Czytam ostatnio Kołakowskiego sporo.
I nasunął mi się temat do rozmowy myślę,że ciekawy posłużę się cytatem
(po co przerabiać skoro uważam ,że myśl świetnie ujęta):

"Po co podróżujemy?
Wydaje się, że to niemądre pytanie, bo każdy wie dlaczego i po co. Jest jednakowoż wiele rzeczy, które wydają się oczywiste, a po zastanowieniu takimi być przestają. Czy podróżowanie jest to zachowanie i n s t y n k t e m wiedzione i co to miałby być za instynkt? Czy doznajemy satysfakcji stąd, że doświadczamy czegoś, co jest po prostu n o w e, że nowość jako taka nas przyciąga? A jeśli tak, czy nie jest to dziwne zadowolenie? Wedle wielopokoleniowych doświadczeń, z pewnością jakoś nam przez ewolucję wszczepionych, świat nie odnosi się do nas przyjaźnie, lecz raczej wrogo, powinniśmy więc tego, co nowe i nieznane się wystrzegać, a cenić sobie to, co już w doświadczeniu oswojone i bezpieczne, siedzieć w znajomych kątach i chodzić po wydeptanych ścieżkach. Ale tak nie jest. Dlaczego w dzieciństwie czytamy z zapałem książki podróżnicze? Dlaczego ludzie, ledwo zlikwidowali białe plamy na mapach, rzucili się do niedawno jeszcze niewyobrażalnych wojaży po wielkiej przestrzeni i o coraz dalszych przestrzeniach marzą? "

Czego podróżujemy ,czego ja podróżuję ?

Bo tak naprawdę nie wiem jak jest z nami ,z ludźmi i dlaczego tak lubimy ...
Ale może ja zacznę od siebie .Dlaczego ?
Samo zwiedzanie ,podróżowanie ,to nie dla mnie .Nie lubię ścisku ,tłumów ludzi ,przepychanek ... Lubię miejsca ,gdzie właśnie ludzka noga jeszcze nie powstała ..a tych miejsc jest coraz mniej -niestety .
A dlaczego to robię? Żeby uciec od miasta ,od blichtru ,od ciągłej gonitwy za pieniędzmi ,za władzą ,żeby uciec tak naprawdę od ludzi ...
A może to właśnie na tym polega ,że mój instynkt nie ciagnie do tego co nowe ,tylko do rzeczy ,miejsc ,które dawno przemineły ...I im starsza jestem ,tym bardziej ciągnie mnie właśnie do takich prostych miejsc ,zamieszkanych przez prostych ,zwyczajnych ludzi ...ciągnie mnie do normalnosci ....

Dorcik pisze:,od ciągłej gonitwy za pieniędzmi ,za władzą ,żeby uciec tak naprawde od ludzi ...

Tylko bez tych pieniędzy trudno uciec od ciągłego za nimi gonienia - niestety .I kółko nam się zamyka.

Kasa to zazwyczaj ... usprawiedliwienie dla własnego lenistwa. Czytałeś może zapis z podróży autostopem do Japonii Romana Zańko - w podróż zabrał swojego syna Jonasza i grosze. Dotarli, zwiedzili, zresztą sam poczytaj jak było:

http://www.national-geographic.pl/trave ... o-japonii/

Grzegorz pisze:Tylko bez tych pieniędzy trudno uciec od ciągłego za nimi gonienia - niestety .I kółko nam się zamyka.

Grzegorz ...no i własnie dlatego wolę od czasu do czasu uciec od tego wszystkiego ... bo uwierz mi ,ja widzę ,ja wiem ..co znaczy ta ciągła gonitwa ,aby więcej ,aby więcej ...

I tak jak pisze Artur ,mozna miec grosze przy sobie ,a mozna wiele zobaczyc ,zwiedzic ,tylko po prostu trzeba chciec ...

Podróżowanie to pewnie dyspozycja, forma aktywności i chęci poznawania świata w bardziej fizycznej formie. Może i postać aktywności psychofizycznej pewnych typów ludzi jakich "nosi". Jedni są stacjonarni i domatorzy, inni typ wędrowcy. Bonatti/alpinista pytany dlaczego ludzie chodzą po górach udzielił najkrótszej odpowiedzi - bo są.
No cóż, podróżowanie jest w głowie i z niej wychodzi. To kwestia chęci, motywacji, znajdowania w podróżach sensu, przyjemności, zaspokojenia potrzeb - wrażeń, poznawczych, emocji. Jak to mówią "dla chcącego nic trudnego" i faktycznie pieniądze nie są jakąś nieprzebytą barierą dla podróżników.
Ewolucyjny motyw podróży jaki poruszył Kołakowski ma istotne znaczenie dla nas-ludzi. Gdyby nie chęć poznawania otoczenia i ciekawość świata do dziś biegalibyśmy po sawannach i tkwili w jaskiniach. Co ciekawe nawet zwierzaki mają niebywałą ciekawość otoczenia co szczególnie widać po młodych osobnikach. Wszędzie muszą wleźć i sprawdzić. Tak uczą się życia i z czasem im to przechodzi. Podobnie jest z ludźmi, im starsi tym bardziej statyczni i nieruchliwi.
Ja np. staję się konserwatystą tuż po obiedzie Żartowałem. Akurat o podrózach piszę jako wyznawca praktykujący. Poza tym poznając ludzi, poznajemy siebie...

ja nie podróżuję.

fiodor pisze:ja nie podróżuję.

Wiemy - pisałeś ,że boisz się świata.
:sorry:

Fiodor - filozoficznie Tobie powiem.
Podróżujesz w głąb Siebie - prowadząc chociażby dyskusje na Tym forum
To najbardziej chyba ekscytująca podróż jaką można sobie wyobrazić.
Pozostają jeszcze marzenia

Grzegorz pisze:Czytam ostatnio Kołakowskiego sporo.
I nasunął mi się temat do rozmowy myślę,że ciekawy posłużę się cytatem
(po co przerabiać skoro uważam ,że myśl świetnie ujęta):

"Po co podróżujemy?
Wydaje się, że to niemądre pytanie, bo każdy wie dlaczego i po co. Jest jednakowoż wiele rzeczy, które wydają się oczywiste, a po zastanowieniu takimi być przestają. Czy podróżowanie jest to zachowanie i n s t y n k t e m wiedzione i co to miałby być za instynkt? Czy doznajemy satysfakcji stąd, że doświadczamy czegoś, co jest po prostu n o w e, że nowość jako taka nas przyciąga? A jeśli tak, czy nie jest to dziwne zadowolenie? Wedle wielopokoleniowych doświadczeń, z pewnością jakoś nam przez ewolucję wszczepionych, świat nie odnosi się do nas przyjaźnie, lecz raczej wrogo, powinniśmy więc tego, co nowe i nieznane się wystrzegać, a cenić sobie to, co już w doświadczeniu oswojone i bezpieczne, siedzieć w znajomych kątach i chodzić po wydeptanych ścieżkach. Ale tak nie jest. Dlaczego w dzieciństwie czytamy z zapałem książki podróżnicze? Dlaczego ludzie, ledwo zlikwidowali białe plamy na mapach, rzucili się do niedawno jeszcze niewyobrażalnych wojaży po wielkiej przestrzeni i o coraz dalszych przestrzeniach marzą? "

mogę mówc za siebie
lubię podróżować gdyz z natur jestem niespokjnym duchem,osobą dość dymamiczna i lubiącą zmiany
muszę od czasu do czasu na ile czas i jkies srodki pozwalają wyrwać sie z tego mojego dośc nieciekawego miejsca
od ogladania tych samych gęb w skepie,autobusie,na ulicy
odsapnąc psychicznie,napełnić akumulatory
i nie muszą to być wcale dalekie podróze
chociaż odroiną egzotyki też nie pogardzę

Abesnai pisze:Fiodor - filozoficznie Tobie powiem.
Podróżujesz w głąb Siebie - prowadząc chociażby dyskusje na Tym forum
To najbardziej chyba ekscytująca podróż jaką można sobie wyobrazić.
Pozostają jeszcze marzenia

marna ta moja podróż ale ładnie napisałeś.

Uważam że do podróżowania skłaniają nas głównie dwie sprawy:
Po pierwsze chęć zobaczenia, poznania, czy też zetknięcia się z czymś nowym, co w jakimś sensie chcemy poznać i zetknąć się z tym bezpośrednio, nie przez książki czy film, ale fizycznie uczestnicząc w tym przeżyciu.
Drugą sprawą jest chęć ucieczki od codzienności, od tempa życia i pogoni za dobrami materialnymi. Wtedy wybieramy miejsca odosobnione, miejsca w bliskości z naturą, w których odpoczniemy i wyciszymy się.
I nie ma znaczenia czy będą to podróże długie czy krótkie, kosztowne (jeśli kogoś na to stać) czy wyczerpujące. Ważne aby zaspokoiły nasze pragnienia nasz i głód przygody.

Druid pisze:Uważam że do podróżowania skłaniają nas głównie dwie sprawy:
Po pierwsze chęć zobaczenia, poznania, czy też zetknięcia się z czymś nowym, co w jakimś sensie chcemy poznać i zetknąć się z tym bezpośrednio, nie przez książki czy film, ale fizycznie uczestnicząc w tym przeżyciu.
Drugą sprawą jest chęć ucieczki od codzienności, od tempa życia i pogoni za dobrami materialnymi. Wtedy wybieramy miejsca odosobnione, miejsca w bliskości z naturą, w których odpoczniemy i wyciszymy się.
I nie ma znaczenia czy będą to podróże długie czy krótkie, kosztowne (jeśli kogoś na to stać) czy wyczerpujące. Ważne aby zaspokoiły nasze pragnienia nasz i głód przygody.

DOKŁADNIE. Ja jeśli jadę gdzieś rowerem to jak najdalej od ludzi, w naturę ,żadnej cywilizacji i żadnego człowieka w promieniu wzroku i słuchu....taaak. Spokój i kontemplacja.

Albo też wyrwanie się ze szpon Rzeczywistości. Zobaczenie czegoś nowego, oderwanie od tego co mam na codzień. Jeśli nie mogę się przenieść do innego świata, przemieszczam się chociaż do innego miejsca!

Druid pisze:Uważam że do podróżowania skłaniają nas głównie dwie sprawy:
Po pierwsze chęć zobaczenia, poznania, czy też zetknięcia się z czymś nowym, co w jakimś sensie chcemy poznać i zetknąć się z tym bezpośrednio, nie przez książki czy film, ale fizycznie uczestnicząc w tym przeżyciu.
Drugą sprawą jest chęć ucieczki od codzienności, od tempa życia i pogoni za dobrami materialnymi. Wtedy wybieramy miejsca odosobnione, miejsca w bliskości z naturą, w których odpoczniemy i wyciszymy się.
I nie ma znaczenia czy będą to podróże długie czy krótkie, kosztowne (jeśli kogoś na to stać) czy wyczerpujące. Ważne aby zaspokoiły nasze pragnienia nasz i głód przygody.

Wszystko się zgadza, tyle że realizując punkt pierwszy automatycznie osiągamy punkt drugi Poznając coś nowego uciekamy od codzienności i rutyny.
W sumie oba motywy są warte podjęcia podróżowania. Tutaj widziałbym pewien typ ludzi, jacy po prostu lubią podrożować, żyć (choćby okresowo) wśród "nowości", zmieniających się obrazów, sytuacji, wydarzeń, krajobrazów, no i ludzi. Drugim typem byłby domator czujący się dobrze w znanym sobie środowisku, a który obawia się nieznanego, bądź jaki zupełnie nie ma takich potrzeb. Co kto lubi.
Sam lubię coś nowego, a właśnie podróże niosą element przygody, zaskakujących sytuacji i wydarzeń. Jako praktykujący wyznawca doświadczyłem ich np. podczas autostopu do Wenecji czy kraju Basków, penetrowania zapadłych regionów Krety, Nepalu, Indii, Ukrainy nie mówiąc o polskich zakątkach. Poznawczo, wrażeniowo, energetycznie, psychicznie - warto i jakiś ślad zostawia

Lubię podróżować, chociażby, dlatego by odpocząć od codzienności. Oderwać się od wszystkiego, pojechać daleko w nieznane najlepiej ) Towarzystwo: ukochany przyjaciel <3
Poza tym lubię poznawać świat nowych ludzi, obyczaje, języki. A do tego kocham krajobrazy, przyrodę więc sama podróż jest w sobie wspaniała. ; ))))
Doświadczanie nowych rzeczy jest niesamowite <3

Podróżujemy po to, by na chwilę uciec od świata znanego nam na co dzień, czyli od zgiełku i natłoku obowiązków. Przy okazji możemy zwiedzić kawałek świata, pooddychać świeżym, często tropikalnym powietrzem. A po za tym ta ludzka ciekawość, chęć poznawania czegoś nowego, ciągnie nas w nieznane nam dotąd strony, gdzie można zaznać nieznanych nam dotąd stanów.