ośrodki decyzyjne systematycznie niszczona, podkopywane są sprawdzone, funkcjonujące od setek (od tysięcy?) lat wartości

Znacznie częściej przeciętnemu mężczyźnie przychodzi robić za osła, niż za Atlasa… - a to nieznana mu rola i jest zagubiony – czemu trudno się dziwić…

Robić za Atlasa pewnie nie lekko, ale udźwignąć takiego, to dopiero praca....

No i właśnie o to zagubienie chodzi... jak być mężczyzną w świecie w którym albo będzie się poczytanym za szowinistę albo nieudacznika?

victoria pisze:Robić za Atlasa pewnie nie lekko, ale udźwignąć takiego, to dopiero praca....

:rotfl:

Tak, to między innymi o to chodzi - tak zantagonizować rodzinę, że w zasadzie mężczyzna jest (bywa bardzo często) już tylko ciężarem

Znalazłem ten temat przypadkiem. I od razu nasunęła mi się na myśl taka sytuacja: najtrudniej mężczyźnie jest chyba ... odmówić kobiecie. Choć kobieta w tym przypadku to zbyt wielkie słowo. Bo, choć pełnoletnia, to ma jednak prawie 30 lat mniej. Chodzi i marudzi, że zakochana, że żyć nie może, że zachwyca ją ... . I tak dalej. A tu jeszcze wakacje, słońce. To jest chyba najtrudniejsze. Są tacy, którzy o tym marzą. Ale to chyba nie zawsze powinno wychodzić poza sferę marzeń. Rodzi się dylemat: czy, jeśli jednak mężczyzna wyjdzie poza sferę marzeń i nie odmówi, to skrzywdzi, czy też będą to jej najpiękniejsze wakacje, których nie zapomni do końca życia? Bo, że będą to ewentualnie najpiękniejsze wakacje dla tego mężczyzny, raczej nie wątpię.

Piotr - w sytuacji o której piszesz - ta kobieta i tak cię zostawi dla innego mężczyzny.ale przynajmniej wtedy nie będziesz żałował swojej decyzji, że dałes jej wymarzone wakacje, że tu jej nie zawiodłeś

Nawet przez ułamek sekundy nie przychodził mi na myśl dłuższy związek w takim układzie. Pisałem o wątku tematycznym - jak trudno być w takiej sytuacji mężczyzną i powiedzieć "nie".

Najtrudniejsze w byciu mężczyzną..
Dla jednego najtrudniejsze będzie ojcostwo, dla drugiego odmawianie pieknym paniom, dla innego spełnienie oczekiwań(że powinien nigdy się nie bać, nie płakać itp.).
Dla jeszze innego udowadnianie wszem i wobec, że stereotypy to głupota i łamanie ich do prostych zadań nie należy.
Dla jeszcze innego najtrudniejsze będzie się pogodzić np. z kalectwem, podczas gdy wcześniej był bardzo aktywnym czlowiekiem.
Tak więc ilu ludzi tyle zapewne padłoby odpowiedzi.

Najwięcej energii pochłania "bycie" mężczyzną

Ach, jak wspaniale byłoby być po prostu człowiekiem... :black2:

Chirurgia jest dziś na takim poziomie, że masz wybór: być kobietą albo człowiekiem. Wolny wybór.

Wiesz, dochodzę do wniosku, że ludzie chcą być czymś więcej niż człowiekiem, zupełnie niepotrzebnie, bo ten wysiłek sprawia że stają się osłem lub świnią niepotrzebnie oblewając nieczystościami oba te gatunki

PiotrRosa pisze:Chirurgia jest dziś na takim poziomie, że masz wybór: być kobietą albo człowiekiem. Wolny wybór.

Piotrze, no brak mi słów....


:ahah:

przypomniałeś mi taką autentyczną historię, po urodzeniu dziecka, syna , spotkałam na spacerze dwóch egipskich studentów znajomych z uczelni, a oni głowy do wózka i radośnie pytają dziecko czy dziewczynka?

Ja chcę być człowiekiem i jestem

Przynajmniej sikam, jak czlowiek :zozol: :black2:

Panie, wybaczcie, ale już chyba wiecie, że mam spaczone poczucie humoru

Gdybym nie był hetero to pewnie wolałbym płeć zmienić.

Trudności specjalnie nie widzę.

a ja wam powiem tak. Kiedyś słyszałem w tv (już nie pamiętam dokładnie gdzie i od kogo) że najtrudniejsze w byciu mężczyzną jest właśnie bycie mężczyzną. Tak samo jak dla kobiety, najtrudniejsze w byciu kobietą jest właśnie bycie kobietą.

a myślałem, że chodzenie na szpilkach
chociaż fakt, faceci aż tak nie bawią się w maseczki itp., itd.
od faceta z kolei oczekuje się, że niczego nie będzie się bał i zawsze ma być kozak