Re: Czym jest życie?

61
Ej, bezemocji, już kończymy ten dialog (żadne "trollowanie"! :nunu:), ale zauważ jedno: nie po to Ci Krystek to pisze, żeby Ci dopiec, a żeby znaleźć jakieś rozwiązanie z tej sytuacji, które przyciągnęłoby więcej chętnych do dyskusji. I to jest dobre rozwiązanie: trochę mniej opinii autorytetów, a znajdzie się miejsce na opinie dyskutantów. I zainteresowanie tematem przede wszystkim.

W końcu życie to coś, co każdego z nas dotyczy, czyż nie? ;)
Ostatnio zmieniony 21 lip 2010, 18:40 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

62
Najciekawsze, że najbardziej życie dotyczy nie własnych wypowiedzi ... a cudzych :) Czy w adwokata się bawisz i ducha świętego przenikając czyjeś zamiary? :rolleyes: :nunu:
A o trollingu coś poczytaj.... No, ale cieszę się, że kończymy ten osobliwy "dialog", chyba stać nas na więcej? :)
Pozostając w temacie podzielam sentencję - W końcu życie to coś, co każdego z nas dotyczy, czyż nie? :)
Ostatnio zmieniony 21 lip 2010, 19:41 przez bezemocji, łącznie zmieniany 1 raz.
Przy nieznajomości rzeczy czy lepiej nic nie mówić i uchodzić za idiotę, czy otworzyć gębę i .... rozwiać wszelkie wątpliwości? :rolleyes:

Re: Czym jest życie?

63
bezemocji pisze:Pozostając w temacie podzielam sentencję - W końcu życie to coś, co każdego z nas dotyczy, czyż nie? :)
:brawo:
Ostatnio zmieniony 21 lip 2010, 20:47 przez Crows, łącznie zmieniany 1 raz.
:
:

..PHZ - poza horyzontem zdarzeń ..

Re: Czym jest życie?

64
bezemocji pisze:Widzę, że nie zaprzestajesz osobistych wątków,:)
Bezemocji,
to nie jest absolutnie zaden osobisty watek!
Nie wiem , czemu go tak widzisz.

Pozwol, ze wyjasnie moja pozycje: zaczyna sie temat, ktory kazdego w sumie powinien interesowac. Jakby nie bylo -zycie, kazdy je ma, no nie?

Ale jak juz powiedzialam - na forum masz ludzi o najrozniejszym wyksztalceniu, wieku, doswiadczeniu zyciowym, umiejetnosci wypowiadania sie.
I ty opisujesz to co opisujesz - uzywajac i opierajac sie na wielkich myslicielach. Folozofach. Uczonych. Swietych.
Bezemocji- ty ich prace znasz doskonale - ale nie kazdy jest toba.
I powiedz mi- jak czuje sie ktos, kto naprawde chcial cos od serca napisac gdy czyta praktycznie polemiki filozoficzne.
Ja moge sie tylko oprzec na wlasnych odczuciach - ale ja bym sie w taka dyskusje nie wdala. Bo jak najbardziej po ludzku -wstyd by mi bylo, ze ja polowy imion , ktore ty wymieniasz nie znam.
I mnie nie przeszkadza jesli ty lubisz ten typ dyskusji.
Ale ty sam zapytales, czemu wiecej ludzi nie bierze udzialu. I ja ci napisalam moja bardzo uczciwa i szczera opinie.
Twoja wiedza na ten temat moze oniesmielic wiele osob.
Jesli to uwazasz za personalne wycieczki - to ja cie bardzo przepraszam.
Ostatnio zmieniony 21 lip 2010, 21:49 przez Krystek, łącznie zmieniany 1 raz.
Krystek
"Artificial intelligence is no match for natural stupidity."

Re: Czym jest życie?

65
Jest osobisty wątek, bo piszesz zbyt dużo o mnie. A nie na temat. Proste. Prawdę mówiąc wszyscy piszący póki co żyją i bez względu co napiszą dają oznaki życia, jak najbardziej umysłowego, co jest nader pocieszające :)
Ok. Ponieważ większość optuje za metafizyczno-teologiczną wersją życia możemy zastanowić się jak żyją duchy (że żyją nie ulega chyba wątpliwości), dajmy na to taki ... Duch święty. Trochę znam jego dzieje, ale nad życiem ducha świętego, właściwie żadnego ducha się nie zastanawiałem. Jak wygląda życie duchów?
Jedno zdaje się pewne - są nieśmiertelne i wieczne. I aktywne. Natychają ludzi do przeróżnych rzeczy, objawiają pewne prawdy, a te złe duchy ich opętują i prowadzą do zguby. Podział dobry-zły duch, dualnie czarno-biały jakby wykluczał stadia pośrednie, względność moralną duchów. Ich życie zasadniczo jest odmienne od ludzkiego, bo choć mają wolną wolę i potrafią się zbuntować różnią się od nas biologicznością - nie umierają, nie chorują, nie jedzą, nie wydalają, zero seksu, ziemskich pokus, radości i trudów. O rozrodzie w zaświatach słychać mało, w angelologii anioły są duchowymi, bezpłciowymi istotami. W sumie logiczne skoro są stworzone jednorazowo jako nieśmiertelne. Jak się wydaje nieruchome, letargiczne trwanie, jakby śnięcie duchom nie przystoi. Duchy sprawiają wrażenie, że ciągle są w ruchu, działają, emanują i rzecz jasna nie odpoczywają jak ludzie, nie śpią. Jednak widzę jakieś podobienstwo do ludzi - np. są społeczne. Grupują się na osi dobra i zła jak anioły i diabły. Jakie mają kontakty między sobą jest dość ciekawe. Czy np. wymieniają się "myślami" o nas? Czy obrabiają nam ... ? :) Bytowanie w wieczności także jest fanatastyczne :) Nawet złemu duchowi nic ostatecznego się nie stanie :)
Ostatnio zmieniony 21 lip 2010, 23:29 przez bezemocji, łącznie zmieniany 2 razy.
Przy nieznajomości rzeczy czy lepiej nic nie mówić i uchodzić za idiotę, czy otworzyć gębę i .... rozwiać wszelkie wątpliwości? :rolleyes:

Re: Czym jest życie?

66
bezemocji pisze:Ok. Ponieważ większość optuje za metafizyczno-teologiczną wersją życia możemy zastanowić się jak żyją duchy (że żyją nie ulega chyba wątpliwości), dajmy na to taki ... Duch święty.
No, tu jest mały problem, są osoby, które w ogóle nie wierzą w żadne duchy i twierdzą, że koniec ludzkiego życia oznacza koniec i już... :)

A nawet chrześcijańskie podejście jest w sprzeczności, gdyż, zdaniem katolików, np. Duch Święty istnieje jak najbardziej, prawdopodobnie rozumiany jest jako "odrębny byt osobowy" (katolicy, proszę mnie poprawić, piszę, co rozumiem z Waszych wypowiedzi :)), ale dusza ludzka to już zupełnie coś innego, co nie idzie w parze z Duchem Świętym... No bo ma "początek", rodzi się wraz z człowiekiem. I niby ma "obiecane" po śmierci życie wieczne, ale wieczna być nie może, skoro ma ten początek, a logicznie nie powinna, żeby ja można było nazwać wieczną... :)

Bezemocji, pięknie opisujesz wyobrażenia ludzkie na temat Ducha Świętego, a ja Cię mogę zapewnić (ale nie udowodnię ;)), że pod ten opis podchodzi każda dusza ludzka...

"Jedno zdaje się pewne - są nieśmiertelne i wieczne. I aktywne. Natychają ludzi do przeróżnych rzeczy, objawiają pewne prawdy, a te złe duchy ich opętują i prowadzą do zguby".


Te "złe duchy" to już wyobraźnia ludzka, ale cała reszta pasuje jak ulał. I "natychają" ludzi do przeróżnych rzeczy, gdyż jest cała grupa dusz ludzkich, której zadaniem jest tego typu opieka nad ludźmi.

"Podział dobry-zły duch, dualnie czarno-biały jakby wykluczał stadia pośrednie, względność moralną duchów".

No więc to jest również kalka wzięta prosto ze środowiska materialnego, tak człowiek sobie wyobraża, gdyż to właśnie on żyje w środowisku dualizmu i przypasował w swoim rozumieniu te zależności do środowiska pozytywnego.

"Ich życie zasadniczo jest odmienne od ludzkiego, bo choć mają wolną wolę i potrafią się zbuntować różnią się od nas biologicznością - nie umierają, nie chorują, nie jedzą, nie wydalają, zero seksu, ziemskich pokus, radości i trudów. O rozrodzie w zaświatach słychać mało, w angelologii anioły są duchowymi, bezpłciowymi istotami. W sumie logiczne skoro są stworzone jednorazowo jako nieśmiertelne".

No owszem, opisujesz dusze ludzkie (poza tym buntem, to religijne wyobrażenie) :). Każda z nich ma swoją płciowość, ale bardziej mentalnie, niż fizycznie. I długo jest "przywiązana" do swojej fizycznej formy, a człowiekowi będzie się objawiać tylko w takiej fizycznej formie właśnie (o ile uzna za konieczne wizualne objawienie się, duchy "wyższe" wolą działać bez pokazywania się, nie ma potrzeby).

"Duchy sprawiają wrażenie, że ciągle są w ruchu, działają, emanują i rzecz jasna nie odpoczywają jak ludzie, nie śpią".

Istotnie, gdyż energia właśnie tym się charakteryzuje... Bez "balastu" ciała fizycznego, które to narzuca potrzebę jedzenia, spania itp, są WOLNE i, chciałoby się powiedzieć "pełne energii"... ;) No, tak, przecież one SĄ tą energią! :)

"Jednak widzę jakieś podobienstwo do ludzi - np. są społeczne. Grupują się na osi dobra i zła jak anioły i diabły. Jakie mają kontakty między sobą jest dość ciekawe. Czy np. wymieniają się "myślami" o nas? Czy obrabiają nam ... ? :) Bytowanie w wieczności także jest fanatastyczne :) Nawet złemu duchowi nic ostatecznego się nie stanie :)".

Oczywiście, że są społeczne, przecież stanowią "jedność"?... :)

Pomijam te diabły, wiadomo, cóż to jest (i fakt, nawet "złemu" duchowi" nic się nie stanie :)). I owszem, wymieniają się myślami o nas i "obrabiają nam..." ;). Ale nie w celu plotkowania i napawania się tym, temu przyświeca miłość i wszelkie rozmowy mają na celu ustalenie najefektywniejszej pomocy, która nie wkroczy na drogę naszej wolnej woli, ta jest "święta"...

I w ten sposób zacytowałam chyba cały Twój post, ale nie mogłam się oprzeć, tak ładnie to napisałeś :brawo:. Oczywiście zdziwi Cię to, bo przecież pisałeś w przekonaniu, iż dotyczy to jedynie tzw. Ducha Świętego. To teraz tyko wniosek do wyciągnięcia: skoro ja twierdzę to samo (i sporo mogę jeszcze dodać do tego opisu ;)) na temat dusz ludzkich, to kim (czym) jest Duch Święty? Skąd wzięło się przekonanie, że tylko on jest wieczny i nieśmiertelny? Przypadkiem nie ze zrozumienia, iż my, ludzie, mamy jedno życie?... :)

TAKIE życie owszem, ono już nigdy się nie powtórzy, ale to wcale nie determinuje "długości życia" ludzkich dusz. Zanim dusza wejdzie w ludzkie ciało, on JEST. Jeśli ludzie to zrozumieją, zniknie problem tego "początku" duszy, jaki wynika z podejścia do życia jako "jedynej" formy fizycznej duszy.
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 6:21 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

67
He, he nic mnie nie zadziwia, bo nie pisałem tylko o Duchu świętym, ani nawet ludzkich duszach, a bardziej ogólnie o bytach duchowych, także aniołach. Te jak wiadomo pozbawione biologiczności ani tego :sex:, ani nie tego :beer: A społeczne są, ustawione nawet hierarchicznie.
No cóż, przeróżnie ludzie sobie wyobrażają i dzielą duchy. Tu o dziwo jedne wyobrażenia przeciwstawiają innym. Że np. niedobrych duchów jak się zdaje ... w ogóle nie ma, a demony i diabły to wymysł ludzki :) Oczywiście pozytywne i dobre duchy wymysłem ludzkim już nie są :)
Opisy duchów i ich czynności są przepiękne i fantastyczne w przeróżnych kulturach.
Weźmy taką relację - i Duch boży unosił się nad wodami.
Rzecz jasna to metafora, przybliżająca pewien obraz na użytek umysłowości owczesnych ludzi. Po bliższym przyjrzeniu się widać umowność tego opisu. Otóż duch boży jako byt przenikający świat .... jest także w wodzie co pomija opis stawiając ducha bożego po drugiej strony własnego stworzenia.
Ewangeliczny demon jakiego wpędził Jezus w świnie gedareńskie opuściwszy czlowieka opętał biedne zwierzaki ... jakie się potopiły w jeziorze. I znów wątpliwa pociecha z uwolnienia czlowieka z mocy demona - demonowi nic się nie stało. Jako duchowy byt przenika wodę, a będąc nieśmiertelny grasuje nadal.
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 10:12 przez bezemocji, łącznie zmieniany 1 raz.
Przy nieznajomości rzeczy czy lepiej nic nie mówić i uchodzić za idiotę, czy otworzyć gębę i .... rozwiać wszelkie wątpliwości? :rolleyes:

Re: Czym jest życie?

68
Wiesz co, ja bym powiedziała, że to jest mieszanka wyobrażeń z tym, co ludziom udało się dowiedzieć. I jest w tym ziarno prawdy, ale "przerobione" umysłem ludzkim i zaadaptowane do ludzkiego sposobu myślenia.

Ta hierarchia, na przykład. Owszem, ona jest i to wcale nie na wzór ludzi, a odwrotnie. Z tym, że u nas hierarchia bazuje na wartościach dotyczących życia materialnego, a tam - na poziomie świadomości, to on określa to, co zwiemy "zaawansowaniem" duszy. I na miłości bezwarunkowej, dzięki której nie ma rywalizacji i żadna "młoda" dusza nie jest w niczym "gorsza" od tych "starszych". Ona po prostu jest na innym poziomie, bo ewoluuje w innym tempie. Tam nie ma ewaluacji, ale jest rozróżnienie. Stąd hierarchia, która jest tego naturalna konsekwencją. Żadna dusza na niskim poziomie nie porwie się na coś, co ja przerasta, bo ma świadomość, że to ja jeszcze przerasta, po prostu.

bezemocji pisze:No cóż, przeróżnie ludzie sobie wyobrażają i dzielą duchy. Tu o dziwo jedne wyobrażenia przeciwstawiają innym. Że np. niedobrych duchów jak się zdaje ... w ogóle nie ma, a demony i diabły to wymysł ludzki :) Oczywiście pozytywne i dobre duchy wymysłem ludzkim już nie są :)
To nie do końca jest, jak piszesz. Te "niedobre" duchy są i to na nich religie bazowały, tworząc diabła (czy tam szatana). To też są dusze ludzkie, tyle, że takie, które odmówiły powrotu tam, skąd przyszły... Zazwyczaj bardzo "młode" dusze, dla których życie w ciele okazało się jedynym "namacalnym" odnośnikiem. One zaznały negatywności i utożsamiły się z nią, zatem po śmierci pozostały wśród ludzi.

To są energie "ciężkie", negatywne i, ponieważ proces przypominania sobie nie został odblokowany, swoją mentalnością przypominają ludzi, nie duchy. Niektóre już zdają sobie sprawę z tego, że są niematerialne i częściowo wykorzystują umiejętności duchowe, ale w niewielkim stopniu (w porównaniu do duchów "czystych" z wyższych sfer). A, jako że są negatywne i takie "ludzkie", potrafią być po prostu "złe", jak "źli" bywają ludzie, złośliwe i nieźle ludzi nastraszyć. Bo te energie są wśród nas i nawet jeśli to naprawdę niewielki procent wszystkich energii duchowych, przez tę bliskość człowieka, w jakiej egzystują (oraz wibracje dużo wolniejsze niż u duchów "czystych"), są łatwiej postrzegalne.

Krzywdy człowiekowi zrobić nie mogą, bo są niematerialne, ale człowiek sam sobie może te krzywdę zrobić, bojąc się ich. Raz, że strach to energia negatywna, zatem jakby "zaproszenie" dla takiego "nieczystego" ducha (a i sam człowiek w panice może dostać zawału, albo uszkodzić się nieźle, waląc głową o cokolwiek w ucieczce na oślep) , dwa - wystarczy wiedzieć, że tylko energie pokrewne się łączą i jak ktoś emanuje energią pozytywną, taka "nieczysta dusza" nawet się do niego nie zbliży.

Ale ludzie jak to ludzie: cokolwiek niezrozumiałego się dzieje - pakują do "jednego wora" z napisem "duchy" i zaczynają się bać... To ze strachu i z niewiedzy narodził się szatan, a jego moc dzięki Kościołowi urosła prawie do mocy Boga samego... :)
bezemocji pisze:Opisy duchów i ich czynności są przepiękne i fantastyczne w przeróżnych kulturach.
Weźmy taką relację - i Duch boży unosił się nad wodami.
Rzecz jasna to metafora, przybliżająca pewien obraz na użytek umysłowości owczesnych ludzi. Po bliższym przyjrzeniu się widać umowność tego opisu. Otóż duch boży jako byt przenikający świat .... jest także w wodzie co pomija opis stawiając ducha bożego po drugiej strony własnego stworzenia.
Ewangeliczny demon jakiego wpędził Jezus w świnie gedareńskie opuściwszy czlowieka opętał biedne zwierzaki ... jakie się potopiły w jeziorze. I znów wątpliwa pociecha z uwolnienia czlowieka z mocy demona - demonowi nic się nie stało. Jako duchowy byt przenika wodę, a będąc nieśmiertelny grasuje nadal.
No właśnie... Skąd się wzięło przekonanie, że demon jest nieśmiertelny i silniejszy od duszy ludzkiej i człowieka w ogóle? Przecież większość wierzeń opiera się na nieśmiertelnym bycie duchowym naszej duszy?
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 12:11 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

69
:)
Wszystkie wierzenia ludzi podają/to udało im się dowiedzieć, - że istnieją złe duchy. I potrafią krzywdę człowiekowi zrobić. Tutaj wszystkie religie mają zgodność, bez wątpienia są złe duchy, nie będę ich wymieniał. W animizmach, kultach pierwotnych i przeróżnych miksach mamy duchy złe, szkodliwe, nawet zabójcze. Opierając się nawet na Biblii, przekazie bezpośrednio z nieba, oraz od Jezusa - ten miał spotkanie z szatanem, ewidentnie złym duchem, przecież nie ludzkim, ani tym bardziej młodym :)
Wszystko to wskazuje na czarno-biały podział duchów - złych i dobrych. Wierzącemu trudno utrzymywać, że Jezus wymyślił sobie szatana. Jako Żyd podzielał judaistyczną pewność w taki byt, mało tego spotkał go oko w oko na pustyni.
No i nie bądźmy egocentrykami skupionymi na sobie, ludzkich duszach. Wszelkiej maści dusze niestrudzenie emanowały i działały duuuuuuuuużo wcześniej, zanim człowiek pojawił się na ziemi. Nawet w skali ziemi to ułamek czasu. A duchy nieśmiertelne są mimo horrorów Zabić ducha :)
Faktycznie mieszanka wyobrażeń o duchach z wiedzą jaką posiedli w tej materii, jest imponująca.
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 13:25 przez bezemocji, łącznie zmieniany 1 raz.
Przy nieznajomości rzeczy czy lepiej nic nie mówić i uchodzić za idiotę, czy otworzyć gębę i .... rozwiać wszelkie wątpliwości? :rolleyes:

Re: Czym jest życie?

70
Z http://www.egzorcysta.pl/egzorcyzm.html
Wysoko rozwinięte duchy idą w zaświaty, do wyższych wibracji. Ale duchy są różne, jak ludzie. Wiele trzyma się ziemskiej materii. Niektóre nie odchodzą, bo zostawiły tu nie dokończone sprawy. Na przykład matki małych dzieci. Inne są zagubione, jakby przegapiły własną śmierć: myślą i czują jak zawsze, ale nie mają ciała. Taki duch jest rozczarowany: nie żyję, a jestem! Chce to opowiedzieć swoim bliskim, ale nikt go nie słyszy, nikt go nie widzi. Przerażony duch wnika więc w jakieś ciało. Wówczas pozornie ma wrażenie, że znajduje się ono pod jego kontrolą.
Wtargnięcie ducha zmienia wrażliwość i osobowość człowieka. Prowadzi do zwielokrotnienia osobowości, a także pozornej niepoczytalności.
Może ona przyjmować różne postaci: od prostych zaburzeń umysłowych, do wszystkich typów nerwic, demencji, histerii, epilepsji, melancholii, kleptomani, idiotyzmu, manii religijnej lub samobójczej, amnezji, zboczeń seksualnych, okrucieństwa itp. Złe duchy starają się szkodzić człowiekowi w jego zdrowiu, uczuciach, interesach, zabierają radość życia i podsuwają pragnienie śmierci.

Z http://www.bibula.com/?p=11467
„Złe duchy, czyli upadłe anioły, istnieją i co do tego nie ma wątpliwości” – podkreśla w rozmowie z KAI ks. Andrzej Grefkowicz, egzorcysta z archidiecezji warszawskiej.
Podkreśla, że choć współczesny człowiek wierzy w obecność szatana, to już ze świadomością jego działania jest znacznie gorzej, a jako minimalną kapłan określa świadomość istnienia różnych form okultyzmu, które doprowadzają do „jakiegoś uzależnienia od złego ducha”.
Jak zauważa egzorcysta, niska świadomość nie tylko świeckich, ale także wielu duchownych wynika z braku wiedzy na temat okultyzmu. „Objawy, które ludzie posiadają, jak niezrozumiałe i natrętne lęki, różne formy depresji, choroby fizyczne nie trzymające się zwykłych reguł funkcjonowania biologicznego, dla wielu wydają się czymś zwyczajnym, naturalnym i nie kojarzonym z działaniem złego ducha” – podkreśla kapłan.

____________________ duchy szkodzą, jak nic
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 14:09 przez bezemocji, łącznie zmieniany 1 raz.
Przy nieznajomości rzeczy czy lepiej nic nie mówić i uchodzić za idiotę, czy otworzyć gębę i .... rozwiać wszelkie wątpliwości? :rolleyes:

Re: Czym jest życie?

71
Masz rację, życie istniało, zanim pojawił się człowiek, zatem energie negatywne nie są tylko "śladem" człowieka (także w postaci nieosobowej, czyli energii ich myśli i uczuć negatywnych), a także wszystkiego, co zaistniało przed nim w rzeczywistościach materialnych. Bo tylko tam mogły zaistnieć.

Wiem też (co pewnie można "między bajki włożyć", bo dowodów zero, nasza nauka jeszcze jest daleko od odkrycia choćby jednej :)), że istnieje mnóstwo innych planet i mnóstwem innych form życia inteligentnego, zatem mnóstwo okazji do wytwarzania energii negatywnej. Wszechświat jest nią z pewnością przepełniony.

Ale wiem też, że te energie jakby "trzymają się" (generalnie) środowiska , z którego powstały i którego dotyczą. Nie jest tak, że wszelkie negatywne energie gromadzą się w jakimś szczególnym miejscu i przemieszają w inne. Ziemia jest jakby "otulona" tymi "ciemnymi" energiami i jest tu ich bardzo dużo. Ale nie wszystkie są inteligentne i mają osobowość.

Wiem też, że jeśli "przyplączą się" na Ziemię inne energie, z innego świata, to po pierwsze nie robią zamieszania, po drugie, jako że mogą być widoczne dla ludzi, nasi opiekunowie "wypraszają" je z tej przestrzeni (spokojnie, to jest akcja jak najbardziej pokojowa! ;)).

Zatem możemy śmiało mówić tylko o Ziemi i o energiach jej "przynależnych".

Czy przed człowiekiem były istoty mające inteligencję aż tak rozwiniętą jak on? Nie sądzę... Ewolucja ma to do siebie, że idzie w jedną stronę, od elementów (energii) "najprostszych" po "skomplikowane". I to w każdej dziedzinie.

Ale człowiek zaistniał tak dawno temu przed Jezusem, że do Jego czasów te energie negatywne mogły się już nieźle skumulować. Bo nie sądzę, że energie innych stworzeń, czyli dużo "prostsze", miały osobowość i taką inteligencję oraz potencjał, żeby "zagrażać" człowiekowi. Nic na to nie wskazuje, wprost przeciwnie: jasno się mówi, że dusze zwierząt i ludzi nie współgrają ze sobą, to zupełnie nie ten rodzaj energii...

Nie wiem, kogo napotkał Jezus na pustyni i czy napotkał, czy nie jest to aby tylko ludzka interpretacja lub fakt dodany dla zwiększenia wagi, albo też efekt wierzeń, po prostu, nie mówię ani "tak", ani "nie". Ale jestem w stanie wyobrazić sobie, jak przerażony i nie rozumiejący zjawiska człowiek może je sobie tłumaczyć...

Od pradziejów człowiek wierzy w "dobro" i "zło"i choć te pojęcia generalnie są bardzo względne, myślę, że człowiek tak samo odczuwa energie: pozytywną jako "dobro", negatywną jako "zło" (jest bardzo nieprzyjemna, niepokojąca, destabilizująca ludzką energię). Jeśli do tego dodać wyobrażenia pochodzące z wierzeń, które ujawniły się i ewoluowały w religiach, efekt rzeczywiście może być imponujący.

Tylko jedno pytanie:

Można doskonale zrozumieć podejście człowieka, który zjawiska nie rozumiał, nie miał takich możliwości, żeby je zrozumieć, więc je określił i "namalował wyobraźnią", jak potrafił. Dlaczego więc dzisiejszy człowiek tak bardzo oponuje przed poznaniem, skoro ma takie możliwości? I tak bardzo przywiązał się do tych dawnych wyobrażeń, nie wierząc w nic, co mógłby dziś się dowiedzieć?
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 14:12 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

72
bezemocji pisze:duchy szkodzą, jak nic
Jeśli, z niewiedzy, pozwala im się na to... ;)

No, proszę, rozszerzyłeś to, co napisałam o tych (w sumie nielicznych) duchach z poziomu pierwszego. Oczywiście, że one nie wszystkie są "ciemne", są też "zwykłe", ale "zagubione".

A propos, "ciemne" = negatywne, czyli "złe" (ale nie tylko); to się bierze stąd, że ta energia negatywna jest "poplątana" (sorry, to nie jest fachowo, ale za to obrazowo ;)), uszkodzona, zdeformowana, co ją wizualnie zaciemnia. Najbardziej zaciemnia ją negatywny punkt widzenia, czyli myśli i uczucia.

Energia pozytywna jest jasna. I im wyższy poziom świadomości, tym duch bardziej "oczyszczony" z wszelkiej naleciałości negatywnej z Ziemi. (tzw. Istoty Świetliste to dusze bardzo zaawansowane)

Co do interpretacji księży, ja osobiście jestem sceptyczna, aczkolwiek zdarzają się prawdziwi specjaliści (choćby ksiądz Brune przedstawiony nam przez spirytystów). Ale ksiądz zawsze pójdzie w swojej interpretacji w stronę rozumienia religijnego i dopasuje ja do swojej religii... :)
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 14:22 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

73
Zatem złe duchy istnieją. Ponieważ po drugiej stronie mamy duchy dobre, mamy i dualizm.
Wiara w duchy jest powszechna na całym świecie. Tymczasem jednym relacjom nadaje się rangę "prawdziwych", nieomylnych, wprost od Boga, czy duchów, inne pomniejsza jako ludzkie wyobrażenia i wymysły. Tak było i będzie. Nawet wśród wierzących w duchy spór trwa - czyj przekaz i treści są "prawdziwsze", zgodności nie ma. Każdy twierdzi, że jego :)
Nieomylnych tysiące ...
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 15:09 przez bezemocji, łącznie zmieniany 1 raz.
Przy nieznajomości rzeczy czy lepiej nic nie mówić i uchodzić za idiotę, czy otworzyć gębę i .... rozwiać wszelkie wątpliwości? :rolleyes:

Re: Czym jest życie?

74
I znów wchodzą w paradę te dusze z poziomu pierwszego... :). Im straszliwie brakuje życia materialnego i kontaktów z ludźmi, zatem jak już uda im się ten kontakt złapać, opowiadają, co im ślina na język przyniesie (gdyż mentalnie są ludźmi, jak pisałam wyżej, proces odblokowania pamięci uniwersalnej nie miał miejsca). A niektóre celowo wprowadzają ludzi w błąd, dla zabawy i uciechy (złośliwej)...

Człowiek, jak ma kontakt z duchem i nie ma pojęcia, kim on jest, wszystko jest w stanie wziąć serio, bo skoro od ducha?... :)

(dlatego wszystkich przestrzegam przed seansami spirytystycznymi, bo tam najłatwiej jest spotkać takich "dowcipasków", również tzw. wróżki mogą mieć kontakt z duchami z poziomu 1)

Wszystkim się wydaje, że skoro duch to musi wiedzieć wszystko... Nic bardziej mylnego, duch wie zgodnie ze swoim poziomem świadomości, a co może wiedzieć duch z najniższego poziomu? Tyle, co człowiek, albo niewiele więcej.

Do tego trzeba dołożyć wyobraźnię ludzką i obraz różnorodności "prawdziwych" przekazów staje się mniej więcej jasny... :)
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 17:14 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

76
Twoja intuicja to Twoja osobista zdolność do korzystania z bogactw zgromadzonych w podświadomości. Te bogactwa są zawsze pierwszego gatunku :). I bogactwem jest też umieć z tego korzystać.
Ostatnio zmieniony 22 lip 2010, 19:29 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

78
To chyba poetycka nazwa... ;)

Nie, podświadomość nie jest żadnym duchem, to jedno z "narzędzi", jakim dysponuje człowiek, aby myśleć i wybierać. Jego osobista wrażliwość może przyczynić się, do poszerzenia tego przepływu informacji.

(A także do otwarcia kanału, który nas łączy ze Wszechświatem. Z duchami możemy się spotkać poprzez ten kanał, ale to już inny problem niż podświadomości i intuicja).
Ostatnio zmieniony 23 lip 2010, 7:08 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

79
intuicje nazwałaś zdolnościa do dojenia podświadomości , podśwaidomość nazwałaś "narzędziem", do dojenia mózgu by móc myśleć, a jeśli zapytam o te "narzedzia" to usłyszę następną niejasną odpowiedz
narazie to groch z kapustą
wiec jeszcze raz zapytam czy intuicja może być duchem - aniołem lub jedną z jego form ? :P
Ostatnio zmieniony 24 lip 2010, 12:20 przez Crows, łącznie zmieniany 1 raz.
:
:

..PHZ - poza horyzontem zdarzeń ..

Re: Czym jest życie?

80
Nie, Crows, nie może być żadnym duchem, to jest zdolność. Ale, dzięki intuicji (czyli tej zdolności) możesz duchy widzieć i odczuwać.

Czy teraz jest jaśniej? :)
Ostatnio zmieniony 24 lip 2010, 13:08 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

83
filozoficznie patrząc:
byt jest tym co istnieje, a intuicja istniej więc jest bytem

patrząc potocznie:
dobro(byt)

Lidka, ależ się zdziwiłaś odpowiedzią Crowns, czyli zaistniał sprzeciw, "oby on wynikał z otwartości umysłu a nie buntu"
Ostatnio zmieniony 24 lip 2010, 15:23 przez sirflinket, łącznie zmieniany 2 razy.
oby tylko pamiętać, że mój umysł ma ograniczoną pamięć i pamiętać aby jej nie zapchać duperelami

Re: Czym jest życie?

84
sirflinket pisze:filozoficznie patrząc:
byt jest tym co istnieje, a intuicja istniej więc jest bytem

patrząc potocznie:
dobro(byt)
Ale bardziej potocznie słowo "byt" określa "istotę" w sensie "osobowym" i to na takie znaczenie ja się zadziwiłam... Może Crows wyjaśni, jak on sam to rozumie? :)
Ostatnio zmieniony 24 lip 2010, 15:34 przez Lidka, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam!

Lidka

Re: Czym jest życie?

85
Żeby nie dublować wątków, a tych o życiu mamy kilka...

Czymże jest to nasze życie? Celem samym w sobie, początkiem dalszej drogi, przygodą, wyzwaniem, czy elementem jakiejś większej układanki?

Są tacy którzy podporządkowują całe swoje życie, jakiemuś konkretnemu celowi, alpiniści, podróżnicy, filantropi, naukowcy, itp....

Ale ogromna większość ludzi na ziemi, żyje jakby bez celu, walczy z głodem, chorobami, ciężko pracuje i chyba ta walka o egzystencję, jest ich jedynym sensem życia, więc tym bardziej to nie powinien być początek końca.

Do każdej z tych grup należą ludzie różnych religii, o różnych światopoglądach, mając podobne cele i problemy, czemu tak rzadko to ich łączy, a częściej dzieli? Przecież wszyscy tu na ziemi mamy jedno życie....
Ostatnio zmieniony 15 lut 2014, 19:43 przez victoria, łącznie zmieniany 1 raz.
... Kiedy nie masz nic do podarowania, ofiaruj uśmiech ....

Re: Czym jest życie?

86
victoria pisze:Przecież wszyscy tu na ziemi mamy jedno życie....
tak , ale nie wszyscy sa tacy co nie zdązyli sie jeszcze nim "ucieszyć"
Ostatnio zmieniony 15 lut 2014, 20:12 przez Crows, łącznie zmieniany 1 raz.
:
:

..PHZ - poza horyzontem zdarzeń ..
ODPOWIEDZ

Wróć do „Filozofia”

cron