Od jakiegoś już czasu nie daje mi spokoju pewien temat. A właściwie wiele tematów, które usiłuję ułożyć w całość. Człowiek - mózg, zmysły, psychika, świadomość, intuicja, duchowość... Fascynuje mnie jak odbieramy świat. Co na nas wpływa, jak bardzo możemy stać się świadomi, racjonalni w otaczającym nas świecie. Ile jest nas w nas? Co znajduje się poza manipulacją, hormonami, narzuconą kulturą czy uleganiu zmysłom? Czy może tym właśnie jesteśmy -maszynami, którym się wydaje, że są świadome?
Od wielu lat interesuje mnie psychologia i miałam nadzieję, że to właśnie ona jest nauką, której szukałam. W końcu bada zachowania ludzi, pozwala wejrzeć bardziej wgłąb, zobaczyć człowieka z poza fizycznej strony, jednak nie wyjaśnia wszystkiego.
Sporo czytam, obserwuję, wyciągam wnioski - to za mało... Te wszystkie momenty, gdy zauważam swoją ułomność w myśleniu, błędy, którym się poddaję - jest tego mnóstwo. I to wcale nie oznacza, że jestem głupsza niż większość (chyba ) Po prostu zwracam uwagę na coś czego nie dostrzega większość ludzi.
Zacznę temat od sprawy, z którą każdy człowiek ma na co dzień do czynienia. Język. Jak bardzo „miesza" w naszym życiu? Ilu rzeczy nie przetwarzamy logicznie a ulegamy emocjom? Zastanów się co jako pacjent przed operacją wolałbyś usłyszeć? Że masz 90% szans na przeżycie? A może, że możesz być osobą 1 na 10, która umrze? Chodzi o to samo, a w umyśle jawi się zupełnie inaczej... Albo jak reagujemy na słowa śmierć, cierpienie, nienawiść, ból? A jak na miłość, uśmiech, serce, ciepło? To tylko słowa, a nasze ciało na nie reaguje jak na rzeczywistość. Gdy widzimy słowo tłumaczymy sobie jego odzwierciedlenie w świecie realnym, choć najczęściej umyka to naszej uwadze.

To ledwie wstęp. Mam nadzieję, że kogoś zainteresuje powyższy temat. Szukam ludzi, którzy tak jak ja interesują się człowiekiem jako całością, którzy szukają odpowiedzi na pytanie „dlaczego?“ Bardzo chętnie podyskutuję na różne tematy, które choć o krok przybliżą mnie do znalezienia odpowiedzi. I których nie przeraża, że im więcej odpowiedzi tym więcej nowych pytań
PS. Nie wiedziałam gdzie to umieścić dlatego proszę o ewentualne przeniesienie.

Witaj :hello:

Wiesz co, strasznie dużo skomasowałaś w jednym poście i w sumie można go umieścić wszędzie, bo z każdej dziedziny dotyczącej człowieka tu jest jakiś fragment.

Melanż robi się przez duchowość, której człowiek, tak naprawdę, nie jest świadomy. Próba wyjaśnienia czegoś, co dotyczy i ma swoje źródło w duchowości, na sposób racjonalny z gruntu miesza wszystko, wrzuca do jednego gara i robi się z tego mieszanka nie do końca strawna i wyjaśniająca cokolwiek...

Wiesz co, mamy tu sporo najróżniejszych tematów związanych z tym, co w swoim poście zmieściłaś. Przejrzyj może 'Rozwój duchowy', 'Czego rozum ogarnąć nie może' (polecam 'Bąbelki' wielce kontrowersyjny tekst, jak się okazuje, ale pokazujący różnicę między duchowością a materialnością). A ja na początek powiem Ci tylko, że myślenie, aczkolwiek bardzo ważne, to dopiero połowa. Trzeba polegać nie tylko na nim, ale też na odczuciu. Bo to ono łączy nas z tym, czego nauka nie ruszy z natury rzeczy. Rozdmuchując myślenie tłumi się odczuwanie, a to właśnie ono 'zna' wszystkie odpowiedzi na wszystkie pytania, nie głowa...

justine92 pisze:To ledwie wstęp. Mam nadzieję, że kogoś zainteresuje powyższy temat. Szukam ludzi, którzy tak jak ja interesują się człowiekiem jako całością, którzy szukają odpowiedzi na pytanie „dlaczego?“ Bardzo chętnie podyskutuję na różne tematy, które choć o krok przybliżą mnie do znalezienia odpowiedzi. I których nie przeraża, że im więcej odpowiedzi tym więcej nowych pytań
.

to może zacznijmy od mózgu ;

;
czy to nie cudowny instrument mózg ? co za 100 lat bedzie mozna wytworzyć ?

justine, za dużo ogólników i za mało konkretów, nie wiem, od której strony mam ten temat ugryźć Mówisz, ze interesujesz się człowiekiem jako całoscią, a rozbijasz biedaka na czynniki pierwsze

mel pisze:Mówisz, ze interesujesz się człowiekiem jako całoscią, a rozbijasz biedaka na czynniki pierwsze

I tu właśnie ten cały mój kłopot, że ja sama nie wiem jak mam to "ugryźć", bo pojedyncze spojrzenia to za mało. Każda dziedzina wyjaśnia jakiś fragment. A ja chciałabym ułożyć sobie tę całość z różnych elementów. Psychiatra spojrzy na człowieka jako na psychikę, biolog będzie badał ciało, chemik sprawdzi hormony i inne reakcje a każdy z nich będzie pewny, że poznał człowieka.
Myślę, że tu trzeba tak po troszku
I przepraszam, że tak właśnie milion tematów, ale chyba taki właśnie jest człowiek...

justine92 pisze:

mel pisze:Mówisz, ze interesujesz się człowiekiem jako całoscią, a rozbijasz biedaka na czynniki pierwsze

I tu właśnie ten cały mój kłopot, że ja sama nie wiem jak mam to "ugryźć", bo pojedyncze spojrzenia to za mało. Każda dziedzina wyjaśnia jakiś fragment. A ja chciałabym ułożyć sobie tę całość z różnych elementów. Psychiatra spojrzy na człowieka jako na psychikę, biolog będzie badał ciało, chemik sprawdzi hormony i inne reakcje a każdy z nich będzie pewny, że poznał człowieka.
Myślę, że tu trzeba tak po troszku
I przepraszam, że tak właśnie milion tematów, ale chyba taki właśnie jest człowiek...

Justine, witaj. Mysle, że nie da się inaczej poznać całości - niż przez analizę składników. Jak ugryzc te calosc? Zacznij od poczatku? Zacznij od siebie? Może? Kim jestes?