Imladis

mordotymoja pisze:
Lidka pisze:
Crows pisze:przyprowadzcie mi tego , który był miesiąc po drugiej stronie i wrócił
Miesiąc to się nie da, bo już by go dawno pochowano i nici z jego świadectwa .

Ale 4 dni - proszę bardzo: Anita Moorjani właśnie.
A tak z czystej męskiej ciekawości,co na to jej facet?Cztery dni w życiu faceta to szmat czasu,mógł poważne plany poczynić,a tu bumm,Anita wróciła.Jak żywa :/ ...

Książkę czytałam, więc mogę Ci powiedzieć: z materialnego punktu widzenia jej mąż opiekował się nią 24/24, stracił nawet pracę w związku z długimi nieobecnościami. A te 4 ostatnie dni, kiedy Anita była w śpiączce, spędził przy niej. Zrozpaczony, wołający ja bez przerwy, nie wyobrażający sobie życia bez niej...

Anita zobaczyła z duchowej perspektywy, że to jej bratnia dusza, która zgodziła się na tę rolę, by wspierać Anitę we wszystkim, co będzie jej najtrudniejszym doświadczeniem. I że gdyby ona umarła, jej mąż odszedłby wkrótce potem. Spełniony do końca (to była zasadnicze 'zadanie' jego duszy). Tu decydowała sama Anita duchowa: chce wrócić, czy też nie. Wiedziała, że cokolwiek wybierze, będzie tak samo doskonałe.

A dlaczego? Może sam zechcesz przeczytać?...

Ayalen pisze:Otoz to Ja?! - tez tak mysle, a w koncu uczucia to takze postac swiadomosci, nabierajaca wyrazu poprzez zmaterializowanie sie - nami.
Tak Lidko, ja wprawdzie zapomnialam natychmiast tamto zdarzenie, nagle wszystko zniklo, pstryk - i dalej juz nic nie pamietalam. Jednak pozniej powoli zaczela powracac - twarz czlowieka ktory wskoczyl do wody aby mnie wyciagnac, a potem reanimowal - ba, nawet jego imie, choc nie moglam tego widziec i slyszec, a mama to potwierdzila. Niewykluczone ze naplyna nastepne wspomnienia - dane, one sie wciaz uzupelniaja. Co ciekawe - bylam poza cialem juz w chwili gdy wpadlam do wody - bo ten upadek juz zarejestrowalam, rownoczesnie jakby, czy zaraz przed z krotka chwila ciemnosci - co potwierdza Twoje slowa o zaplanowanym doswiadczeniu, ktorego efekty objawiaja sie po wielu, wielu latach, niemal po polwieczu. O Jezu, po co ja to liczylam.

No, widzisz, to też się zgadza z tym, co ja wiem na te tematy: dusza opuszcza ciało na moment przed wypadkiem, stąd i wspomnienie obserwowania akcji z boku, z góry, w każdym razie obok ciała.

I zgadza się też fakt, że powraca do nas to, na co jesteśmy gotowi na dany moment, a na wiele rzeczy musimy latami czekać (ja tego też doświadczyłam i też nie będę lat liczyła

). W sytuacji, kiedy dojrzewamy do gotowości na ciąg dalszy, ona się nam po prostu objawia w najróżniejszej postaci, wielokrotnie właśnie jako wspomnienie czegoś, co dawno nam umknęło z pamięci, albo w ogóle w niej początkowo nie zaświtało nawet.

My tu, z naszej perspektywy, musimy latami czekać, ale z perspektywy duchowej to jest przecież bez znaczenia. O efekt chodzi

se nie myśl że dusze poza ciałem nie obowiązuje czas, postrzeganie czasu może być inne ale nie da sie inkarnować w przeszłości ani w przyszłości, tam ciągle jest teraźniejszość tak jak i u nas. Bo czas jako forma nie istnieje co nareszcie odkryli naukowcy http://innemedium.pl/wiadomosc/fizycy-d ... e-istnieje więc nie da sie przeskoczyć czegoś czego nie ma.

Wszystko się dzieje w teraźniejszości, jednocześnie, ale chronologia jest zachowana: to, co najpierw, buduje to, co potem. Przyszłość jest znana i istnieje we wszystkich możliwościach do wyboru. Ta rzeczywista, która człowieka dotyczy, będzie jedną z możliwości wybraną dziś.

na moich rachunkach bankowych są rózne czasy

Lidka - znana, ale nie zdeterminowana - to w kazdej sekundzie sie zmienia.

Lidka pisze:A te 4 ostatnie dni, kiedy Anita była w śpiączce, spędził przy niej.

W śpiączce :/...to siem moim zdaniem nie liczy.

Ayalen pisze:Lidka - znana, ale nie zdeterminowana - to w kazdej sekundzie sie zmienia.

Tak. Nie zmieniają się tylko 'ramy', w których sami tych zmian dokonujemy.

mordotymoja pisze:
Lidka pisze:A te 4 ostatnie dni, kiedy Anita była w śpiączce, spędził przy niej.
W śpiączce :/...to siem moim zdaniem nie liczy.

Dlaczego? Została przywieziona do szpitala w głębokiej śpiączce i z organizmem dosłownie przeżartym przez raka, skóra, kości i same rany na ciele. Tliło się w niej życie, więc została podłączona do wszelkiej aparatury podtrzymującej to ledwie tlące się życie. Zdaniem medycyny zero szans wybudzenia się ze śpiączki, zero szans wyleczenia się, z aparaturą mogła nie przeżyć jednej nocy. Mózg - linia prosta, organy - tyle, ile maszyny wydoliły za nią. Ty wiesz, jak wygląda ostatnie stadium raka?

Mnie to wygląda na cud.Cudami się nie zajmuję,tylko zmartwychwstania,od cudów jest inny wydział,ja nie dam rady,tymi zmartwychwstaniami jestem zawalony totalnie :rotfl1: .Sorki,ta pora już,nie mogłem się powstrzymać

Lekarzom to też wygląda na cud i do tej pory nie mogą w to uwierzyć, zgodnie z medycyną ona powinna nie żyć od pierwszej nocy w śpiączce...

. A to żaden cud, a SAMO ŻYCIE. Anita bardzo dokładnie wyjaśnia, co się wydarzyło, dlaczego zachorowała na raka i dlaczego wyzdrowiała. To leży w zasięgu każdego człowieka. Tylko nie każdy chce sobie uświadomić.

Ale, na szczęście, jej książka, jej słowa, spotkania z nią, pomogą tysiącom osób, które chcą to sobie uświadomić. I to jest chyba najpiękniejsze, co jeden może zrobić dla drugiego i co w ogóle człowiek może zrobić dla siebie

.

Właśnie parę dni temu przeczytałem tę książkę Anity

Imladis

życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.

Re: życie po śmierci film dok.