Najnowsza świeżuteńka pachnąca bułeczka w sam raz do schrupania na długie zimowe wieczory .

Linda ma 31 lat. Wszyscy uważają, że ma wspaniałe życie. Mieszka w Szwajcarii, w jednym z najbezpieczniejszych państw świata. Ma kochającego męża, urocze i dobrze wychowane dzieci oraz świetną pracę dziennikarki.

Jednak zaczyna buntować się przeciw rutynie i przewidywalności swojego życia. Nie jest w stanie dłużej udawać, że jest szczęśliwa, gdy w rzeczywistości czuje jedynie apatię.

Wszystko zmienia się, kiedy spotyka swojego byłego chłopaka. Jakub jest znanym politykiem, z którym przeprowadza wywiad. Podczas spotkania budzi się w niej dawno zapomniane uczucie – pożądanie.

Wbrew wszystkiemu postanawia zdobyć dawną miłość. Chcąc osiągnąć swój cel, musi sięgnąć dna ludzkich uczuć, by na koniec odnaleźć szczęście.



«Lepiej nie żyć wcale niż nie kochać»

Paulo Coelho

Po długich namowach ze strony znajomych w końcu się przekonałem i kupiłem książkę. Najnowsze wydanie warto kupić za sam styl! Wygląda nieziemsko po prostu i zajebiście wprowadza w klimat opowieści. Wygląda jak jakaś stara książka z arystokratycznych bibliotek, jest wykonana z dbałością o najmniejsze szczegóły, a szczątkowe, szczegółowe ilustracje na pierwszych stronach wyglądają nieziemsko.

Książka opowiada o fikcyjnym arystokratycznym rodzie, który dostaje w lenno całą planetę - Arrakis, zwaną diuną. Jest to planeta całkowicie pustynna, na której woda jest największym skarbem. Ludzie tam np. plują, by oddać komuś wielką część, ponieważ nawet mililitry wody są tam bardzo drogocenne. Ogólnie jest tam masa intryg politycznych i głównie wokół tego kręci się książka - sama planeta, śmiertelnie niebezpieczna i nieznana dodaje tylko fajnego efektu.

Książki jeszcze nie skończyłem, ale mogę już ją szczerze polecić

To dobrze, że dałeś się namówić, polecam całą serię, jest rewelacyjna. Nie wiem, czy to wydanie obejmuje tylko "Diunę" czy całość wszystkich powieści, ale mimo to zachęcam do poznania całej opowieści. Zresztą sam poczujesz niedosyt, gdy skończysz książkę.

"Bramy Domu Umarłych" z cyklu "Malazańska Księga Poległych" autorstwa Stevena Eriksona

Love Story bajera haha

@polliter:
Nie skończyłem jeszcze, skończę pewnie dziś lub jutro. Na dłuższą metę przynudza, jest strasznie przewidywalna. Te całe zwroty akcji, plany, pośród planów w planach są tak płytkie, że mam czasami wrażenie, że to książka dla dzieci ;P Do tego charakterystyka postaci jest tak oklepana, że albo ta książka jest prekursorem wielu innych albo zwyczajnie powiela ten sam schemat. Gdzieś to już widziałem po prostu, setki razy.

Mimo wszystko świat jest bardzo ciekawy, sam motyw stworzycieli chociażby. Do tego ten buntowniczy klimat, te różnice kulturowe. Książka warta polecenia, ale po następną część sięgnę jednak bardziej z nadzieją na coś lepszego, bo choć książka jest całkiem spoko, to jednak oczekiwałem czegoś więcej po takim klasyku.

Jarosław Grzędowicz - Pan lodowego ogrodu

Główny bohater, Vuko Drakkainen, wyposażony w zdobycze najnowszej techniki, czyniące z niego prawie nadczłowieka, szuka na obcej planecie, zwanej Midgaard, naukowców z placówki badawczej, z którymi utracono wszelki kontakt dwa lata wcześniej. Zadanie jest jednak nadzwyczaj trudne, gdyż planetę zamieszkuje antropoidalna cywilizacja, ale przede wszystkim - obecna jest tam magia. Aby upodobnić się do lokalnych mieszkańców Vuko zostaje poddany operacji oczu oraz przyjmuje lokalne imię Ulf Nitj’sefni. W jego mózgu wczepiono pasożytniczego grzyba - Cyfrala (który daje mu nadludzkie możliwości).

Książka klimatem zabija, imho. Może to tylko moja wyobraźnia? Może to moja miłość do książek o niezwyciężonych skurwysynach? A może po prostu sama idea wejścia "współczesnego" człowieka do świata znanego z fantasy? Może motyw podróży, jaki kojarzy mi się z lekturą, która mnie wychowała - Wiedźminem? Ciężko stwierdzić, ale wciąga nieziemsko. Autor cały czas przywołuje obraz świata, przyrównując go do obrazów Boscha, ale mnie bardziej przekonuje moje wyobrażenie tego świata, według obrazów Beksińskiego. Książka już od początku zostawia pewne ślady, pewne zapowiedzi, po których można oczekiwać zajebistego zwrotu akcji, co sprawia, ze chce się czytać i czytać. Do tego główny bohater nie zna tego świata bardziej niż z opowieści, więc czytelnik poznaje ten świat razem z nim. Nic nie jest bezpośrednio powiedziane, wszystko musi zostać jeszcze odkryte. Na prawdę polecam.

Piramidy Pratchetta, ale... jakoś ten tom Świata Dysku jest mało wciągający :/ Wam tez się tak wydaje?

Ja uważam, że Pratchett nie we wszystkich książkach trzyma równy poziom, jednak "Piramid" nie czytałem, więc ciężko mi powiedzieć. Zdecydowanie najlepiej czytało mi się "Mort", "Ruchome obrazki" i tę powieść, która nawiązuje do "Makbeta", "Trzy wiedźmy" czy jakoś tak...

Też mam takie zdanie. Właściwie chyba piramidy sprawiły, że porzuciłem pratchetta. Pastwiłem się nad tą książka bardzo długi czas, bo była nieziemsko nudna i nieśmieszna. Tak jak napisał polliter, Mort był bardzo dobry no i osobiście podobał mi się też cykl straży. Starałem się czytać te książki za kolejnością, kupowałem też masę książek do przodu, bo były dobre, ale z każdą kolejną przestawał już tak śmieszyć i zaczynał nudzić. Aktualnie leży mi na półce z 5-6 książek pratchetta, których nie mam już ochoty czytać. Sam już nie wiem czy to dlatego, że przywykłem do tego humoru i już nie zaskakuje czy faktycznie każda kolejna książka była coraz słabsza. Już prawie dwa lata mijają jak nie czytam tego autora, może za jakiś czas chwycę jakąś książkę i dam jej szansę na świeżo.

PS. Mój brat bardzo lubi postacie krasnali, czy tam jak ich zwał krasnoludów w wielu książkach fantasy. Ogólnie jarała go ich waleczność, samowystarczalność i siła. Jakoś tak zawsze zdawały mi się przygłupie i śmieszne oraz pozbawione kultury. Nie raz tak się z nim droczyłem na ten temat, ale gdy spotkałem się z opisem krasnali (rodzina Marchewy, który myślał, ze jest krasnalem), to po opisaniu mu tego temat został raz na zawsze zamknięty między nami ;P Tak perfekcyjnie i satyrycznie przedstawione są tam krasnoludy, że nie ma czego nawet dodawać.

Krzysztof Varga
Gulasz z turula

k4cz0r200 - fajna okładka z tamtej książki "Pan"

Wczoraj skończyłem czytać "Siłę serca" Baptista De Pape, chociaż lista osób, które się przysłuzyły tej książce jest dłuższa.

@Małrycy
Ładne to wydanie. W środku są też piękne ilustracje D.Brońka, ale trochę w innym klimacie. Przeszedłem chyba wszystkie księgarnie w warszawie i już nie ma tego wydania :/ Teraz jest masa wydań z wcześniejszego roku, dużo brzydsze. Nawet w necie tego nie ma, jestem zawiedziony. No ale nie spocznę Książka jest świetna, więc mam nadzieje, że i następne tomy będą tak dobre. Jak w końcu dorwę, to będzie lepiej smakowało

kończę Miłoszewskiego i biorę się za przeczytanego w połowie Pamuka

Jarosław Grzędowicz - Księga jesiennych demonów

Dostałem w prezencie i póki co lektura bardzo przyjemna. W stylu stephana kinga, wiec dla fanów w sam raz. Wszystko dzieje się w Polskich realiach, lecz z lekką nutką mistycyzmu.

agent007 pisze:kończę Miłoszewskiego i biorę się za przeczytanego w połowie Pamuka

Ja dopiero się zabieram za Miłoszewskiego, właśnie kupiłem sobie "Uwikłanie".

Małrycy pisze:Wczoraj skończyłem czytać "Siłę serca" Baptista De Pape, chociaż lista osób, które się przysłuzyły tej książce jest dłuższa.

I jak Ci się podoba? Już mi polecano tę książkę i się zastanawiam nad kupnem

Kurde...jestem totalnie nie w tema tach ...Odległe zwierciadło Barbary Tuchman .

Właśnie słucham II tom trylogii Marcina Ciszewskiego rozpoczętej tomem "www.1939.com.pl". Powieść militarna SF - polski batalion przenosi się w czasie z 2007 do 1939 roku i bije się z Niemcami. Bardzo fajnie się tego słucha. Wciąga bardzo. Do tego strasznie mnie stresuje słuchanie tego bo autor miota trochę bohaterami a przecież skoro już nasi biją Niemców to chciałoby się czytać o samych sukcesach. Poza tym klęską 1939 i lata okupacji traktuję bardzo emocjonalnie. Polecam.

CM

Co słonko widziało Marii Konopnickiej :rotfl1:

Właśnie skończyłem "Smoczy Tron" Tad Wiliams. Miło się czytało.

k4cz0r200 - to jeszcze alegro, skarbnica książek, których normalnie nie idzie dostać, albo niszowej literatury/naukowej itd.


Jully- co kto lubi i potrzebuje, bo to nie jest proza, ale też nie powiedziałbym, że styl poradnikowy. Coś po środku, gdzie wielu humanistów odpowiada i opowiada na tematy egzystencjalne, celowości życia itd. Mi się podobało.

po Pamuku znów coś polskiego kupiłem "zieloną wyspe" ostachowicza i czyta sie swietnie!

pieśń jedwabnego szlaku

'Bracia Karamazov'
ponad 130 lat temu w tekście swojej powieści Dostojewski zawarł pytanie: 'czy u nas jest prawda, co jest prawdą w Rosji?' - pytanie wydaje się wciąż aktualne..

agent007 pisze:po Pamuku znów coś polskiego kupiłem "zieloną wyspe" ostachowicza i czyta sie swietnie!

Gdzieś w tv mignęła mi rozmowa z nim w sobotę i nawet zainteresowało, A jak Twoje wrażenia? :co:

serducho pisze:

agent007 pisze:po Pamuku znów coś polskiego kupiłem "zieloną wyspe" ostachowicza i czyta sie swietnie!

Gdzieś w tv mignęła mi rozmowa z nim w sobotę i nawet zainteresowało, A jak Twoje wrażenia? :co:

o, przegapiłem to, może gdzieś w necie jest. A jesli chodzi o wrazenia to jest to moje pierwsze spotkanie z Ostachowiczem, ale z pewnością nie ostatnie. CZyta się przyjemnie, wciąga. Głowna bohaterka jest dość niebanalną postacią do końca tylko kilkadziesiąt stron, wiec pewnie sie jeszcze podziele.

Czytałam jego "Noc żywych żydów" to i to zobaczę, tym bardziej, że z tego co piszecie jest totalnie inna niż tamta. A potem po jakieś komiksy sobie sięgnę ponownie.

Raczej słucham niż czytam - rozmiłowałem się w audiobookach.

Aktualnie "Achaja - tom I". Po ogromnym pozytywnym zaskoczeniu jakim był dla mnie Pan Lodowego Ogrodu szukałem sobie kolejnej ciekawej serii. Ostatecznie padło na Achaję. Nie jest tak dobra jak Pan. Czasem trochę naciągany rozwój sytuacji czy bohaterów. Trochę za dużo "ustawek" fabularnych - czyli przypadków, które są zbyt naciągane ale generalnie bardzo ciekawa. Intrygujące jak w Panie połączenie SF z Fantasy. Polecam.

Sam "Pan Lodowego Ogrodu" to dla mnie absolutna rewelacja. Przesłucham jeszcze raz niebawem.

Z innych audio przesłuchałem wszystkie książki Marcina Ciszewskiego - serię 1939 itd oraz przygody Tyszkiewicza. Dużo lżejsze w czytaniu niż Pan czy Achaja - super relaks. Z serii 1939 Major jest genialny. Dla mnie hit - na podstawie tej serii powinno się kręcić propagandowe filmy o Polsce

Pan Lodowego i Achaja mają to coś co zmusza do nieprzerwanego słuchania - dla mnie idealne na rower / nordic walking / siłkę. Czas znika i można ćwiczyć ... ćwiczyć i ćwiczyć.

Przesłuchałem też pięć tomów Star Carrier. Zaskakująca space opera. Ten gatunek zawsze mi się kojarzył z niezwykle lekką prozą SF ale w tej serii są ciekawe zagadnienia i wątki. Do tego świetne militarne SF. Pojawił się w audiotece pierwszy tom "Odyssey One". Też space opera ale nieco innego kalibru niż Star Carrier. Mniej militarna, bardziej płytka. Bardziej rozrywkowa. Obie serie polecam.

W audiobookach fascynujący są lektorzy - czasem lepsi, czasem gorsi. W Achai czyta lektorka - genialnie to robi. Joanna Jeżewska. Dawno temu bardzo lubiłem słuchowiska w Radio. Audiobooki są świetnym następcą. Ale niewątpliwe w nich kropką nad "i" są lektorzy. Jeżewska jest genialna.

[youtube][/youtube]
[youtube][/youtube]
[youtube][/youtube]

CM

A z innej polskiej fantasy - znacie Inkwizytora? Dobre. Mocne.

[youtube][/youtube]

CM