Jego nowa książka jest taką trochę autobiografią, bo pisze o biseksualnym pisarzu Billym. Całkiem fajnie się zapowiada, ale tylko wstęp czytałem bo sama książka dopiero ma wyjść. Nie przeszkadzają mi opisy jakiś wyuzdanych zachowań seksualnych, ale tylko jeśli to czemuś służy, jak u Houellebecq'a właśnie refleksji nad współczesnym społeczeństwem. Chyba dlatego jakoś markiz de Sade mnie nie kusi, bo mam wrażenie że on szokuje, żeby szokować. Jako współczesny odbiorca mam większe wymagania. Żądam refleksji. "W jednej osobie".Chmurka pisze:To nie tak, że lubię być szokowana, bo mnie to nie szokuje.
Małrycy jakbyś tak jeszcze tytuł podał książki, o której piszesz byłoby mi łatwiej znaleźć.
Ponieważ powieści de Sade'a były bardziej dysputami filozoficznymi, niż pełnokrwistymi powieściami. Podobnie można powiedzieć o "Kubusiu fataliście" Diderota, nie żebym tych dwóch myślicieli porównywał, Diderot nie szokował tak bardzo, mam na myśli budowę powieści, gdzie fabuła nie jest aż tak ważna.Masz racje co do de Sada- czytałem jego jedną książkę i nie skończyłem bo już się po prostu nudna zrobiła. Było parę przemyśleń o naturze człowieka ale fabuła była tragiczna.
Mogę Cię zaręczyć, że znajdziesz sporo refleksji. Refleksji na temat fałszu, podwójnej moralności, religii, egoizmu, atawizmów...Chyba dlatego jakoś markiz de Sade mnie nie kusi, bo mam wrażenie że on szokuje, żeby szokować. Jako współczesny odbiorca mam większe wymagania. Żądam refleksji
Całej nigdy w rękach nie miałam, jedynie fragmenty, ale to chyba jednak nie to co de Sade. W ogóle cały libertynizm wydaje mi się mocno naciągany, to takie dorabianie filozofii do atawistycznych orgii. A ja jestem zwolennikiem nazywania rzeczy po imieniu, więc jak ktoś lubi orgie to proszę bardzo, ale upodobaniom seksualnym jednak do filozofii daleko. Bo tak się wtedy pisało. Dlatego tych dwóch filozofów porównałem, bo pochodzą z tego samego okresu literackiego.Kubuś fatalista i jego pan" to typowa powiastka filozoficzna, rzeczywiście nie traktowałabym jej jak powieści.
To Twoje odczucia, zresztą do dziś nie udowodniono, czy de Sade identyfikował się z tymi poglądami, czy tylko opisywał taką wizję świata. Dla Ciebie to dorabianie filozofii, dla innych, to wyprzedzenie Darwina - człowiek, jako zwierzę, a moralność, jako przeszkoda w spełnianiu swoich atawistycznych instynktów. Twórca podaje agumenty, nad którymi można dyskutować lub nie, argumenty, często, porażająco (i przerażająco) logiczne.W ogóle cały libertynizm wydaje mi się mocno naciągany, to takie dorabianie filozofii do atawistycznych orgii. A ja jestem zwolennikiem nazywania rzeczy po imieniu, więc jak ktoś lubi orgie to proszę bardzo, ale upodobaniom seksualnym jednak do filozofii daleko.
A czemu ma służyć ten wysiłek, że tak zacytuję libertynów? "Człowieczeństwo" to też teoria.Chmurka pisze:No i widzisz w moim świecie nie ma miejsca na taki kompletny atawizm. Ja po prostu uważam, że człowiekiem czyni Cię to co jest ponad tym. Zachowania atawistyczne to upadek i porażka. Dlatego libertyńskie teorię traktuję jako usprawiedliwianie się, wymyślanie teorii, dlaczego nie podjęło się wysiłku człowieczeństwa.
Irving jest bardziej żywy, bo opisuje czasy nam współczesne, łatwiej nam się utożsamiać z jego twórczościa.Irving jest bardziej żywy, bo pisze w pierwszej osobie o przeżyciach swojego bohatera.
Tego nigdzie nie powiedziałam, wiedza jeszcze nikomu nie zaszkodziła. Szkodzi raczej wzbranianie się przed nie i budowanie okopów, żeby czasem nic niezgodnego z moimi poglądami tam nie doleciało.polliter pisze:Nie chodzi o to, czy ktoś się z tymi pogladami zgadza, czy nie. Kwestia w tym, żeby te poglądy poznać i na ich temat dyskutować. Przecież samo przeczytanie ksiązki nie jest równoznaczne ze zgadzaniem się z autorem i z tym, co opisuje.
A właśnie nie do końca!:)polliter pisze:Małrycy, etyka i moralność się zmienia. Inaczej wyglądała moralność 200 lat temu, inaczej 400 lat temu, inaczej przed naszą erą, a jeszcze inaczej dzisiaj, nigdy nie była niezmienna i nawet w naszych czasach inna jest moralność Europejczyków, inna Arabów i inna Papuasów.
Irving jest bardziej żywy, bo opisuje czasy nam współczesne, łatwiej nam się utożsamiać z jego twórczościa.Irving jest bardziej żywy, bo pisze w pierwszej osobie o przeżyciach swojego bohatera.
