Uczyłam się czytać i w końcu przeczytałam wszyściutko.Ja uczyłam się czytać na czym popadło, nawet na Panu Tadeuszu, bo zazdrościłam bratu, że czyta takie ładne książki ;P Pamiętam, że łapałam coś do rąk i czytałam (tzn. zmyślałam) tacie do popołudniowej drzemki. Zmyślałam, zmyślałam a potem nagle już zmyślać nie musiałam, bo nauczyłam się składać literkiSailor pisze:Uczyłam się czytać i w końcu przeczytałam wszyściutko.
Ja dyktowałam podobnie moje "powieści"aka pisze:Pamiętam, że łapałam coś do rąk i czytałam (tzn. zmyślałam) tacie do popołudniowej drzemki. Zmyślałam, zmyślałam a potem nagle już zmyślać nie musiałam, bo nauczyłam się składać literki
Wymyślałam coś, coś tak naprawdę bez składu i ładu, a potem usidlałam ofiarę, której to dyktowałam. Moja najmłodsza ciocia, która była wtedy jeszcze nastolatką rzetelnie wszytko zapisywała, a cała reszta, włącznie z rodzicami tylko udawała 
Potem i ciocię uświadomiono, że przecież nie potrafię czytać i jak się spisze tam listę zakupów albo jakieś esy- floresy to i tak się nie zorientuję. To było naprawdę haniebne postępowanie, strach pomyśleć, jak wspaniałe dzieła literackie mogłyby z tego powstać Potem nauczyłam się czytać i po znalezieniu tego zeszytu z zapiskami i przeanalizowaniu jego zawartości urządziłam awanturę na czym świat stoi, a obrażona chodziłam przez tydzień.które? znaczy się mitologie, cię interesują najbardziej?Sailor pisze:Ja nie całkiem wyrosłam w bajek, lubię do nich wracać i cieszyć dziecięcą część mnie, poza tym interesuję się mitologiami, a one też zawierają w sobie baśniowość
Moja inicjacja to były Baśnie pana Andersena, które dostałam na piąte urodziny
:5: wcale ci się nie dziwięSailor pisze:Ja dyktowałam podobnie moje "powieści"aka pisze:Pamiętam, że łapałam coś do rąk i czytałam (tzn. zmyślałam) tacie do popołudniowej drzemki. Zmyślałam, zmyślałam a potem nagle już zmyślać nie musiałam, bo nauczyłam się składać literkiPotem i ciocię uświadomiono, że przecież nie potrafię czytać i jak się spisze tam listę zakupów albo jakieś esy- floresy to i tak się nie zorientuję. To było naprawdę haniebne postępowanie, strach pomyśleć, jak wspaniałe dzieła literackie mogłyby z tego powstać
za grosz zaufania mieć nie można :lzy: bym się nie odezwał przez całe trzy dni a conajmniej jeden :ech:
od dechy do dechy.. cała Choelrnie mi się podobała... ciężka to książka była... 
Byłam w pewnym okresie mojego życia wręcz grafomanką i nawet udało mi się coś- tam wydrukować, ale to staaare czasykrzysz-pan pisze::5: wcale ci się nie dziwięza grosz zaufania mieć nie można :lzy: bym się nie odezwał przez całe trzy dni a conajmniej jeden :ech:
a potem jeszcze coś napisałaś czy już nic? :crez:
.To ja Cię przebiję Sailor - czytać się uczyłam z pierwszej serii "Poczytaj mi mamo", która była zupełnie inna.Sailor pisze:Przypomniałam sobie o serii Poczytaj mi, mamo; tak to wyglądało od tyłu:
http://www.pantuniestal.com/wp-content/ ... i_mamo.jpg
tych książeczek bardziej jeszcze uczyłam się na pamięć niż je czytałam, ale pamiętam że rozpoznawałam już od pewnego momentu ichniejsze literki
I trwa ?Druid pisze:O ile z moją pamięcią wszystko w porządku to składać litery uczyłem się za sprawą komiksu "TYTUS, ROMEK I ATOMEK", a pierwszą książką bez obrazków byłą na pewno jedna z części A.SZKLARSKIEGO "Tomek na wojennej ścieżce". Tak to się u mnie zaczęło.
