Każdy ma na pewno miejsca, których nie da się porównać z niczym innym, do których nie da się nie wracać, choćby tylko w myślach, wspomnieniach... Zachęcam, więc do ukazywania swoich magicznych zakątków i dzielenia się ich pięknem 
Jednym z moich niezwykłych miejsc jest
Stary Cmentarz (założony w XVIII wieku). To obecnie coś na kształt parku, ale spoczęły tutaj w przeszłości całe pokolenia, otacza go też swoisty kult. Rodzinne grobowce kryją szczątki całych klanów, znajduje się tutaj też mogiła powstańców styczniowych, którzy zmarli w rzeszowskim szpitalu czy groby ofiary "bitwy o Rzeszów" z 1944 roku. Niestety wandale i okupanci zrobili swoje- teraz można oglądać już tylko skromne ślady tej historycznej nekropolii:
Z niczym nie da się porównać panującej tu atmosfery. Z opowiadań i opisów można się dowiedzieć, że cmentarz przed wojną przypominał bardziej prastary las czy ogród- potężne drzewa obrośnięte były aż po korony bluszczem, były też krzewy, kwiaty, wysoka trawa, wśród której znaleźć można było grobowce, obeliski i nagrobki o kształtach: sarkofagów, kapliczek, stelli czy postaci, prezentujące różne style i epoki. I tylko cmentarne dróżki utrzymywane były w nienagannym porządku. W przeszłości był to raj dla romantycznych schadzek, mitem obrosła już nauka tutaj do matury, obecnie raczej dla karmiących gołębie emerytów, a nocą dla różnego miejskiego "elementu". Starsi mieszkańcy, pamiętający jego świetność, ubolewają nad upadkiem tak wspaniałego "świadka" historii miasta, nieocenionego zabytku sztuki, niemniej odkąd pamiętam to miejsce zawsze czarowało swoją posępną mistyczną aurą i robi to nadal, pomimo zniszczeń i mijającego czasu
Każda cząstka elementarna w kosmosie ma swoją antycząstkę. Razem tworzą parę, są identyczne, ale się nie tolerują. Jeśli zanadto zbliżą się do siebie, ulegają zagładzie i zamieniają w światło.
Majgull Axelsson
Być może są inne, bardziej klimatyczne i urokliwe miejsca, ale to właśnie tam zapominam o wszystkich problemach a uśmiech nie schodzi mi z buzi. 
