egoista99 pisze:Hmmm...tyle tylko ,ze judaizm jest hermetyczny i zamknięty na tych "innych" Inni to goje czyli ci gorsi ,których można lekceważyć ..
Przeciez Zydzi to NARÓD WYBRANY...tyle tylko ,ze słusznie pisze Frossard ze przeciez naród w y b r a n y musiałby być narodem świętym, aż do szpiku kości, przykładem nie z tej ziemi. Taki naród kryształowy, i niezmienny przynależałby do innego gatunku niż ludzki.
Ale czy tak jest ...??? Z religi uniwersalnej o charakterze otwartym Talmud zrobił religię TYLKO JEDNEJ WSPÓLNOTY !!! Więc wszystko co można znależc w Talmudzie NIE DOTYCZY INACZEJ WIERZACYCH !!!
Więc nas to nie dotyczy...
Dla porządku - uściślenie pojęć o których mówimy...
Talmud - jest specyficznym tekstem, według którego, dzięki komentarzom i pouczeniom, uczy się jak Żydzi mają bronić swojej tożsamości, mimo życia na wygnaniu (po prostu na obczyźnie) wśród ludzi, z którymi według Talmudu nie powinni się asymilować.
Główny tekst Talmudu był spisywany przez około 500 lat na wygnaniu w Babilonie, w dzisiejszym Iraku, i został on ukończony znacznie ponad pięćset lat po śmierci Chrystusa.
Profesor Izraela Shahak, w swojej książce pod tytułem „Żydowskie Dzieje i Religia” twierdzi, że dotychczasowe tłumaczenia Talmudu na obce języki, były zawsze „wyczyszczone” ze wszystkich kompromitujących Żydów zdań, takich jak przekonanie, że nie-Żydzi są podludźmi, że w żadnym wypadku nie są oni bliźnimi Żydów, jak też, że trzeba gojów wywodzić w pole, na korzyść Żydów.
W sumie bardzo wiele prymitywnych pouczeń znajduje się w Talmudzie, według Izraela Shahaka.
Natomiast nowe angielskie tłumaczenie Talmudu, obrazuje „dyskusje” – według profesora Herberta Davidsona, autora książki o Majmonidesie – która jest „stale w toku”, począwszy od stwierdzenia czegoś, a następnie podaje się powody do odrzucenia pierwszego twierdzenia, a następnie cytuje się powody do odrzucenia, przed chwilą wymienionego odrzucenia, dyskutowanego twierdzenia i tak w nieskończoność.
Talmud nie jest księgą świętą, ale raczej zbiorem pouczeń, jak Żyd ma się zachować w stosunku do innych Żydów, oraz jak w stosunku do nie-Żydów.
Tekst Talmudu jest napisany bez jakiejkolwiek interpunkcji, jak kropki, przecinki czy też znaki zapytania. Dezorientuje to czytelnika. Niekończące się łańcuchy rozumowania nigdy nie są jasno wytłumaczone. Talmud trudno jest czytać pojedynczemu człowiekowi, trzeba mieć nauczyciela lub partnera, ponieważ tekst ten nie jest tylko zapisem minionych dyskusji, ale również stanowi on dla Żydów, pole do dyskusji, która to dyskusja sama w sobie, jest dla nich nieraz aktem religijnym.
Naród zydowski, podobnie jak i inne narody, opiera sie poczatkowo na tzw., "tradycji ustnej", to znaczy przekazywanej w rodach i w rodzinach przez rodziców swym dzieciom przez opowiadanie "jak to dawniej bywalo". Nawet takze najwspanialsze dzielo literackie starozytnej Grecji jakim jest Iliada i Odyseja, byla poczatkowo nie tylko opowiadana i spiewana i dopiero znacznie pózniej spisana (zapewne tylko czesciowo i to kórys z wariantów). A jesli chodzi o zydów, to takze i oni poczatkowo przekazywali swe przezycia, wiadomosci, cala wiedze zdobyta i opracowana tylko ustnie, a dopiero po wielu wiekach zaczeto stopniowo ja spisywac.
Za czasów Mojzesza zaczyna sie opisywac bardziej systematycznie, wykorzystujac istniejace dawne rózne dokumenty i tak zaczyna powstawac Biblia, poczynajac od Piecioksiegu Mojzesza który wykorzystuje czesciowo tak tradycje ustna, jak tez tradycje spisana, a przede wszystkim dodaje wlasne skodyfikowane ustawodawstwo, obejmujace niemal calosc zycia kulturalnego narodu zydowskiego, a glównie tego wszystkiego, co wiazalo sie z ich religia. Znaczna czesc wlasnie tego co wprost odnosi sie do religii, zdaniem Mojzesza, byla mu "dyktowana" przez Jahwe, czyli przez Boga Jedynego. Kosciól katolicki uznal te ksiegi za "natchnione", a to glównie dlatego, ze sam Chrystus Pan do nich sie odnosil z calym szacunkiem i czesto je cytowal, a to nie tylko jesli chodzi o Piecioksiag Mojzesza, ale takze i pózniejsze czesci Biblii, jak pisma proroków, Psalmy i ksiegi historyczne.
Otóz jest faktem, ze ani za czasów Mojzesza, ani tez i pózniej, nie wszystko przekazane przez tradycje ustna i czesciowo spisane zostalo wlaczone do Biblii i na tej podstawie zydzi zaczeli obok Biblii gromadzic swa tradycje pozabiblijna osobno, co dalo podstawe do pózniejszego Talmudu. Nadto, uznali, ze Biblia zawiera wiele wiadomosci i przepisów, które wymagaja wyjasnien, stad tez, tzw., "uczeni w Pismie", czyli znawcy Biblii, zaczeli komentowac owe tradycje tak pozabiblijne, jak i zawarte w Biblii. Calosc tych komentarzy przyjela nazwe Miszny. Miszna rosla bardzo wolno, gdyz w ciagu wielu stuleci i w róznych skupiskach ludnosci zydowskiej, a glównie w Babilonii i w Palestynie, juz na kilka wieków przed Chrystusem Panem. To dopiero na pare wieków po Chrystusie Panu zaczeto ja spisywac i kodyfikowac, ale jednoczesnie zaczeto takze i komentowac sama Miszne spisana, gdyz jej objetosc ogromnie sie rozrosla i byla ona czesto niezrozumiala dla ludu. Otóz ten "komentarz do komentarza", czyli komentarz Miszny zostal nazwany Gemara. Miszna jest jedna, chociaz powstala w wielu miejscach glównie w Babilonii i w Jerozolimie. Natomiast Gemara jest podwójna: babilonska i jerozolimska i róznia sie bardzo miedzy soba. Otóz calosc tej tradycji spisanej pozabiblijnej, czyli razem Miszna i Gemara, zostala nazwana Talmudem, czyli studium tradycji zydowskiej.