Transplantologia (wliczając pierwsze kliniczne poważne próby) liczy sobie ponad pół wieku. Dyskusja trwa, ten rodzaj ratowania ludzkiego życia staje się coraz bardziej aprobowany społecznie, ale dawców nadal jest mało, o wiele za mało Zbyt mało jest też lekarzy, którzy podejmują się zostać koordynatorem ds. transplantacji; placówek, które zajmują się podtrzymywaniem funkcji życiowych u osób ze śmiercią mózgową, pobierających narządu lub je wszczepiających. W Polsce szwankuje nawet transport narządów, biorców w celu operacji, brakuje helikopterów, ludzi. Miejmy jednak nadzieję, że uporamy się z niechęcią i brakiem środków, a wtedy nasza gotowość do dzielenia się życiem z innymi przybierze realniejszą postać- bez gruntu, który zapewniają specjaliści, infrastruktura i dobrze opracowana logistyka same kampanie społeczne niewiele niestety bowiem mogą zmienić w kwestii namacalnych efektywnych działań.
Co tak naprawdę wiemy o transplantacjach? I skąd bierzemy tę wiedzę? Jakie motywy kierują Nami, gdy osądzamy tę gałąź nauki i gdy podejmujemy konkretne decyzje?
Myślę, że warto się nad tym zastanowić i opowiedzieć sobie na kilka ważnych pytań. Postaram się, na tyle na ile jestem w stanie przybliżyć kwestie przeszczepów tkanek i narządów. Zachęcam do dzielenia się własną wiedzą, opiniami
Zacznijmy od tkanek pobieranych od żywych dawców...
Przeszczepy szpiku kostnego.
Pobranie tkanki to nieskomplikowany i nie zagrażający życiu zabieg, przebiega w szpitalu, w znieczuleniu ogólnym. Wymaga krótkiej hospitalizacji- zazwyczaj opuszcza się szpital już dzień po pobraniu. Jak w przypadku innych form transplantacji jest to decyzja anonimowa i dobrowolna. Dawca zobowiązuje się oddać tkankę bezpłatnie, nie kontaktować się z biorcą. Szpik ma wielkie zdolności autoregeneracji, jego drobny ubytek (1000- 1700 ml) nie powoduje żadnego uszczerbku w zdrowym organizmie (regeneruje się po ok. 2 tygodniach), a może uratować czyjeś życie.
Dawcą szpiku może zostać zdrowa pełnoletnia osoba, w wieku: 18- 50 lat. Która:
- nie jest uzależniona od substancji psychoaktywnych,
- nie jest nosicielem wirusa HIV, wirusowego zapalenia wątroby typów B i C,
- nie jest astmatykiem, epileptykiem, cukrzykiem (chodzi tu o przyjmowanie leków),
- nie ma łuszczycy,
- (raczej) nie ma tatuażu.
Można zgłosić się do rejestru dawców pocztą tradycyjną lub elektroniczną i otrzymać formularz. Po odesłaniu takiego formularza pozostaje czekać na powiadomienie o terminie badania w najbliższej placówce zdrowotnej. Po badaniach wstępnych ogólnego stanu zdrowia zostaje pobrana krew i wykonane testy w celu oznaczenia zgodności tkanek. O wpisie do bazy danych rejestru CRNDSiKP informuje listownie. W każdej chwili można zrezygnować z figurowania w rejestrze, nie należy też zwlekać z decyzją o rezygnacji z bycia dawcą!- wniosek o wykreślenie z bazy należy zgłosić niezwłocznie, bo nasza opieszałość może wiele kogoś kosztować, komplikując procedury, odbierając mu tak cenny przecież czas, a czasem nawet możliwość powrotu do normalnego życia. Istnieje możliwość powtórnego oddawania szpiku temu samemu biorcy, w przypadku komplikacji lub nawrotu choroby, trzeba mieć taką świadomość i brać tę opcję pod uwagę.
Transplantacja szpiku pomaga zwalczać:
- choroby wrodzone jak np. niedobory immunologiczne,
- niedokrwistość,
- złośliwe choroby krwi, przede wszystkim białaczki,
- obecnie trwają badania nad przydatnością takiej formy leczenia przy walce z innymi rodzajami nowotworów, np. złośliwych guzów.
Więcej informacji i kontakty--->
Poltransplant
Centralny Rejestr Niespokrewnionych Dawców Szpiku i Krwi Pępowinowej (CRNDSiKP)
02- 001 Warszawa, Al. Jerozolimskie 87
tel./fax: (022) 627 07 48
Tel.: (022) 621 22 40
E-mail: [email protected]
www.szpik.info
Sądzę, że krwiodawstwo jest znajomą formą dzielenia się swoją tkanką z innymi i nie wymaga komentarzy. Trzeba spełnić m. in. wymogi zdrowotne jak powyżej. Podam więc tylko dwa ciekawe linki:
http://www.oddajkrew.pl/
http://www.krewniacy.pl/
Re: Podziel się życiem
1
Ostatnio zmieniony 15 paź 2010, 10:06 przez Sailor, łącznie zmieniany 2 razy.
Każda cząstka elementarna w kosmosie ma swoją antycząstkę. Razem tworzą parę, są identyczne, ale się nie tolerują. Jeśli zanadto zbliżą się do siebie, ulegają zagładzie i zamieniają w światło.
Majgull Axelsson
Majgull Axelsson