Divaldo Franco - (ur. 1927 w Brazylii) to jeden z najbardziej znanych na świecie współczesnych mediów i propagatorów spirytyzmu. Ze swoimi wykładami przedstawiającymi wyniki badań naukowych dotyczących życia po śmierci, a także konsekwencji moralnych, filozoficznych, które ze sobą niosą, odwiedził ponad 60 krajów, w tym Polskę. Napisał pismem automatycznym ponad 200 książek przetłumaczonych na wiele języków.
Wraz ze swoim kuzynem Nilsonem Pereirą de Souzą prowadzi w brazylijskim mieście Salvador dom pomocy dzieciom i rodzinom z najbiedniejszych dzielnic "Mansao do Caminho" [Dom drogi]. Pomaga on codziennie ponad 3000 potrzebującym osobom, które mogą w tym ośrodku korzystać z pomocy medycznej, darmowych posiłków, szkół, przedszkoli i żłobków.


Joanna de Angelis - jest duchowym opiekunem i przewodnikiem Divaldo Franco. Od wczesnej młodości wspiera go w pracy mediumicznej i charytatywnej. Jej książki można podzielić na dwie części - seria psychologiczna, w której odnosi się do uznanych koncepcji psychologicznych, komentując je ze spirytystycznej perspektywy i seria pomocy duchowej, w której wyjaśnia nam, jak lepiej żyć, jak w praktyce stosować zasady miłości i miłosierdzia. Do tej ostatniej serii należy właśnie "Żyć szczęśliwie" - jedna z najbardziej znanych jej książek, przetłumaczonej do dziś na wiele języków.
Zgodnie z informacjami przekazanymi z zaświatów, w ostatnich życiach wcielała się w siostry zakonne: meksykankę Sorór Juana Ines de la Cruz, znaną ze swojego zamiłowania do poezji, i brazylijkę Sorór Joana Angelica de Jesus, która wykazała się wyjątkową odwagą w czasie walk o niepodległość Brazylii. Ze względu na swoją religijną i poetycką przeszłość, charakterystyczne w jej stylu są częste, ale zarazem napisane przecudownym językiem odwołania do Ewangelii i nauk Jezusa.


(Żródło - rivail.pl)

Jakiego rodzaju metodami naukowymi badano życie po śmierci ?

Baaardzo skrótowo:

1) obserwujesz pewne zjawiska

2) powtarzasz te zjawiska w kontrolowanych warunkach

3) szukasz punktów wspólnych i prób wyjaśnienia zjawisk

Z Duchami jest o tyle problem, że mają wolną wolę. Dlatego czasami trzeba nastawić się na żmudną i długotrwała, monotonną obserwację. W każdym przypadku niezbędna jest analiza, komunikaty winno się badać wieloaspektowo. Dużo o metodologii spirytystycznej można przeczytać w "Księdze Mediów" Allana Kardeca.

Były prowadzone równiez bardzo specjalistyczne badania. Na przykład Piotrowi Lebiedzińskiemu udało się kiedyś pobrać próbkę ektoplazmy i zbadać ją pod mikroskopem. Szeroko znane są też badania Williama Crookesa. Mogę poszperać w literaturze przedmiotu i napisać coś więcej o tych badaniach:)

spirytysta pisze:Baaardzo skrótowo:

1) obserwujesz pewne zjawiska

2) powtarzasz te zjawiska w kontrolowanych warunkach

3) szukasz punktów wspólnych i prób wyjaśnienia zjawisk

Z Duchami jest o tyle problem, że mają wolną wolę. Dlatego czasami trzeba nastawić się na żmudną i długotrwała, monotonną obserwację.
Były prowadzone równiez bardzo specjalistyczne badania. Na przykład Piotrowi Lebiedzińskiemu udało się kiedyś pobrać próbkę ektoplazmy i zbadać ją pod mikroskopem. Szeroko znane są też badania Williama Crookesa. Mogę poszperać w literaturze przedmiotu i napisać coś więcej o tych badaniach

...lub po prostu daj mi kilka namiarów na literaturę. Chętnie się z nią zapoznam, zanim rozpocznę dyskusję z mojego punktu widzenia

Bardzo chętnie:)

Pierwsza, zupełnie podstawowa rzecz to Księga Mediów, polskie wydanie z 2003 roku.
W sposób syntetyczny badania, również przeprowadzane w Polsce, zebrał Przemysław Grzybowski i opublikował w swoim studium spirytyzmu, które nosi tytuł "Opowieści spirytystyczne".
To tyle na poziomie bardziej ogólnym.
Teraz polecę coś, z czym najlepiej zapoznać się w następnej kolejności:

Bardzo interesująca, ale niestety stara książka, której raczej poza Biblioteką Narodową i kilkoma większymi w kraju nie znajdziemy (ale mam skan i zamierzam go w przyszłości opublikować na portalu spirytystycznym) to praca Paula Gibiera "Spirytyzm. Studium historyczno-krytyczne" z 1889. Autor szczegółowo opisuje tam badania Crookesa, Zoellnera, przedstawia doświadczenia przeprowadzane z rożnymi mediami i warunki w jakich do nich dochodziło. Dokonuje też pewnej klasyfikacji i systematyzacji zjawisk mediumicznych, chociaż niepełnej.

Na portalu spirytystycznym udostępniono też dwie broszury, które bardzo skrótowo przedstawiają dorobek dwóch badaczy: Williama Crookesa i Gustave Geley'a. Ta druga jest szczególnie ciekawa, bo poświęcona materializacjom.

Bardzo ciekawe są prace naszego rodzimego badacza, który niestety cieszył się dużo większą estymą na zachodzie Europy, niż w Polsce. Chodzi oczywiście o Juliana Ochorowicza.
Tu polecam szczególnie dwie jego prace:
"Zjawiska Mediumiczne", wydane w 1913 roku, ponownie w 1992.
"Pierwsze zasady psychologii i inne prace"< wydane w serii biblioteka klasyków psychologii przez pwn w 1996. W tym zbiorze szczególnie polecam część "Nowy dział zjawisk", gdzie szczegółowo opisuje swoje doświadczenia.

Jak coś mi jeszcze przyjdzie do głowy, dopiszę:)