Jest taka mowa pisana,którą za mało nazwać;wierszem czy piosenką.
Bywają teksty,których inaczej nazwać nie można jak "genialne"
Wyrażam im swoje uznanie .


Gdy dwa mego ciała ospałe żywioły
Były polotną myślą-cóż wtedy przestrzenie?
Lotem,jakim niosą się w przestworzach sokoły,
Szybowałbym,by przerwać nasze rozłączenie.
Cóż,gdybym miał pod stopą głaz w morzu skąpany,
Na najdalszym przylądku samych końców świata?
Myśl wzlatuje nad lądy i nad oceany
Na sam dzwięk nazwy miejsca,gdzie chce być,

skrzydlata

Tymczasem z dwóch żywiołów ciała jedną tylko złożę
Rzecz; łzę,jak ziemię ciężką i słoną jak morze.

Lecz , ach! jedno mnie dręczy;że w stworzenia planie
Nie było moich susów poprzez kontynenty ;
Z gliny i wody moje cielesne mieszkanie,
więc czekać muszę,aż nas zbliży czas zawzięty,

A z dwóch żywiołów ciała jedną tylko złożę
Rzecz;łzę,jak ziemia ciężką i słoną jak morze.

William Szekspir sonet XLIV,przekład;Stanisław Barańczak,muzyka Stanisław Sojka.

[youtube][/youtube]


[youtube][/youtube]

C'est la vie -cały twój Paryż z pocztówek i mgły
C'la vie -wymyślony...
C'est la vie -ciebie obchodzi,przejmujesz się tym.

C'est la vie-podmiejski pociąg rozwozi twe dni
C'es la vie -wciąż spózniony...
C'la vie - cały twój Paryż,dwie drogi na krzyż
Knajpa,kościół,widok z mostu
Knajpa,kościół i ten bruk-ideał nie tknął go...

Knajpa ,kościół,widok z mostu
Knajpa kościół i ten bruk-tak realny...
Zostaniesz tu-ile można tak żyć na palcach
Zostaniesz tu-po złudzenia
Zostaniesz tu-w "Kaskadzie" nocą też grają walca
Już na rogu kumple jak grzech
Odwrotu już nie ma...
Nie,nie,nie
Wypijesz to wszystko do dna,także dziś...
Jak co dnia...

słowa Jacek Cygan,muzyka Wiesław Pieregrółka no i Andrzej Zaucha

[youtube][/youtube]

Tuwim Julian

Wspomnienie

Mimozami jesień się zaczyna,
złotawa, krucha i miła,
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,
która do mnie na ulicę wychodziła.

Od twoich listów pachniało w sieni,
gdym wracał zdyszany ze szkoły,
a po ulicach w lekkiej jesieni
fruwały za mną jasne anioły.

Mimozami zwiędłość przypomina
nieśmiertelnik żółty - październik.
To ty, to ty, moja jedyna,
przychodziłaś wieczorem do cukierni.

Z przemodlenia, z przeomdlenia senny,
w parku płakałem szeptanymi słowy.
Księżyc z chmurek prześwitywał jesienny,
od mimozy złotej majowy.

Ach czułymi, przemiłymi snami
zasypialem z nim gasnącym o poranku,
w snach dawnymi bawiąc się wiosnami,
jak ta złota, jak ta wonna wiązanka.

[youtube][/youtube]

słowa Adam Mickiewicz, muzyka Andrzej Kurylewicz

Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili,
Niech snu anioł modrymi skrzydły Cię otoczy,
Dobranoc! niech odpoczną po łzach Twoje oczy,
Dobranoc! niech się serce pokojem zasili.

Dobranoc! z każdej ze mną przemówionej chwili
Niech zostanie dźwięk jakiś cichy i uroczy,
Niechaj gra w Twoim uchu, a gdy myśl zamroczy,
Niech się mój obraz sennym źrenicom przymili.

Dobranoc! obróć jeszcze raz na mnie oczęta,
Pozwól lica. - Dobranoc! - Chcesz na sługi klasnąć?
Daj mi pierś ucałować. - Dobranoc! zapięta.

- Dobranoc! już uciekłaś i drzwi chcesz zatrzasnąć.
Dobranoc Ci przez klamkę - niestety! zamknięta!
Powtarzając : dobranoc! nie dałbym Ci zasnąć.

To miasto podobne do innych,
zwyczajne ulice i place,
lecz zło tak zaczęło tam boleć,
że ludzie żyć chcieli inaczej.

I wtedy odkryli w swych sercach,
że jest tam nadzieja i miłość
i wtedy wyrosły im skrzydła,
bo tyle wiary w nich było.

Serce przy sercu słowo przy słowie
człowiek anioł,anioł człowiek,
jeszcze możliwa prawda jak piołun
miasto aniołów,miasto aniołów.

A kiedy entuzjazm opadnie,
choć życie ukąsi złośliwie
nie dajmy aniołom odlecieć,
nie dajmy skraść sobie skrzydeł!

Być może szukam naiwnie
diamentu na dnie popiołu,
wierząc,że miasto,gdzie żyjesz
też może być miastem aniołów.

autor Jacek Cygan

[youtube][/youtube]

DEZYDERATA
Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech, i pamiętaj, jaki spokój można znaleźć w ciszy.

O ile to możliwe, bez wyrzekania się siebie bądź na dobrej stopie ze wszystkimi.
Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie, wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoja opowieść.
Unikaj głośnych i napastliwych - są udręką ducha.
Porównując się z innymi możesz stać się próżny i zgorzkniały, bowiem zawsze znajdziesz lepszych i gorszych od siebie.

Niech twoje osiągnięcia zarówno jak plany będą dla Ciebie źródłem radości.
Wykonaj swą pracę z sercem - jakakolwiek byłaby skromna, ją jedynie posiadasz
w zmiennych kolejach losu.
Bądź ostrożny w interesach, na świecie bowiem pełno oszustwa.
Niech Ci to jednak nie zasłoni prawdziwej cnoty; wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów
i wszędzie życie pełne jest heroizmu.

Bądź sobą, zwłaszcza nie udawaj uczucia.
Ani też nie podchodź cynicznie do miłości, albowiem wobec oschłości i rozczarowań ona jest wieczna jak trawa.
Przyjmij spokojnie co Ci lata doradzają z wdziękiem wyrzekając się spraw młodości.

Rozwijaj siłę ducha, aby mogła cię osłonić w nagłym nieszczęściu.
Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.
Obok zdrowej dyscypliny bądź dla siebie łagodny.
Jesteś dzieckiem wszechświata nie mniej niż drzewa i gwiazdy, masz prawo być tutaj.
I czy to jest dla ciebie jasne, czy nie - wszechświat bez wątpienia jest na dobrej drodze.

Tak więc żyj w zgodzie z Bogiem, czymkolwiek On ci się wydaje,
czymkolwiek się trudzisz i jakiekolwiek są twoje pragnienia, w zgiełkliwym pomieszaniu życia zachowaj spokój ze swą duszą.
Przy całej swej złudności, znoju i rozwianych marzeniach jest to piękny świat.
Bądź pogodny. Dąż do szczęścia.

Gdy wydepczemy wszystkie ścieżki lata
gdy nam nie starczy cień wysokich drzew
gdy już poznamy sens naszego świata
to przeprawimy się na drugi brzeg...
Niech nie przeszkadza nam niesforna rzeka...
niech łodzi szybki pokieruje bieg...
bo choć nie wiemy co w oddali czeka
to przeprawimy się na drugi brzeg...
I w ciszy, w ciszy steru nic nie trudzi,
w szalikach ciepłych,w paltach jak na jesień
tak obok siebie paru zwykłych ludzi
i tak nas niesie,tak nas dokądś niesie
I tylko czasem łódz z przeciwka cicho
tego się przecież nie spodziewał człek
jak my podobnych co zuchwale płyną
po dniach skończonych na swój drugi brzeg.

Andrzej Sikorowski
Wykonanie- Pod Budą